Holland laat zich op haar mooist zien

We gingen vandaag wat later op pad, omdat ik nog even naar de fysio moest voor mijn rug. Ik heb met de krachttraining waarschijnlijk iets geforceerd. Om 10.08 uur vertrokken we uit Rhenen onder een halfbewolkte lucht, maar wel met de belofte dat de zon zich zou laten zien. Het was 3 graden. Het reisdoel was Hollandse Rading via Utrecht, waar we nog alle tijd hadden voor koffie.

Om 11.23 uur kwamen we aan op het station Hollandse Rading (letterlijk: grens met Holland). NS Ingenieur J.L.A  Cuperus heeft in 1938 de sierlijke betonnen bogen ontworpen die over de spoorbaan staan (nb de bovenleiding is nu een rijksmonument).
We liepen langs grote huizen en ik zag de opgezwollen knoppen van de magnolia. “Einde Gooi” heette het gebied dat door Natuurmonumenten wordt beheerd. We passeerden het huisjespark “De Egelshoek”. “In 1296 werd bij Egelshoek Graaf Floris V door de Hollandse edelen gevangen genomen. Zij deden dat met opzet hier, omdat zij net over de  Utrechtse grens heen waren. Over de grens is eeuwenlang gestreden. Later is deze afgebakend met stenen grenspalen. Aan de Utrechtse zijde van de palen staat het wapen van Utrecht, aan de andere kant de Hollandse leeuw” . (www. eanelzoekpagina.nl)
Daar viel mijn oog ineens op mijn laarzen; ik was vergeten mijn wandelschoenen aan te trekken. Dat is me nog nooit gebeurd. Niets aan te doen,  ik moest het er maar mee doen. Het was vandaag maar 15 km lopen naar Maarssen. Het volgende chaletpark “Floris V” diende zich aan. Een vliegveld in de buurt trakteerden ons voortdurend op lawaai en even daarna liepen we onder een aanvliegroute van Schiphol. Stil werd eigenlijk het nooit vandaag. 
Ik zag voor het eerst speenkruid bloeien en hoorde, ook voor het eerst, een vinkenslag. En toen viel ik ineens; broek kapot, knie wat geschaafd. Ik was in deze vastenperiode van plan geen nieuwe aankopen te doen, maar zal ik nu toch mijn voornemen moeten wijzigen. We liepen verder over het Floris V pad tussen weilanden. We zagen een curieuze onderdoorgang annex brug over het water voor klein wild. Het Floris V pad ging over in de Kanaaldijk. Einde bebouwing. Het natuurgebied waar we nu door heen liepen heet heel prozaïsch “Westbroekse Zodden”. Een gebied waar vroeger turf werd gestoken is nu met slootjes een rijk moerasgebied geworden na ingrijpen van Staatsbosbeheer. De rietorchis bloeit hier. Hier aten we onze boterhammen op een bijzonder rustplaats; een soort halte waar we beschut zaten voor de wind.

De bewolking dreef weg en de zon won terrein. De warmte werd voelbaar; heerlijk! De zonnebril ging op. 
We zagen de ingepakte Domtoren aan de horizon.  Overtrekkende grauwe ganzen gakten. Al gauw bleek dat de grauwe gans zich in dit gebied thuis voelde; we hebben er honderden gezien. 
Na de boterham liepen we het natuurgebied Tienhovense Plassen in over de Hollandse kade, een schelpenpad. De wind in de rug en de zon die langzaam naar onze voorkanten draaide. Het was prachtig! Blond riet langs het water waarin de blauwe lucht zich feestelijk in spiegelde. Holland op haar mooist! Opvallend was het hoge water in dit veengebied. Het Tienhovens Kanaal werd oorspronkelijk gegraven voor de afvoer van turf naar de Vecht en de grote turfmarkt in Utrecht. Het kanaal heeft nu nog een functie voor de afwatering van het Gooi.

Het voelde voorjaarsachtig aan. Mijn gedachten gingen naar Gea; over twee weken komt ze van stal en gaan we weer met haar op stap. Ik kijk er naar uit! 
We passeerden de poldermolen “De Trouwe Wagter” (1832) en sluisje. “De molen dankt haar naam aan de tekens die de molenaar Arie van Garderen gaf met behulp van de stand van de wieken. Op die manier heeft hij vele onderduikers uitde streek kunnen waarschuwen” (informatiebord). De molen heeft tot 1948 de bemaling van de Oostelijke Binnenpolder verzorgd. In 1950 is de molen gerestaureerd en dertien later is hij in handen gekomen van Natuurmonumenten. Nu wordt de molen bewoond. 
We liepen de Bethune polder in die door de Belgische markies de Bethune in 1880 is drooggelegd. De hoogteverschillen van de sloten waren indrukwekkend. Het gemaal Bethunepolder uit 1930 is in 1971 vervangen door een automatische, maar het oude is nog operationeel. Een bunker herinnerde aan de nieuwe Hollandse Waterlinie.
Hier werd het agrarischer. Nog geen koeien in de wei (zoals gisteren in  Achterberg), maar wel schapen met lammetjes. Voorjaar optima forma!

Om 14.20 uur liepen we Maarssen aan de Vecht binnen. Enorme landhuizen van rijke Amsterdammers uit de 17e eeuw, bijvoorbeeld Landgoed Vechtoever (1720) en kasteel Goudestein (1754) en Doornburgh (1640). 
De entree van Maarssen is prachtig met een enorme kerk en aan het water monumentale huisjes met Amsterdamse gevels. Via de Evert Stokbrug liepen we het centrum in en vervolgens over het Amsterdam Rijnkanaal (dit deel  van het kanaal werd in 1893 in gebruik genomen) naar het station. We moesten even wachten en stapten toen de trein in 15.33 uur. Om 16.30 uur waren we thuis.