"Gooi je hart voor je uit en ren er achteraan om het te vangen" (Arabisch spreekwoord)

Dat is een mooi citaat om deze heerlijke vakantie mee te beëindigen. Want daar het gaat het toch om!? Je hart volgen? Ik heb het gevoel, dat wel gedaan te hebben met en in deze vakantie. We hebben prachtige herinneringen gespaard voor later wanneer we  oud  zijn en het boek van deze reis nog eens doorlezen. 

Ik zit op het bed mijn laatste blog te schrijven voordat we de bus nemen naar het vliegveld van Bilbao. Mijn koffer heb ik dicht gekregen en ik verwacht onder de 20 kilo te blijven, omdat mijn hele toiletttas nu  praktisch leeg is. 

Gisteravond hebben we ons galgenmaal in hetzelfde restaurant als de avond ervoor genuttigd. Met vis, Baskische wijn en bij uitzondering een toetje. Lekker!

     We aten ditmaal op het terras op straat en zagen het menselijk soort in alle gedaanten aan  ons voorbij trekken. Het was nog altijd 24 graden. 

Na het eten wandelden we nog naar het surfstrand en zagen hoe de zon langzaam in zee zakte. 

Met deze mooie plaatjes is onze vakantie ten einde gekomen. Het  was  een bijzondere vakantie. Niet alleen omdat het een lange vakantie was. We zijn het er beiden over eens, dat de wandeling  van  Porto naar Santiage de Compostela niet zo maar een meerdaagse wandeling was.  We hebben  genoten van het feit deel uit te maken van de Santiago familie. W. James verwoordt  het alsvolgt:" Wij zijn als eilanden in de zee: aan de oppervlakte gescheiden, maar  in de diepte verbonden".  Dat gevoel van verbondenheid heb ik ten diepste ervaren tijdens onze wandeltocht. De 'boze' buitenwereld had geen vat op me. Ik heb me nergens anders mee beziggehouden dan met vragen als 'waar komen we vanavond terecht?', ' krijg ik me koffer nog dicht' enzovoort. Het was heerlijk om een paar  weken zo afgesneden te zijn van alle Trumps,  kabinetsformaties, open diensten,  blaasonderzoeken en uitslagen  enzovoort. Ik heb meer genoten dan ik schrijven kan. 

Het bijhouden van dit blog heeft me veel plezier gedaan, los van de  frustraties van een onstabiele  wifi verbinding.  DJ kon het niet altijd waarderen, omdat het toch al gauw een tot twee uur kostte. Maar  we  hebben er wel een modus voor gevonden. Hij is nu bijvoorbeeld een half  uurtje een rondje lopen. Ik wil iedereen bedanken voor de reacties op het blog en het mee wandelen.

En nu? Nu gaan we naar huis. Of ik zin heb? Aan alles komt een eind, ook aan het vieren van vakantie. Ik zie tegen alle verwachtingen op van mensen die nu denken aanspraak te kunnen maken op mijn tijd en energie. Het is de kunst dit ontspannen gevoel vast te houden en mijn grenzen te bewaken.  Dat valt niet mee met de komende zomermaanden bij Buurtzorg voor de boeg. En toch ben ik ook benieuwd hoe het gaat  met  "mijn" clienten  en of de tuin de  Nederlandse hitte heeft overleefd ondanks alle goede zorgen van  de buren. Het is goed zo. Thuis is het ook genieten van alles wat ons in Rhenen is gegeven. En dat is heel veel. 

We  komen er aan. We hopen rond 22.00 uur thuis te zijn!