“De ware reiziger heeft geen reden nodig om op reis te gaan” (Goethe)

In de eetzaal ging gisteravond een gejuich op toen opeens de zon op de tegenoverliggende berg  scheen. Iedereen had dezelfde ervaring gedeeld van een sombere week met grijze, lage luchten en regen. Vandaag konden we ons verheugen op een heerlijke wandeldag met prachtige wolkenluchten, zonnige perioden en rond de 18 graden. Heerlijk!

Het was vandaag een appeltje eitje met 13 km en 230 meter hoogteverschil. Een rustdag bijna. Na een prima ontbijt werden we teruggebracht naar “Casa Pepe”, waar we gisteren zijn gestopt. We dronken espresso in de zon op het terras. Alle tijd, nog maar een ‘bakkie’. Het was uiteindelijk 9.45 uur toen we de eerste stappen zetten op de Camino.

Het was een route door boerengehuchten, waar de stallen werden uitgemest en op het land hard werd gewerkt. Koeien stommelden en loeiden in de stal. Gras werd geoogst. Trekkertjes reden af en aan over de slingerende weggetjes. Musjes kwetterden. Prachtig zonovergoten groen landschap met velden jong maisaanplant, graslanden, kronkelende wegen en her en der bosjes. Een klimmetje naar 413 meter naar een adembenemend uitzicht. In de diepte lag het stuwmeer van Oliviera. Witte wolken aan een blauwe lucht, her en der rode daken van verspreide dorpjes. En verder vele tinten groen. We dronken thee en koffie ( uit de thermosfles) op een speciaal ingericht bankje. 

Na dit hoogtepunt daalden we langzaam af. Het landschap bleef heel landelijk. Na 9 km lunchten we op een grote steen tussen de paarsbloeiende heide. Het was 12.20 uur. In de verte werd er vuurwerk afgestoken en was de ‘gaita’ (Gallische doedelzak) hoorbaar. Feest? We hebben het niet kunnen achterhalen. De lunch bestond uit brood en sardientjes uit blik. Heerlijk! 

“ola, bon camino”, groetten we de langslopende pelgrims.Een uurtje later wandelden we Ponte Oliviera binnen. Het tweede stempel was binnen. Het was toen niet ver meer naar “Casa Loncho”. Om 14.15 uur liepen we het terrein op. Bezweet noch vermoeid. 

We zitten nu lekker in de zon op het terras, een kop groene thee in bereik. Wederom een heerlijke dag, ik geniet met volle teugen. Het is nog vrij vroeg, dus ik hoop dat het versturen van het blog met foto’s nu wel soepel gaat. Voordat iedereen op WIFI zit te communiceren. Ik laat er maar geen gras overgroeien en sluit dit blog af. Tot morgen!