“Enjoy moments before they become memories” (onbekend)

5 mei 2022 - León, Spanje

Na een redelijk goed geslapen nacht, bleek Real Madrid gewonnen te hebben van Manchester City met 3-1 in de verlenging. We hebben alleen de commentatoren in beeld gezien, de wedstrijd speelde zich af achter de decoder. 
We dronken thee op bed. Leve de waterkoker! Ik ben er zo blij mee. Na de douche, gingen we even voor acht uur de straat op voor het ontbijt. Het was 12 graden, onbewolkt en dus zonovergoten. Gierzwaluwen vlogen boven ons hoofd en toverden een lach op mijn gezicht. De stad moest nog wakker worden; er werd schoongemaakt, maar er was nog weinig open. In “Ana La Santa” nuttigden we ons ontbijt. We snapten het niet helemaal, maar het ging goed. Na het ontbijt dronken we in een donker barretje een espresso. Er werd niet gesproken. Achter de toog stond en oudere man met overhemd met korte mouwen, vlinderdasje, vest en mondkapje. Vaardig bediende hij het koffiezetapparaat. Iedereen zat of op zijn mobiel of somber voor zich uit te kijken. Real Madrid had toch gewonnen? Via een grote boog liepen we terug naar het hotel. Tegelijkertijd “Hotel Lisboa”, waar we de laatste keer hadden overnacht, dronken we nog een kopje espresso. Dit was een moderne, bijna ‘cleane’ tent met een  jonge barista die het experiment niet schuwde. Ik meende een cactus smaak te proeven, terwijl ik die smaak niet kende. 
 

Om 9 uur waren we terug in het hotel. We lieten de bagage achter en na nog een espresso bij Starbucks op het Plaza de Canovas el Castillo, waar auto’s van zeven kanten de rotonde met de grote fontein bestormden, liepen we naar Museo Thijssen-Bornemisza (Plazza  del Prado 8). De collectie 13e tot 20e meesterwerken, van Renaissance tot popart is grotendeels opgebouwd rond een  prive kunstcollectie. De basis is gelegd door de staalbaron Heinrich Thijssen-Bornemisza en verder uitgebouwd door diens zoon Hans. 
We bekeken eerst de tijdelijke expositie “Hyperreal, The Art of Trompe L’Oeil”. Trompe- l’Oeil is een techniek waarbij opzettelijk een optische illusie wordt gecreëerd. Net echt en zo knap geschilderd! De vaste collectie is ook een lust voor het oog met grote namen als Ruijsdael, Van Goyen, Renoir, Kadinsky, Munch, enzovoort. Het was een complete onderdompeling in kunst. 
Ragnar Kjartenssan had twee video installaties, te weten “The man” (2010) en “The Visitors” (2012), die me erg verraste. 
 

 Geheel verzadigd en voldaan, aten we een broodje tonijn in de zon. Het was heerlijk weer. We liepen terug door de straatjes met fris groen blad aan de platanen naar het hotel om de bagage op te halen. Op Puerta de Sol namen we de metro naar Chamartin; een immens station, waar de hogesnelheidstrein naar Leon vertrekken. De bagage moest door een security check, zoals op Schiphol. Met mondkapjes op stapten we in de eerste klas. Wat een aangename treinreis! Na een minuut of tien reden we  door landelijk gebied. We passeerden de Siërra Guadarrama met sneeuw op de toppen. De hoogste top is de Peñalara met 2430 meter. De hoogste snelheid was 299 km per uur. Onwijs hard.

Om 15.10 uur stopten we in Segovia. Hierna volgde een ‘leeg’ landschap, de Meseta. We kregen een late lunch geserveerd met een sandwiches en thee, meer dan de KLM ons heeft voorgeschoteld. 
Om 15.42 uur stopte de trein in Valladolid, een grote plaats met 130.000 inwoners. We passeerden een klooster, een Renault fabriek, windmolens op heuvels. Palencia was de laatste stop voor Leon. Eindeloos groene velden die al dan niet werden beregend door immense installaties, een gehucht en een kudde schapen in de”middle of nowhere”. Daar waar gewerkt werd op het land ontstonden grote stofwolken achter de trekker.  Parasoldennen, plukjes populieren, koolzaad velden en graanvelden. 

Stipt om 16.41 uur kwamen we aan in Leon: 24 graden en halfbewolkt. Aan de horizon was het Parque National de los Picos de Europa zichtbaar. We zagen de eerste Camino gangers, herkenbaar door de Jakobsschelp op de rugzak en een golf van opwinding was voelbaar; morgen mogen we beginnen! 
Op het postkantoor kochten we postzegels en even later kwamen we aan in “Hospederia Monastica Pax” aan de Plaza de Santa Maria del Camino. Bekend terrein, we hebben hier eerder overnacht. We kregen onze eerste stempel in ons pelgrimspaspoort, de tweede haalden we in de Catedral de Santa Maria Leon. een feest van herkenning. De gotische kathedraal uit de 13e eeuw kent geen gelijke. De glas-in-lood ramen zijn echt prachtig.

We waren nog net op tijd voor de dienst van 19 uur in de kapel van ons Benedictijnen hotel/klooster. De ontroering van de eerste keer bleef uit, maar het was toch fijn het mee te maken. De dertien zusters in zwart habijt met witte kraag en hoofdband vormen nog steeds een hechte gemeenschap. De stemmen zijn net zo fragiel als hun verschijning. 

Via de Plaza Major, het rechthoekige plein met arcades en het barokke gemeentehuis liepen we het bruisend leven van de tapasbars binnen. 
In de wijk Barrio Humedo aten we tapas in “El Altar”, heel lekker. Tussen de Spanjaarden, een levendige plek. 

En nu is het bijna 23 uur en nu moet ik echt stoppen. Bedtijd. Morgen gaan we beginnen. De rituelen (het bezoek aan de kathedraal en het stempel en het bijwonen van de dienst in de kapel) zijn afgewerkt, we zijn er  helemaal voor! Vandaag hebben 9 km gelopen. Het echte werk begint morgen. 

Foto’s

4 Reacties

  1. Marion:
    5 mei 2022
    En dan gaat het echt beginnen👍🏻
    Goede start en succes morgen
  2. Conny Plomp:
    6 mei 2022
    Dankjewel Mar, wordt vervolgd.
  3. B. PL0MP:
    8 mei 2022
    Wat zien jullie weer ongelofelijk mooie gebieden ma
  4. Conny Plomp:
    8 mei 2022
    Zeker, we genieten weer volop. Het weer is ook fantastisch!