“Zoeken naar geluk is juist wat ons belet het ooit te vinden” (P. Chodron)

12 juni 2018 - Negreira, Spanje

Gisteravond hebben we prima gegeten in “O Cotton”, een nieuw eigentijds cafe. Over Negreira valt verder niets te schrijven. De winkels waren dicht en het was er doods. 

De kamer in het “Hostel La Mezquita” was zeer ruim, het bed lag lekker en het ontbijt was riant, vooral als je van zoetigheid houdt. 

Na de espresso schoven we aan in de rij. Het was grijs, 15 graden, maar we er werd geen druppel regen verwacht. De weergoden hebben zich hieraan gehouden. Wij gingen voor het eerst in de korte broek! We gingen het gewoon afdwingen en dat lukte. Geen jas aan gehad of plu gebruikt vandaag!

Van Negreira (167 m) liepen we al snel door een stijgend bospad naar A Pena. Na 8 kilometer haalden we onze eerste stempel en zorgden we voor de inwendige mens in “Alto da Pena”.  Dat was het hoogste punt van de Monte de Aro: 435 m. 

We liepen in een rijtje zonder dat hinderlijk was. Ik vind  het pas vervelend wanneer ik iemand op de hielen loop, iemands adem in mijn nek voel of wanneer er druk wordt gepraat of hard gelachen. Ik ben dan ook volledig ongeschikt de Nijmeegse Vierdaagse te lopen. Het gaat om passeren of gepasseerd worden. 

Na 14 km doken we de berm in en aten we eindelijk ons (stevige donkerbruin) brood met Franse (?) Emmentaler met de billen op de grond. Heerlijk!

Het boerenlandschap was prachtig in vele kleuren groen. Golvende heuvels met geometrische lijnen van jonge maisplantjes van nog geen tien centimeter streng in gelid. Beboste heuvels en her en der een paar huisjes die uit de losse pols uitgestrooid leken op de heuvels. In bermen bloeiden gele paardenbloemen uitbundig en gaven kleur aan het landschap. Boven op het hoogste punt draaiden windmolens. 

We zagen mensen voorbij  lopen en herkenden de twee Duitse jongedames, de vier Bulgaarse dames, de man alleen (een Hollander?), het Australisch stel, dat achteraf  broer en zus bleek te zijn. Taal en tempo verschillen, maar iedereen loopt zijn of haar weg. 

We hoorden het gezang van vogeltjes, stemmen, in de verte geloei van koeien en gekrakeel van kippen, een blaffende hond. Een enkele auto reed voorbij. 

Na 20 minuten braken we weer op. Ik rook de geur van gemaaid gras, zwaluwen scheerden over ons hoofd. Een trekkertje reed voorbij. In het bos liepen we over een bruggetje over een klein stroompje. Het in cultuurgebrachte landschap veranderde in een coulissenlandschap. De weg ging meanderend dan weer omhoog, dan weer omlaag. 

Na 21,4 km en 540 m stijgen, kwamen we aan “Casa Pepe” (Maronas),waar we de bereikte bestemming vierden met een glas wijn en bier. Hier zitten alleen pelgrims, die of hier overnachten of doorlopen naar Olveira of net als wij zich laten vervoeren met een taxi naar “Casa Loncho”. Onze taxichauffeur had het enorm druk met het regelen van het transport. Na veel misbaar en hoop geluid, gingen we eindelijk rijden.

Inmiddels zijn we geïnstalleerd, gedoucht en heeft DJ de was in de wasmachine  (!) gedaan. Er wordt goed voor ons gezorgd: pelgrimsmenu voor tien euro, grote flessen shampoo en doucheschuim in de douchecabine enzovoort. Het complex staat in de “middle of nowhere”, dus we zullen ons hier moeten vermaken. De kamer is enorm, dus daar zal het niet aan liggen. We blijven hier twee nachten. Morgen worden we met de taxi weer teruggebracht naar Maronas, waar we zijn geëindigd. We dan lopen terug naar “Casa Loncho” in Olveira. 

Het geluk waar het citaat naar verwijst, vond ik vandaag in het kopje thee op bed, het samen met DJ lopen, de geur van gemaaid gras, de boerenzwaluwen, tijdens de bruine boterham met kaas in de berm, het uitdoen van de wandelschoenen, onder de douche. Nee, gezocht heb ik het niet. Het kwam mij toe en ik ben er dankbaar voor. 

Opnieuw een wifi probleem. 

   Voor het eerst in korte broek   Wegwijzer naar Finistere   Prachtige vergezichten   Koffiestop      

Foto’s

1 Reactie

  1. B. PL0MP:
    14 juni 2018
    Zo ken ik je weer, genieten van kleine dingen om je heen, een kopje thee op bed , het zonnetje de bloemen enz.Nog een paar dagenen het is vooorbij, Ma