“Afscheid nemen is met zachte vingers, wat voorbij is ….

dichtdoen en verpakken in goede gedachten der herinnering” (Dietrich Bonhoeffer) 

En dat is het; we hebben ons laatste glas Riesling gedronken in Bernkastel, nadat we 18 km (500 meter omhoog en omlaag) hebben gelopen. De laatste etappe (10) van de Moselsteig. En weer was het vandaag genieten! 

Even over negenen liepen we de “zuweg” van Osann-Monzel naar de Moselsteig. De Jacobsweg van Trier naar Koblenz werd met de Jacobsschelp, een herberg, een stempelplaats en allerlei wegwijzers aangegeven. Het bracht ons in de stemming voor ons volgende avontuur. Hoewel niet warm, voelde het minder koud dan gisteren; het was wisselend bewolkt met af en toe zon en er stond weinig wind. 
We liepen boven de wijngaarden via een terrasweg. In vergelijking met het begin van onze vakantie, zijn er nu wel kleine groene blaadjes aan de wijnstokken zichtbaar. Het uitzicht was prachtig; onder ons Kesten. Schuin links Brauneberg, achter ons de Huttenkopf (421 m) Monzel en Osann. We voelden diepe dankbaarheid; we kunnen dit toch maar samen doen in goede gezondheid! 

De weg klom langzaam over de Brauneberg. In de Brauneberg Hutte dronken we koffie. De “Juffer-Sonnenuhr”, die van deze berg komt, schijnt een heel beroemde wijn te zijn. De combinatie van vulkaangrond, leisteen en lokatie schijnt de top te zijn. 
Ik voelde me fit, energiek en ontspannen en liep als een malle. Via een bospad zetten we de afdaling in en via een brug liepen we Mulheim binnen. We lieten de Romeinse wijnpers en de -villa in Vedenz - voor wat het was en liepen omhoog. De sering bloeide en ik zag voor het eerst de iris bloeien. We liepen boven Liesen met het prachtige kasteel en kwamen aan bij het toenmalige Helenenkloster. De fundamenten van het middeleeuwse klooster liggen gedeeltelijk nog onder de wijnberg. In november 1813 ontmoette Franz Ludwig Niessen op deze plek Napoleon I, die zich na de (verloren) slag bij Leipzig op de terugweg in het Moezeldal bevond. Door het betalen van een aanzienlijk som geld kon de man  zijn dorp behoeden voor plunderingen van Napoleons leger. 
Hier aten we onze boterhammen op in de zon. Een haiku popte op:

Verrukkelijke/ lentezon op mijn wangen/ min hart verwarmend. 

Opnieuw klommen we door bos. De kastanje, meidoorn, vingerhoedskruid en het lelietje van dalen bloeiden nog net niet. Maar de blauwe boshyacint wel. 
Op een bankje voor de Andeler Hutte dronken we thee met uitzicht op Bernkastel-Kues en de Bergruine Landshut. We klommen tot 302 meter naar het Bachtal. Via een steil, smal bospad daalden we naar de Annakapel. Aan de  Moezelzijde van de kapel is een mozaïek aangebracht van Maria met haar dode zoon. Prachtig! 
Het pad volgde nu de weg naar Burg Landshut (1277), dat na een brand in 1692 niet veel meer is dan een ruïne. Het ligt strategisch hoog boven Bernkastel-Kues. Het uitzicht is grandioos. 
Helaas was het terras van “Restaurant Schutzenhaus, der Balkon von Bernkastel” vol. Via een trap daalden we ruim 100 meter af en kwamen uiteindelijk op de Markt van het schilderachtige Bernkastel. 
Ter afsluiting dronken we een glas Riesling van het Weingut Schmitz-Bergweiler. Omdat die zo goed beviel, heeft DickJan nog drie flessen mee genomen. 
 

Afscheid nemen is met zachte vingers, wat voorbij is, dichtdoen en verpakken in goede gedachten der herinnering. En dat hebben we gedaan. We hebben heerlijk gewandeld over de Moselsteig. We hebben acht hele etappes en twee halve gelopen van de 24. In totaal hebben we 160 van de 365 km gelopen. We hebben op mooie campings gestaan aan de Moezel. De Moselsteig is echt heel mooi met prachtige uitzichten. We hebben mooie herinneringen gemaakt. 
Morgen gaan we naar huis en over 12 dagen gaan we via Parijs naar Oviedo. We zijn er klaar voor!