"Als je niet je aandacht oefent, oefen je je achteloosheid" (Thich Nhat Hanh)

Om kwart voor elf stonden we op het busstation De Wittenberg in Stroe. Veel later dan gepland, maar door een uitgelopen bezoek aan de huisarts (bijholteontsteking), reden we pas tegen tienen Rhenen uit. Het was 7 graden, droog, maar erg grijs. Het was beslist geen vriendelijk wandelweer en daarbij voelde ik me alles behalve wandelfit. Gaandeweg het lopen, verbeterde mijn stemming en was PCM mijn wandelvriend. 

Bus 107 bracht ons naar 'Restaurant De Echoput' in Hoog Soeren en daar pikten we de wandeling op om 11.15 uur. We liepen een stuk van Het Veluws Zwerfpad. We liepen het Kroondomein Het Loo binnen. "Dat bestaat uit de Koninklijke Houtvesterij en het Paleispark en beslaat ongeveer een gebied van ongeveer 12 bij 16 kilometer. De totale oppervlakte telt bijna 10.350 hectare is bestaat uit 8.400 hectare bos, 1.700 hectare heidevelden en 250 hectare landbouwgrond" (bron: wandelboekje). Het Kroondomein is bekender door zijn controverse over de afsluiting van het bos van 15 september tot 24 december wanneer de Majesteit het belieft te gaan jagen. Een kwartiertje later liepen we het kleine dorpje Hoog Soeren binnen. Een dorpje met deels rieten daken en huisjes opgetrokken met zwarte planken. De boerderijtjes lagen verspreid alsof ze uit de losse pols waren rond gestrooid. Pittoresk, dat wel. Het was best fris met de wind op kop; handschoenen aan en een haarband om. Er was nauwelijks leven in het bos, ook de vogels waren stil. Nog geen spoor van voorjaar te bekennen. We kwamen op een stuk heidegrond aan met hier en daar een enkele naaldboom. In het bos bosbes struiken in de groei en grassen. Fraai uitzicht op het lager gelegen deel. Het deed me denken aan de uitdrukking 'woeste hoogte'. Om half een kwamen we aan bij 'Het Aardhuis'; een chaletachtig gebouw, dat nu als bezoekerscentrum dienst doet. Koning Willem de Derde heeft het in 1861 als jachthuis gebouwd. We dronken thee en aten een broodje/soepje. Even daarvoor zag ik dat mijn opdracht (drie keer) voor de 'KBS De Viersprong' van 22 februari tot en met 15 maart was geannuleerd. Ik had er al de nodige tijd ingestoken qua voorbereiding en geld uitgegeven aan moderne sprookjesboeken. Ja, dat dat kan gebeuren, maar leuk is het niet. In het bos zagen we de nodige artistieke huisvlijt; als je niet met aandacht kijkt, zou je het beschilderde steentje niet gezien hebben en het kleine haakwerkje niet zien hangen. Die aandacht moet je oefenen, volgens Thich Nhat Hanh. Tijdens het wandelen gaat het al beter, al durf ik niet te beweren dat ik niets heb gemist. 

Na de lunch liepen we 4  kilometer over de Hofweg door het heideveld, de Uddelerhei op en liepen we vervolgens aan op de Uddelerschans en het Uddelermeer.  "De indrukwekkende wallen in de vorm van een hoefijzer zijn de resten van een hunneschans die omstreeks 900 na christus is opgeworpen. Het verdedigingswerk wordt aan een kant begrensd door het Uddelermeer. Zeer waarschijnlijk werd de schans als vluchtheuvel gebruikt. waar mensen zich met hun goederen en vee konden terugtrekken als er vijanden of plunderaars op komst waren. Koning Willem de Derde gebruikte het Uddelermeer ooit als hofvijver. Het meer ligt 24 meter boven zeeniveau en is 17 meer diep. Het is een van de grootste pingoruïnes in Nederland. Een pingo is een heuvel met een kern van zuiver ijs die zich in de permafrost ontwikkelt wanneer grondwater onder druk langs een scheur van onderen de permafrost binnendringt en daar bevriest. Het bevroren grondwater vormt een ijslens die de grond erboven omhoog duwt waardoor er een heuvel ontstaat. Deze heuvel wordt langzaam groter, door nieuwe aanvoer van grondwater en aangroei van ijslens. Als de grond niet meer de hele ijslens bedekt, barst de heuvel open; de zonnewarmte dringt de heuvel binnen, de ijskern smelt en de grond glijdt er van af. Er ontstaat een centrale krater., waardoor de pingo op een vulkaan begint te lijken. Als de ijskern smelt, blijft er een gat in de grond achter dat zich meestal vult met water. Zo ontstaat er een meertje: een pingoruine" (informatiebord).

De laatste 5 kilmeter liepen we over een rechte weg, de Paleisweg genaamd, door saai bos. Even voor half vier kwamen we aan in Garderen. Daar moesten we op de bus wachten, die ons naar bushalte De Wittenberg bracht waar de auto stond. Uiteindelijk hebben we 18 kilometer gelopen. Even voor 17.00 uur waren we thuis. Maandag gaan we weer lopen; het is volgende week de beste dag wat het weer betreft.