“Reizen is een driedubbel plezier: verwachting, avontuur en herinnering” (Llka Chase)

Eindelijk was het dan zover; ik ging met mezelf op stap. Het was 9 graden, zwaarbewolkt, maar droog. Ik stapte op 9.38 in de trein naar Utrecht en vervolgens over op de trein naar Alkmaar. Tussen Zaandam en Wormerveer zag ik weidevogels scharrelen in het plas drasgebied, onder andere scholeksters. Een voorproefje voor wat komen gaat. 
Om 11.34 reed in Alkmaar binnen en had ik nog even tijd om de ‘AH to go’ binnen te lopen voor yoghurt, een banaan en drinkyoghurt. Bus 166 bracht me naar Bergen Plein. De chauffeur draaide reggae muziek. De buurtbus 410 liet niet lang op zich wachten. Er was nog een vrouw die het busje instapte. Zij ging etappe één van het Trekvogelpad lopen vandaag. We reden langs kasten van huizen. Ik zag ook een bloembollenveld met narcissen; morgen loop ik ook langs bloembollenvelden. Bergen doet niet onder voor Blaricum of Laren. Het is een plaats met ongeveer 30.133 inwoners en is vooral bekend als kunstenaarsdorp. Sinds 1900 waren hier schilders, schrijvers en architecten actief onder de naam “Bergense School”. Vanaf 1915 ontwikkelden ze een nieuwe stijl; van het neo-impressionistische ‘licht schilderen’ naar een vorm van expressionisme. 
Het dorp heeft veel  beroemdheden voortgebracht. Ik noem er maar een paar: Edgar (kunstschilder) en John Fernhout (filmer en fotograaf); Simeon Holt (componist); Elly de Waard en Neeltje Maria Min (dichter); Adriaan van Dis en Saskia Noort (schrijvers). Gewoond hebben hier onder andere Leo Gestel, Lucebert en Charley Toorop (kunstschilders); en Adriaan Roland Holst (dichter). De rij is eindeloos. 

Bergen aan Zee aan de Noordzee kust telt rond de 400 inwoners. De huizen liggen verspreid over de gemeente en de nodige toeristische voorzieningen zijn aanwezig. Om 12.30 stopte de bus bij halte Strand. Ik stapte uit en Google Maps stuurde me de goede kant op naar ‘Pension Stormvogel’. Het geluid van meeuwen was luid en duidelijk; ik was in de buurt van het strand. Ik werd allervriendelijkst ontvangen, maar er was niet op me gerekend. Ik had de mail die ik had ontvangen moeten bevestigen. Dan had ik ook de informatie ontvangen wat betreft de betaling: alleen contant. Een pinautomaat is niet aanwezig in Bergen aan Zee. Maar gelukkig, ik was de enige gast en kamer 3 was vrij. Ik had bovendien cash bij me; ook de ‘vrienden van de fiets’ zullen geen mogelijkheid hebben tot pinnen. Het liep dus met een sisser af. 
Kamer 3 zag eruit als op het plaatje op de website; eenvoudig, maar alles was aanwezig. Het was alleen koud. Nu is de kachel even aan gezet, lekker! 

Ik besloot naar Museum Kranenburgh te lopen (4,9 km). Die stond nog altijd op mijn wensenlijstje. De weg er naar toe langs het Noord-Hollands Duingebied was mooi, maar liep ook langs de weg met de kasten van huizen. Ik liep langs de duinen met bladerloze eiken, zag speenkruid, vingerhelmbloem (volgens de app Seek, waarop mijn zus wees) scilla, bosanemonen bloeien en het frisgroene blad van het lelietje-van-dalen. Om 14.30 kwam ik aan bij het Museum.
Er waren twee tentoonstellingen: “Waar de zee licht is” met de mens en natuur als thema, met werken uit de museumcollectie, aangevuld met bruiklenen. Namen als Leo Gestel, Charley Toorop, Jan Sluyters kwamen voorbij, maar ook Folkert de Jong, Philip Akkerman, Claudy Jongstra en Heringa/Van Karlsbeen. 
De tweede tentoonstelling was van Jeroen Henneman, “Het leven der dingen”; ogenschijnlijke onopvallende zaken uit het dagelijkse leven met een grote fascinatie voor contrasten tussen licht en donker en visuele illusies. Beiden een plezier om naar te kijken. Graag verwijs ik naar de foto’s, het tabblad boven in de balk.
Na nog een verse muntthee in het museumcafé gedronken te hebben, stapten ik om 15.45 weer naar buiten. Ik heb de buurtbus 410 weer terug genomen naar Bergen aan Zee; het druppelde een beetje. 
Voordat ik ging eten bij de “Golf van Bergen”, heb ik nog een uurtje op mijn kamer doorgebracht. Er is nog maar weinig horeca open; het seizoen begint eigenlijk met Pasen, als het weer het toelaat. Ik heb een vegaburger met friet en salade gegeten en een dubbele espresso toe. Helaas geen waterkoker bij me, dus hier moet ik het mee doen. Ik zit nu aan het water. 

Het is nu 20.05; de kop is er af. Het avontuur is begonnen en herinneringen worden gemaakt. Ik heb het best naar mijn zin. Morgen een nieuwe dag en dan gaat het echt beginnen; 24 km naar mijn volgende slaapplaats in Alkmaar.

Mijn corrector is thuis, dus hij kan mijn tekst niet nalezen op typfouten. Bij voorbaat excuses!