"Let’s wander where the wifi is weak" (onbekend)

Prima geslapen. Muisstil was het. Eén blik buiten en we wisten dat het grijs, maar droog was. 
De kleine ontbijtzaal was net zo sfeervol als onze kamer. Oude elementen waren intact gebleven, zoals een nis waar een Mariabeeldje in stond. Het ontbijt was uitgebreid met broodjes, yoghurt, roerei, jus d’orange, fruit en vele soorten beleg. We legden een stevige bodem. 
Om 9.00 uur trokken we de deur dicht en liepen naar de bakker voor broodjes voor de lunch. ‘Patissier Gerlache’ verkocht niet alleen brood en broodjes in allerlei soorten en maten, maar ook kunstig en bijzonder smakelijk uitziende gebakjes en taartjes, waar je gaat watertanden. Ik onthoud me van suikers vanwege de Vastentijd, maar DickJan kon de verleiding van tiramisu niet weerstaan na thuiskomst. 

Het was grijs, acht graden en windkracht 3 uit het zuiden. We liepen over een karrenspoor het bos in en opnieuw werd het pad glibberig en glad. In de sporen van voertuigen stond water. We passeerden een steengroeve. Het pad ging nu afwisselend stijgend en dalend door langs akkers en bos. Na ongeveer 5,5 km bereikten we Custine; een agrarisch dorp met een kasteelhoeve. Grote boerderijen  met stallen waarin koeien nieuwsgierig hun kop hieven toen we hen passeerden. Na het dorp begon de afdaling naar de beek Iwoigne. Deze beek volgden we vijf kilometer over een goed begaanbaar bospad. Ik kon me voorstellen, dat de ijsvogel en waterspreeuw hier vogel aan huis waren, maar wij zagen ze niet. Ik zag wel de gele kwikstaart, hoorde de roffelende specht, de krassende kraaien en een miauwende buizerd. 
Het geluid van de stromende beek was aangenaam; kolkend, plassend, murmelend, … ontspannend en rustgevend.
Om 11 uur hielden we koffiepauze aan de beek. Na een kwartiertje braken we op en drie kwartier later (op tien kilometer) staken we de Iwoigne via een brug over. Vrijwel onmiddellijk begonnen we met een venijnig steil klimmetje, dat ons weer terugbracht op het plateau. We liepen Gendron binnen, waar we in een kwartier onze lunch wegwerkten. Het was koud en de wind was toegenomen. Vanaf Gendron was het nog een kilometer of drie naar Celles over een asfaltweg. Ik zag de maagdenpalm bloeien onderweg. 
via de Ermitage Saint Hadelin liepen we Celles binnen. Het was half twee; 15,5 kilometer gelopen, 220 meter gestegen en gedaald. Een relaxt dagje! 
 

Morgen lopen we terug naar Falmignoul, waar de auto staat. Het zag er eerst heel somber uit met 100% kans op 22 mm regen, maar nu lijkt het erop, dat het tot 12.00 uur droog blijft. Dat zou een geluk zijn. We gaan het zien morgen.