“Elk afscheid betekent de geboorte van een herinnering” (onbekend)

Ik zit op het vliegveld van Santiago te typen. Het inchecken duurde een uur, de veiligheidscontrole vijf minuten. Om half zes moeten we naar de gate. 

Gisteravond hebben we tussen pelgrims gegeten in “Casa Manola”, een soort fastfood restaurant waar de efficiëntie van het personeel in onverschilligheid ontaardde. Prijs - kwaliteit was in evenwicht. Het probleem was, dat veel horeca dicht was en het restaurant dat ons was aanbevolen, vol was. 
We waren getuigen van een processie. Bijzonder. In de stad was stil. Er waren maar 1400 pelgrims aangekomen gisteren. De sfeer rond de kathedraal had iets om die reden iets sinisters. 

We hebben goed geslapen en ontbeten. De bagage mochten we achterlaten en om twee uur ophalen. De rest van de dag hebben we rondgelopen door een voor ons onbekend Santiago. Heel leuk om de stad ook eens van een andere kant te leren kennen en verder te kijken dan het toeristische oude centrum rond de kathedraal. De “Mercado de Abastos de Santiago” was wel het hoogtepunt: een overdekte markt met veel vlees (zelfs varkenspoten en -koppen), vis in allerlei soorten en maten, kaas, groenten en fruit. Ook de groene long, het “Parque da Alameda”,  boven de stad was fraai met het foto uitzicht op de kathedraal. We aten in “Sobrinas del Padre” en liepen voor de laatste keer naar de Plaza del Obradoiro. En toen was twee uur. We haalden onze bagage op en namen de bus naar het vliegveld. 

Met een tekst van Cees Nooteboom besluit ik dit blog:

”De echte reiziger leeft van zijn verscheurdheid van de spanning tussen het vinden en het weer loslaten, en tegelijkertijd is die verscheurdheid de essentie van zijn leven. Hij hoort nergens en overal, waarin hij voortdurend verkeert, zal altijd iets ontbreken. 
 

Hij is de eeuwige pelgrim van het ontbrekende, het verlies, en net als de echte pelgrims in deze stad is hij op zoek naar wat toch weer verder lag dan het graf van een apostel naar de kust van Finisterre, iets wat wenkt en onzichtbaar blijft. Het onmogelijke”.

Deze tekst geeft wellicht wel weer hoe ik deze reis heb ervaren; het gemis een pelgrim te zijn en de zoektocht er een te worden. Volgend jaar misschien een herkansing. 

We nemen afscheid met de wetenschap herinneringen te hebben gemaakt. Het was ondanks alles, een mooie reis! DickJan moet over twee dagen voor controle voor zijn oog, maar we hebben vertrouwen in de uitslag. Dankjewel voor alle reacties en het meeleven!