“Niets is zoals het zou moeten zijn, alles is zoals het zijn moet” (Pa Hawinkels)

2 juni 2018 - Madrid, Spanje

Gisteravond hebben we afscheid genomen van onze schoondochter en stralende goedlachse kleindochter. Na een nachtje slapen, stapten we om 8.39 op de trein naar  Driebergen-Zeist. De overstap naar Schiphol liep 15 minuten vertraging op doordat er een landbouwvoertuig op een spoorwegovergang stil was blijven staan. Kennelijk was het verder goed afgelopen. Om 10.00 uur kwamen we aan op Schiphol, waar het erg druk was. Het inchecken verliep traag. Naar het gewicht van  de koffers werd  nauwelijks gekeken (bij elkaar 37,5 kg). Vervolgens door de handbagage controle: geen probleem. Alleen mijn linkerarm werd gefouilleerd. Geen idee wat ze daar dachten aan te treffen. 

 Na het boarden, hebben we een uur moeten wachten in het vliegtuig voordat we om  12.55 vertrokken. De stewardessen droegen outfits in de kleuren van de Spaanse vlag: donkerblauwe top, rok met oker en twee rode volants, donkerblauwe panty (nu goed te doen met 16 graden) en dito schoenen. 

Brullend als een dolle stier trok het Iberia toestel op. Al gauw werd het zicht belemmerd door dikke wolken. Maar eenmaal daar krijgt het blauwe uitspansel nergens zo veel betekenis.

Vliegen is niet leuk. Voor de lunch betaal je rustig 12 euro: bakje griekse yoghurt, een vage croissant en groene thee. Smakeloos. Niets vegetarisch te krijgen. De exotische jonge  dame naast mij had het goed begrepen en had haar eigen hapje meegenomen. Die maaltijd was op z’n minst nog exotischer dan de dame in kwestie en de geur was misselijkmakend. Dan de krappe beenruimte. De buurman voor mij gooide zijn stoel naar achteren zodat hij zowat op mijn schoot kwam zitten. Maar goed, je bent wel na 2   uur en 20  minuten 2000 km verder. Bovendien heb ik enorm genoten van het schitterend reisboek  “De omweg naar Santiago” van Cees Nooteboom (1992, Atlas, Amsterdam).Wat een prachtig taalgebruik. Sommige beschrijvingen zou ik graag zelf geschreven hebben. Ik zal er vast nog wel uit citeren in dit blog. 

Om 15.15 kregen we vaste grond onder de voeten in het land waar premier Rojoy gisteren is afgetreden na het corruptieschandaal, de Gurtel-affaire. Zijn opvolger Pedro Sanchez kan puin ruimen in het tot op het bot verdeeld land. 

Alles is een beetje anders dan je gewend ben, ook het kopen van een metrokaartje. Bijvoorbeeld, dat we met z’n tweeën op een chipkaart reizen. Nadat we tweemaal waren overgestapt, stapten we uit op ‘Puerto de Sol’. Bekend terrein. Twee jaar geleden waren we ook in Madrid. Vanaf dit centrale plein was het nog maar vijf minuten lopen naar “Hostel Lisboa” aan de  La Vega 17. De receptionist was bepaald niet vriendelijk, maar de kamer is schoon, ruim en ligt heel rustig. 

Nu liggen we op bed met een kop thee. Natuurlijk is onze trouwe waterkoker ook weer mee. Vanavond gaan we uit eten, maar daarvoor struinen we nog wat rond. Het is helemaal goed zoals het nu is.

Kleindochter komt afscheid nemen     Vettek uit Rhenen  

In vliegtuig   Uit vliegtuig: Madrid en omstreken

Kaartje kopen voor de metro    Grandeur

Hostel Lisboa zit in deze straat    Pittoresk straatje

Foto’s

3 Reacties

  1. Jose Dicker:
    2 juni 2018
    Lieve Conny en Dirk Jan, een hele mooie en indrukwekkende reis gewenst, samen. Liefs 😘
  2. Marion:
    3 juni 2018
    Geniet van deze prachtige reis
  3. Kees nab:
    4 juni 2018
    We wensen jullie een mooie vakantie toe waarin weer veel te genieten en te verwonderen is.