Pluk de dag

25 maart 2018 - Rhenen, Nederland

"Gisteren is geweest

Morgen is gevreesd

Maar vandaag is gegeven

Pluk de dag" (anoniem)

Met deze woorden stond ik op vanmorgen. Het is zomertijd! Weliswaar nog fris met 3 graden en een beetje witte rijp op de schuur, maar de blauwe lucht was een en al belofte voor de dag die voor ons lag. Tijdens het ontbijt luisterden we naar "Vroege Vogels" (van 7 tot 10.00 uur op Radio 1), dat in het teken stond van weidevogels. Syb van der Ploeg zong live "De Koning van de weide", het nationale Gruttolied: "Geen voorjaar zonder jou". Het ontroerde me hevig.

DJ wilde een stuk meelopen op het Gelukkigerwijspad, dus vandaag liepen we samen. Op weg naar het station hoorden we de vinkenslag. Er waren nog weinig mensen wakker zo te zien. Op de stoep had iemand een statement gemaakt van een hondendrol en er een vlaggetje bij geplant. Om 9.39 vertrok de sprinter naar Bunnik, waar we om 10.10 aan kwamen.

In "'t Wapen van Bunnik" dronken we koffie. Even verder langs de romaanse kerk, liep het Kromme Rijnpad dat we tot Utrecht zouden volgen. Ik zag het lichte groen van het fluitenkruid. Het speenkruid bloeide, paardenbloemen, madeliefjes en het Groot Hoefblad. We waren niet de enige, die besloten hadden te wandelen. Het was druk langs de Kromme Rijn; wandelaars, hardlopers en honden liepen in een file achter elkaar aan, zonder overigens elkaar echt te hinderen.

In het "Theehuis Rhijnauwen", dronken we muntthee. "Het theehuis is uit hout opgetrokken, omdat het zich bevindt in een van de Verboden Kringen van Fort bij Rhijnauwen. De forten hadden ooit een militaire functie. Wanneer er sprake was van een oorlogsdreiging, moest het schootsveld vrij zijn in een straal van 300 meter om het fort. Binnen die straat mocht men alleen houten huizen bouwen. Het Ministerie van Defensie kon vervolgens zonder vorm van proces of inspraak alles afbreken wat zich binnen die kringen bevond.

Huis Rhijnauwen (Stayokay) ligt op de oever van de Kromme Rijn. Op de plaats van de Huis Rhijnauwen stond rond 1200 het kasteel Rhijnauwen, een echte vesting met een gracht en ophaalbrug. In 1672 is het dor de Fransen verwoest. Het gebouw dat er nu staat is rond 1830 op dezelfde plek gebouwd. Hert poortgebouw was als koetshuis in gebruik. De naam Rhijnauwen is waarschijnlijk afgeleid van "auwen", een oud word voor de natte weidegronden langs de Rijn. Het landgoed stamt uit de 13e eeuw. Het is tot 1919 particulier bezit geweest toen werd het gekocht door de gemeente Utrecht. Theehuis Rhijnauwen is gebouwd in 1924.

De landgoederen Rhijnauwen en Amelisweerd liggen aan de oostkant van Utrecht, tussen Utrecht en Bunnik in. Ze zijn tezamen ongeveer 300 hectare groot en bestaan uit bos, weide, akkers en boomgaarden. Tot de landgoederen behoren acht landbouwbedrijven. Op deze bedrijven wordt hoofdzakelijk melkvee gehouden.

Amelisweerd is ontstaan in 1224 toen ridder Amelis uten werde het waard in leen kreeg en er een ridderhofstad bouwde. De Naam Amelisweerd is een verbastering van Amelis-waard. Bij het overlijden van Amelis uten Werde werd het landgoed door zijn zonen in drieën gedeeld. Twee delen vormen het huidige Oud-Amelisweerd en het derde deel vormt Nieuw Amelisweerd" (Bron: flyer Theehuis Rhijnauwen).

Nu geheel op de hoogte volgden we het jaagpad langs de Kromme Rijn verder. Aan de overkant stadion Galgenwaard, waar het dodelijk stil was. De temperatuur was inmiddels aardig opgelopen. De fleece ging uit en met de winterjas open, wandelde ik verder. De tijd voor winterjassen lijkt voorbij. De snelweg A27 van Nieuwegein naar Amersfoort zorgde voor het nodige verkeerslawaai. Jammer!

De wereld een beetje mooier maken deed ik vandaag door iedereen te groeten op het Kromme Rijnpad. Ik werd er vrolijk van. Wat betreft het zwerfafval, daar was opvallend weinig van te vinden. We aten onze boterhamen op een bankje langs de Kromme Rijn en vervolgens liepen we Utrecht binnen.

Op het terras van "De Rechtbank" (Korte Nieuwstraat 14) aten we nog een soepje. Ons einddoel de Domkerk was in zicht. We liepen naar binnen en ik brandde nog een kaarsje. De Dom heeft een rijke geschiedenis. "Op de plek waar eens een Romeins castellum was, bevindt zich al eeuwenlang de Utrechtse Domkerk. Het was een kapittelkerk, beheerd door rijke, geestelijken, de kapittelheren. De bouw van de kerk, op de plek van de in 1253 door brand getroffen Romaanse Dom, duurde bijna drie eeuwen, van 1254 tot 1520. Het resultaat was de gotische, aan Sint Maarten gewijde Domkerk, waarvan een groot deel nu nog te zien is.

De kerk heeft heel wat stormen en rampen doorstaan. Na de beeldenstorm (1580), waarvan de sporen in de kerk op vele plaatsen nog goed te zien zijn, was het een tornado (1674), die het uiterlijk van de Domkerk definitief veranderde: Het schip van de kerk stortte in en werd niet meer herbouwd. Zo ontstond het Domplein, een open plek tussen de kerk en de toren.

Na de Reformatie kreeg de kerk een protestantse signatuur. De toren werd in de Napoleontische tijd eigendom van de overheid.

De Domkerk is nu als kerk gebruik bij het Citypastoraat Domkerk Utrecht en dagelijks geopend voor bezoekers" (Bron: flyer Domkerk Utrecht).

Om 14.42 namen we de sprinter terug naar Rhenen. We hadden 14 kilometer gelopen. Het was een heerlijke wandeldag. De temperatuur was opgelopen naar ruim 13 graden! Ik had echt het gevoel de dag geplukt te hebben!