“Een perfecte zomerdag: ……

de zon schijnt, een zacht windje, de vogels zingen en de grasmaaier is stuk” (James Bent)

Dat is wel een vrij accurate samenvatting van deze dag. We vertrokken na een ontbijt in de hotelbar onder een wolkenloze hemel en met tien graden. DickJan ging ervoor en had zijn korte broek aan. Met mijn kniebanden om blijft er weinig bloot been meer over en bovendien vind ik geen gezicht, dus ik blijf in mijn wandelbroek lopen. 
We liepen over stille bos- en veldwegen en door kleine dorpjes. Er werd op het land gewerkt, honden blaften wanneer we voorbij liepen en in de dorpjes vlogen gierzwaluwen boven ons hoofd. Krekels lieten van zich horen en uit de aarde en van het gezaagde hout ontstegen aardse geuren. Moestuinen, Galicische hooischuren op pootjes, een kerkje en een bar, koerende duiven, bovengrondse elektriciteit draden en hooggeplaatste bollen voor water. De holle wegen waren prachtig, alsof je door een groene kathedraal liep. Soms kabbelde er een beekje en staken we een oude brug over. 
In Ardemil dronken we koffie en haalden onze eerste stempel. Het ging snel. We bleven op dezelfde hoogte lopen. In de laatste bar voor Sigueiro in Buscas dronken we thee. Vrij snel hierna volgden er zes hele saaie kilometers in de felle zon. Inmiddels was het 25 graden. Onze vingers zwollen op. Hoed op, wat water drinken. Voor mij mocht het nu wel afgelopen zijn, maar dat was het niet. Het laatste stuk langs een industrieterrein maakte het niet veel beter. Natuurlijk, afzien hoort er bij. Opgeven niet, doorgaan dus. Wat was ik blij, dat we op 300 meter van de herberg aan het alcoholvrije biertje konden gaan. En wat smaakte die lekker na 26 kilometer! 

Onderweg kwamen we dezelfde mensen tegen die we al dagen zien; iedereen loopt dezelfde afstanden. Veel Engelsen. Heel veel onderling contact is er niet. Ik herken de opwinding van het in de buurt komen van Santiago, maar voel niet hetzelfde. We hebben fijne dagen, komen op plekken waar we anders nooit komen en lopen lekker. Complimenten voor DickJan die in 24 uur alle overnachtingen regelde, de heenvlucht en Correos voor het bagagevervoer. Het was te kort om een pelgrimstocht te worden; contemplatief werd het niet en dat is oké. Ik heb in elk geval genoten ! 

Morgen de laatste 15,6 kilometer naar Santiago de Compostela!