"Ook langs platgereden paden valt dikwijls nog een heleboel te genieten (C. Buddingh)

20 mei 2018 - Rhenen, Nederland

Het is nog vroeg toen we gisteren de straat uit reden: 7.50. Het is grijs, maar 9,5 graden en het miezert. Dat is nou niet echt wat ons was beloofd, maar we moeten het er mee doen. We gaan op weg naar Kleve, al waar we de bus nemen naar Kranenburg. De wandeling bedraagt uiteindelijk 25 kilometer naar Goch.
Het is meteen duidelijk dat we de grens overgaan: grote billboards met "Abstand halten" op een levensgrote foto van een kind bij wie de tranen over de wangen rolden. Dat is een duidelijke boodschap. Ook de huizenbouw is typisch Duits: uit donker steen opgetrokken huizen met bruine kozijnen, dichte rolluiken, zware deuren, soms glaswerk boven de deur en een overhangend portaaltje. De grijsheid van het weer versterkt de somberheid van de huizen.

In Kleve zijn nog geen Hollanders, die op koopjesjacht zijn. Het is nog opvallend rustig om 8.45 uur. We zetten de auto voor het station voor het fabrieksgebouw van Van der Bergh en Jurgens (voorganger van Unilever). We hebben nog alle tijd voor een kop koffie bij Bakkerij Derks. Dat is een klap in het gezicht: wat een slappe bak! Om 9.15 nemen we de bus naar Kranenburg. We rijden langs de "Tiergarten", "het Museum Kurhaus Kleve" en het Italiaans aandoend theekoepeltje op hoogte. De villa's langs de weg verraden een luisterrijk verleden. In de bus wordt mijn irritatiespier opnieuw hevig geprikkeld door dezelfde twee dames die tijdens de koffie ook al mijn aandacht hadden getrokken door hun luide conversatie en lach. Even dacht ik: 'wanneer zij ook in Kranenburg uitstappen stap ik weer in. Dat trek ik niet'. Maar gelukkig bleven zij zitten.

Van Kranenburg word ik niet vrolijk, maar wel van de espresso van een dependance van bakkerij Derks. Heerlijke espresso! Om 10.00 uur gingen we van start. Eerst een kaarsje branden in de "Stifts- und Wallfahrtskirche St. Petrus und Paul". Daar ligt ook een stempel. Ik heb weliswaar geen pelgrimspaspoort, maar wel een notitieboekje. Ik kom al in de stemming voor de vakantie!

We zien pioenrozen bloeien in tuinen. We passeren de stadsmuur en "molentoren". En al gauw doemt het Reichswald op: 5000 ha, het grootste aaneengesloten staatsbos in Noordrijn-Westfalen. Aan de rand van het Reichswald staat de Markeringseik. "Met deze eik meent Dirk Willemsen, koster en organist van de St. Petrus- en Pauluskerk in Kranenburg, de plek van het kruiswonder gevonden te hebben: het Heilig-Kreuz-Stock. Het is de plek waar de Kranenburgse bedevaart zijn oorsprong vond. Sinds 1308 wordt "wonderdadig kruis "vereerd. Volgens de legende verstopte een schaapherder op paaszondag van het jaar 1280 de hostie die hij tijdens de mis had ontvangen, maar niet kreeg weggeslikt, in de holte van de boom in het Reichswald. Toen de boom 28 jaar later werd omgehakt en gekloofd, viel er een 60 cm groot houten kruis uit dat uit de hostie leek te zijn gegroeid" (Bron: routeboekje Jacobspad)

Het Reichswald is een hoofdzakelijk uit loofbomen bestaand bos met hier en daar percelen met dennen. Langs de bosrand lopend zie je het dorp Frasselt liggen. Rechte 'Pruisische wegen' lopen steeds een beetje vals plat omhoog. In het bos hebben de vogels het hoogste lied totdat een 'huilende' elektrische zaag dat lieflijke geluid overstemd. Rond een uur of een nuttigen we onze lunch op een boomstam. Na twintig minuten vervolgen we weer ons pad. Ineens breekt de zon door en zien we zonnevlekken op de grond. Het hele bos fleurt er van op! De temperatuur schiet om hoog. Lekker!

We zien hoe het fluitenkruid en de vogelkers over hun hoogtepunt heen zijn en hoe mooi de acacia prachtig bloeit.  Via een bruggetje steken we de Niers over, die we nu naar Goch volgen. De gele lis bloeit. Het water van de stevig stromende Niers is helder We zien in de oeverrand gaten, oeverzwaluwen? Even later zien we zo over het water scheren. Machtig mooi gezicht! Ijsvogels zien we niet. De omstandigheden zijn ideaal voor hen: helder stromend water, steile oeverrand en overhangende takken. Jonge gezinnetjes met ganzen en eendjes trekken aan ons voorbij. Het jonge grut heeft de grootste moeite om tegen de stroom te zwemmen. Libellen met korenblauwe lijfjes en zwarte vleugels laten zich van hun mooiste kant zien , rietzangertjes fluiten uit volle borst, een ooievaar paradeert in het weiland, jonge vaarzen grazen. Het is een idyllisch landschap. 

