"Lopen met bewuste aandacht reinigt de geest" (Boeddha)

Het was al veel te lang geleden dat ik mijn wandelschoenen aan had gehad. Na een hectische, drukke week met bijna tweemaal zoveel contracturen gewerkt te hebben en een spannende middag in het ziekenhuis (uitslag blaasscopie was goed!), was het heerlijk om naar buiten te gaan. Het is nu zo mooi!

Om 7.21 zat ik al in bus 50, die me naar Doorn zou brengen waar ik zou overstappen op bus 56 naar Wijk bij Duurstede. De lucht was blauw en de zon leek niet van plan verstek te laten gaan vandaag. Het was 8 graden bij vertrek, bij thuiskomst om 15.00 uur 19 graden.

In Wijk beleefde ik mijn eerste twee geluksmomentjes: voor half negen kon ik een kopje espresso krijgen en van het toilet gebruikmaken terwijl het café nog niet open was en ik werd de goede kant opgestuurd door een collega in het wit, die me zei stiekem jaloers te zijn op mijn daginvulling. Ja, ik voelde mij gelukkig en bevoorrecht.

De wandeling volgde het Krommerijnpad grotendeels, maar in dorpen week de wandeling af om stilteplekken in kapelletjes te bezoeken. Ik bezocht in Werkhoven de kapel van de OLV Te Hemelopneming en in Bunnik de kapel van de Barbarakerk. Ik was van mening, dat ik niet genoeg kaarsjes kon branden in deze woelige tijden. Niet alleen voor mensen die mij lief zijn, maar ook voor wereldleiders die hun verstand niet zouden verliezen.

Net voor het binnengaan van de kapel, haalde ik uit een minibieb aan de straatkant het boek "Zie mij. Filosofie van de ijdelheid" van Frank Meester. Intrigerende titel. "Zonder ijdelheid zouden we niets zijn, want we zijn nou eenmaal niet veel meer dan de verhalen die anderen ons vertellen", aldus de achterflap  Zo ijdel ben ik dan ook wel  weer om een reisblog bij te houden en met jullie te delen.

Ik zag hoe het fluitenkruid op springen stond als ook de witte dovenetel. Het koolzaad, de paardenbloemen en de dotterbloemen bloeide daarentegen vol overgave in het geel. In het oog sprong natuurlijk de bloeiende fruitbomen. De landwinkel en kersenmuseum "De Kersenhut" in Cothen waren gesloten, maar de hoogstamkersenbomen bloeiden uitbundig in een stralend bruiloftskleed. Prachtig!

In de eerste instantie kwam ik alleen maar baasjes met hun honden tegen, maar naarmate de ochtend vorderde, was de aanwezigheid van de grijze golf niet te missen. Op de fiets of aan de wandel. Zelf behoorde er ook toe natuurlijk. 

Opvallend was dat er langs de Kromme Rijn nauwelijks zwerfafval lag, maar langs de weg waar auto's voorbijraasden had ik in een mum van tijd mijn plastic zak gevuld met blikjes, plastic en wat iets meer zij. Een afvalbak was er in geen velden of wegen te bekennen zodat ik drie kilometer met een volle zak heb moeten zeulen over de Leemkolkweg naar Werkhoven. Ik heb het bij een zak gehouden. 

Mijn hoofd zat nog tamelijk vol, maar Boeddha heeft volkomen gelijk; binnen een paar uur kwam er ruimte en lucht. Ik hoorde de vinkenslag, de kwetterende musjes, de 'pompende' koolmeesjes, de voorjaarsroep van de kievit, het 'piettewiet' van de scholekster boven het weiland en boerenzwaluwen boven de Kromme Rijn. Mijn geest was weer opgehelderd en schoon van alle gedachten die er op dat moment helemaal niet toe deden. Ik genoot van alles om me heen. 

Het derde geluksmomentje beleefde ik op de zorgboerderij "De Bossewaard", net na Cothen. Feira verwelkomde me heel hartelijk en schonk een kop gemberthee. Ik vroeg haar of ze iets in mijn pelgrimspaspoort wilde schrijven ze dit is wat zij schreef:

"Ik heet Feira van der Velde. Ik werk als gastvrouw en ik doe ook klusjes. Bv snijden in de keuken of strijken. Ik doe ook leuke dingen op Bossewaard. Groetjes van Feira"

Ik heb geen tijd genomen voor vrijwilligerswerk, maar liep door met een vette glimlach op mijn gezicht. Die bleef erop, ondanks dat het de laatste drie kilometer niet echt soepel liep. Nee, geen blaren, maar pijnlijke benen.Ik zal toch echt meer moeten lopen. Over 7 weken is het zover!

Vrijdag en zaterdag ga ik op strand van Kijkduin schrijvend pelgrimeren met vier vrouwen Ik heb er zin in. Blaarvrij dat staat wel vast!