"And so the adventure begins…." (Onbekend)

We zijn gearriveerd in Falmignoul, 8 km ten zuiden van Dinant in het  Franssprekende deel van België. Via SNP hebben we “een vijfdaagse wandelvakantie geboekt langs de Maas en Lesse”. We verblijven twee nachten in “Auberge des Cretes”. 

We zijn even na tien uur vertrokken vanmorgen en hebben de toeristische route gereden naar Dinant. We hebben koffie gedronken in Waalre, waar Dick Jan tien jaar heeft gewoond. 
Het was opvallend hoe slecht het wegdek soms was; we hobbelden van het ene gat in het andere. Het weer was grijs en nat en dat maakte de lintdorpen er niet aantrekkelijker op. Elke keer word ik weer verrast door de lelijkheid van Vlaanderen. In de buurt van Namen kreeg het landschap meer een Frans aanzien; uitgestrekte heuvelachtige velden kerktorens aan de horizon.

Om 14.45 uur reden we Dinant binnen, dat we beiden niet kenden. Dinant ligt aan Maas en is een toeristische trekpleister. De Rots Bayard staat als een enorme menhir los van de rotswand en vormt  een smalle doorgang. Overal staan saxofoons in de stad als eerbetoon aan Adolphe Sax (uitvinder van de saxofoon), die hier in 1814 is geboren en heeft gewoond. Hoge herenhuizen, nog hogere rotswanden en daarboven de Citadel, die met een kabelbaan is te bereiken of met een trap met 408 treden (de grootste trap in België). De Collegiale Notre-Dame met peervormige klokkentoren, gebouwd in kalksteen in  Maasgotiek, staat aan de voet van de rotsen. Opvallend was het enorme glasraam, gemaakt in 1902 door G. Ladon, glazenier uit Gent. Het is een van de grootste  kerkramen in Europa. Ook de preekstoel uit 1725 vond ik mooi; beeldhouwwerk van Van der  Vecken en houtsnijwerk van J. Croquet. Versierd met beelden van de vier evangelisten met hún respectievelijke symbolen (Lucas: de os; Marcus’: de leeuw; Mattheus: de engel en Johannes: de adelaar). Op de deur Sint-Materne, de oprichter van de kerk.  De geschiedenis van de kerk gaat terug tot 320 na Chr., en kent veel narigheid, die ik niet zal herhalen. Het laatste wapenfeit is de brand, aangestoken door het Duitse leger op 23 augustus 1914. Op dezelfde dag worden 674 inwoners uit wraak vermoord; een memorial herinnert hieraan. 
We brandden een kaarsje met de wens, dat Dick Jan gezond en wel naar zijn 70ste verjaardag mocht toeleven. 

We dronken thee in een etablissement, anders kan ik het niet noemen. Vergane, maar sfeervolle glorie. Langs de Maas liepen we terug naar de auto. Een kwartier later kwamen we aan in Falmignoul. De auberge is opgetrokken uit natuursteen en is echt een herberg in klassieke zin. Het is allemaal ietwat gedateerd, maar het is wel gezellig. We worden pas om 19.00 uur verwacht voor het diner. Wat een luxe! 

Gisteren hebben we verjaardag van Dick Jan al gevierd met de (klein)kinderen; heel gezellig. Vandaag doen we het dunnetjes over met een glaasje wijn. Morgen gaan we aan de wandel; een rondwandeling van 16 km met 280 m klimmen en dalen. Ik heb er zin in!