“De aarde lacht met bloemen” (onbekend)

Ik zit op bed in pension “A Falua”, waar de huiszwaluwen voor het raam van de serre voorbij zwieren. We hebben een prachtige kamer in een dito stad. Mijn gezicht gloeit van de zon (!) en mijn broekriem zit strak na een uitgebreide lunch op de Praia de Madalena in Cabanas. Maar laat ik bij het begin beginnen. 

Gisteravond aten we ‘piementos de padron’ vooraf en ‘bacalau’ (kabeljauw) met gefrituurde aardappelschijfjes en gegrilde groenten. Prima gegeten.
Het wordt laat donker hier (21.39 uur gaat de zon onder tegen 21.10 in Rhenen), maar het wordt ook laat licht; zonsopkomst om 7.19 en in Rhenen 5.59 uur. Best een opvallend, maar verklaarbaar verschil. De lichtjes in de baai werden ontstoken als kerstversiering. De nacht was stil op het ruisen van  regen na. Om 7 uur ging de wekker. Dat is vroeg, maar de bagage moet om 8.00 uur klaar staan om opgehaald te worden door Correos. Het ontbijt was beloofd om 8.00 uur, maar we kregen het pas om 9.00 uur. Geen probleem; we hadden totaal geen haast. Dat de sinaasappels hier aan de bomen groeien hadden we al geconstateerd; we kregen grote glazen vers geperst sap. 

We vertrokken om 10.00 uur met droge kniebanden, broeken, sokken, schoenen en jassen. Dankzij DickJan, die een hele tijd in de weer is geweest met servetten die hij in de supermarkt had gekocht om in de schoenen en kniebanden te stoppen. Gisteren is er 33 mm regen gevallen. We begonnen vandaag ook met regen, maar om 11.30 uur was het over en zagen we de zon die gaandeweg meer terrein won. Inmiddels hebben we de poncho opgeruimd, in de hoop deze niet meer nodig te hebben.
Vandaag maar 12 km gelopen door hoofdzakelijk landelijk, stil gebied. De wolken hingen laag en het miezerde nog wat, maar ik heb genoten! Ik heb zoveel bloemen gespot: camelia, jasmijn, oost indische kers, blauwe regen, azalea, hortensia, montbretia, kogelduizendknoop, campanula, muurfijnstraal, overblijvende ossentong, klaverzuring, avondkoekoeksbloem, vingerhoedskruid, rozen, aronskelk, manuka en carduus deflratus. En dan ben ik er vast nog wel vergeten. Ja, “de aarde lacht met bloemen”! 
Via Oval, daalde we af naar de Praia Madalena; een zandstrand met een paar strandtenten. In “Café Bar Argentina” dronken we op ons gemak koffie. Ik wilde verder, maar Pontedeume was al in zicht! Het was een wandeling van niets. Via de brug over de Ria Eume liepen we het stadje binnen. Het ligt aan de rivier de Ares en telde in 2011 8.696 inwoners. Vondsten bewijzen dat er 3.000-2.000 jaar geleden al bewoning was. Ook Kelten en Romeinen hebben in Pontedeume gewoond. In 1279 kreeg het stadsrechten. 
We vonden al snel pension ‘A Falua’, waar we allervriendelijkst werden verwelkomd door een Italiaanse die haar hart heeft verloren aan de stad. 
Nadat we van broek waren gewisseld zijn we teruggelopen naar ‘Café Bar Argentina “ waar we aan het strand langoustines en een salade hebben gegeten. Vakantie pur sang! Dit heeft natuurlijk niets meer te maken met pelgrimeren. We waren het met elkaar eens: we maken een langeafstandswandeling. Het is tekort en we leven in luxe. Met je gok in de zon aan de witte wijn om 14.00 uur en met de blik op zee. Ik denk, dat ik innerlijk heb gepelgrimeerd de week voordat we vertrokken; toen ben ik mezelf keihard tegengekomen. Ook vanmorgen kwam ik mijn schaduw weer tegen, toen we weer met regen moesten vertrekken: omgaan met teleurstellingen is wel een dingetje. 

Na de lunch hebben we een uur uitgebuikt op een bankje in de zon. Inmiddels was het 17.00 uur en de hoogste tijd om de stad te verkennen. De Torreon de Andrade van 18 m hoog werd tot het einde er van de 14e eeuw als verdedigingstoren gebruikt. Helaas was de  16e -eeuwse Santiagokerk met een Spaanse barok façade dicht. De steegjes en smalle  straatjes en pleintjes ademden een gezellige sfeer uit. Het stadhuis was een juweeltje. Alleen de bloemenwinkels (want het is “Dia de Madre”) en bars waren open. We slenterden zonder doel rond. We kwamen de markthal tegen, de  pelgrimsherberg, een voormalig klooster. Na ruim een uur kwamen we aan bij ons pension, waar ik nu dus op bed zit te schrijven. Vanavond eten we brood op bed. 

Morgen is een zwaardere etappe; 20 km met flink wat hoogteverschillen. Kom maar op, ik ben er klaar voor. Er is geen regen meer verwacht. Betanzos, we komen er aan!