"Hoop is een lichtje in je hart, dat vandaag moed geeft en morgen kracht" (anoniem)

1 april 2018 - Rhenen, Nederland

Vandaag op eerste Paasdag hebben we gewandeld van Goch naar Weeze (15 km). De bedoeling was naar Kevelaer  te lopen, maar het weer was niet zo geweldig. We volgden het wandelpad langs de Niers. We passeerden dorpskernen, trokken door de uiterwaarden van de Niers en passeerden oude rivierarmen. Mooie wandeling!

Zowel Goch als Weeze zijn niet de moeite om veel zinnen aan vuil te maken. Beide steden hebben zwaar geleden door de Tweede Wereld oorlog en de sfeer is donker, somber en deprimerend.

Tijdens deze wandeltocht gingen mijn gedachten naar het Paasfeest. Wat zegt mij dit feest, behalve de Paashaas en het Paasbrood. Het Bijbelverhaal vind ik in de vertolking van Bach’s Matthäuspassion prachtig. Op Goede Vrijdag heb ik aan de televisie gekluisterd gezeten en naar de vertolking geluisterd van de Nederlandse Bachvereniging onder leiding van Jos van Veldhoven vanuit de Grote Kerk in Laren. Eerder had ik in de Stille week al de CD’s van de vertolking van Reinbert de Leeuw opgezet. De muziek ontroert me tot tranen toe. Met “The Passion” heb ik dan weer veel minder.

Met het christelijke verhaal van kruisiging en opstanding na drie dagen kan ik niet zo veel, maar wel met de symboliek als feest van hoop. Ook op de meest moeilijke en doodse momenten in het leven is er altijd een nieuw begin mogelijk. "Hoop is een lichtje in je hart, dat vandaag moed geeft en morgen kracht". Pasen als feest van overwinning van licht op alles wat donker is. De natuur herademt weer. Het groen wurmt zich door de donkere aarde een weg naar het licht toe/ Op Goede Vrijdag fladderde een grote citroenvlinder voorbij. De stadia van rups en larve doorlopen en door het licht en de zon de vleugels uitgestrekt. Ook de hommels waren wakker geworden. Wat een heerlijk geluid; lente! Op Stille zaterdag hoorden we voor het eerst een uitbundige merel monoloog ’s morgens vroeg en vanmorgen zagen we de magnolia op springen.

Pasen is ook “een uitnodiging om zelf op te staan om goed te doen”, hoorde ik zeggen op de radio door de voorganger van de Remonstrantse Kerk. Dat vond ik ook een mooi beeld.

Doe ik goed (genoeg)? Ik doe mijn best goed te doen, in mijn  werk, maar ook als (wereld)burger. Ik probeer de verbinding te zoeken en strijd te vermijden, al lukt het me echt niet altijd. Mensen een goed gevoel geven over zichzelf en de wereld om zich heen, is wat ik belangrijk vind. Voor mensen zorgen die kwetsbaar zijn op welk vlak dan ook. Ook wil ik iets nalaten aan de generatie van mijn kleindochter: een leefbare en schone planeet. Of het goed genoeg is, weet ik niet. Ik weet niet wie of wat bepaald wat goed genoeg is. Wanneer me spiegel aan anderen, zie ik dat anderen het altijd beter doen. Zij worden dan ook tot "vrijwilliger van het jaar" uitgeroepen. DJ vindt, dat ik me niet moet meten aan anderen, "Je doet je best". Ik doe wat ik kan en wanneer het kan zal ik het nog beter doen.

Deze gedachten gingen door me heen vandaag. Niet als uitgedachte volzinnen, maar als flarden. Soms schrijf ik een woord of korte zin op in mijn aantekenboekje zodat ik ze later in dit blog kan uitwerken. Wandelen geeft de ruimte om te luisteren naar wat er in mij leeft.

Sybren Botma verwoordt het zo:

“Geef mij toegang tot de plek

Waar alleen de stilte huist,

Waar mijn woorden zwijgzaam toezien,

Waar mijn hart de waarheid spreekt.

In die stilte zal ik voelen

Wat mij werkelijk beweegt” 

Om half twee liepen we Weeze binnen. Na een korte theestop met een stuk aardbeiengebak (omdat het Pasen is) bezochten we de St. Cyriacuskerk en bewonderden we het middeleeuws zittende Jacobus. Het beeld zou wat betreft houding en gelaatstrekken sterk doen denken aan het beeld van de heilige Jacobus in de Nicolaikerk in Kalkar, volgens het wandelboekje.

Na dit bezoek liepen we naar het station en namen we de sprinter terug naar Goch. Deze etappe zat er weer op. Het regende bij binnenkomst van Goch en ook bij vertrek regende het.

Goch

Sfeerbeeld van GochPilgerweg

Bijna in bloeiDe Niers

DJ aan de Niers"Wandelt in Liebe"

Middeleeuws Jacobusbeeld in de St Cyriacuskerk in Weeze

Prachtige beelden

Pegrimssporen

Foto’s

2 Reacties

  1. Kees nab:
    4 april 2018
    In de reeks van jouw reisverhalen neemt deze een wel heel aparte plaats in. De route Van Goch naar Weeze was kort gezegd: de sfeer was donker, somber en deprimerend.Toch is er op de wandeling veel
    veranderd als je schrijft: wandelen geeft mij de ruimte om te luisteren naar wat er in mij leeft.
    Misschien is het wel zo dat het luisteren naar de Matthaus Passion en het stilstaan bij de betekenis van het daarop volgende Paasfeest jouw hebben gebracht tot een verslag dat ook de lezers aan het
    denken zet.
    Van Jos van Veldhoven het volgende: ...........het geestelijke commentaar dat Bach door middel van zijn
    passiemuziek gaf op het lijden en sterven van Jezus is voor velen geworden tot een indrukwekkende
    concentratie van metaforen die vrijwel het complete zielenleven van iedere mens omvatten.
  2. B. PL0MP:
    5 april 2018
    Mooi verslag!