Het pad volgt langs oude grindafgravingen die terug aan de natuur zijn gegeven en nu meren vormen. Plukjes blauw ereprijs vallen op in het gras. Wilde roos bloeit en geurt, de spinselmot heeft hele takken leeggegeten en ingepakt met rag. We zien lupine bloeien en bramen in wording. Op een gegeven moment doemt het "Kloster Graeftenthal" (13e eeuw) op. Het voormalig kloosterterrein wordt door een gracht en een 1,3 km lange muur uit baksteen omgeven. Over een brug leidt de ingang door het in de 18e eeuw gebouwde poorthuis, dat echter gedeeltelijk nog uit de 15e eeuw stamt. We lopen langs de duiventil in de voormalige kruidentuin en twee koetshuizen naar de voormalige restanten van het klooster, dat nu dienst doet als romantische  trouwlocatie en kloostercafé. Hier drinken we een glas muntthee en genieten van dit geweldige plekje. Ondertussen krijgen we video's binnen van de eerste gekropen centimeters van onze kleindochter. "Wat gaat het snel", zeggen we tegen elkaar.

De laatste vijf kilometer zijn een race tegen de klok, die we uiteindelijk verliezen. De trein terug naar Kleve rijdt weg terwijl DJ nog kaartjes probeert te scoren. Helaas! We lopen naar het centrum en brengen een snel bezoek aan de Maria Magdalena kerk. De dienst staat op het beginnen. Een aardige mevrouw voorziet ons van foldertjes en een stempel van de kerk. Weer een! Op de markt drinken we een glas alcoholvrij bier. Om 17.21 hebben we dan alsnog de trein terug naar Kleve. Vijf kwartier zijn we weer thuis. Geheel tevreden en voldaan. Het Jacobspad mag oud zijn, maar er valt veel te zien en te genieten!

Ja hoor we zijnop de goede weg!   "Wonderdadig kruis" in het de St. Peter en Paul    Altaar  Stempel van de St. Petrus en Pauluskerk in Kranenbrug           Maria in vol ornaat        Pelgrimsdeur        Het Reichswald doemt op   Lekker aan de wandel      Heilig-Kreuz-Stock bij de oude eik   Geschiedeni vanm het Heilig-Kreuz-Stock      De lunch op een boomstam   Reichswald          Pelgrimssporen onderweg           Brug over de Niers         Langs de Niers        Poortgebouw van Klooster Graefenthal         Muntthee op terras van Kloster Graeftenthal   Duiventil

Gezinsuitbreiding        Paraderende ooievaar

De parochiekerk van Goch, de St-Maria-Magdalena      Stempel van de St. Mara Magdalena       Goch

Na afloop een alcoholbiertje in de zon op het marktplein van Goch             Huis'"Zu den funf Ringen", Goch   

Foto’s

2 Reacties

  1. Kees nab:
    21 mei 2018
    Zo'n wandeling als deze kost heel wat energie. Niet alleen de vele kilometers maar ook is tijd gaan zitten in het voorwerk en niet te vergeten in de nazorg. Maar dan komt er ook een mooi verslag uit de bus. Bij het begin van het verhaal moest ik denken aan het boek van Martin Hendriksma, De Rijn.
    Hierin wordt uitvoerig aandacht gevraagd voor het Museum in Kleef waar de nederlander Koekkoek
    zijn schilderkunsten etaleert. Wat ik er van gelezen heb moet het erg mooi zijn. Ooit nog eens naar toe. Maar een Koekkoek hebben jullie niet gezien en een koekoek ook niet. Wel andere vogels. De IJsvogel heeft zich schuil gehouden, maar de oeverzwaluw .......wat mooi !
  2. Tineke:
    24 mei 2018
    Ha Conny,
    eindelijk eens reageren op jouw blog. Mooi verhaal, heel beeldend beschreven! De natuur is fascinerend, zeker nu het groen bijna letterlijk uit zijn voegen barst. Én weer een stempel; jullie zijn goed bezig met je voor te bereiden op jullie camino.
    Ik hoop dat jullie er heel erg van gaan genieten. Voor mijzelf sprekend: als je dit eenmaal gedaan hebt, nestelt het zich als een virus in je lichaam....onvergetelijk!
    Het ga jou/ jullie goed
    Bon camino!