…. steeds zet ik mijn ene voet gewoon nog voor de andere … (Tijs Dorenbosch)

Bezantos is inderdaad een bezienswaardige stad. We kuierden wat rond en genoten van de relaxte sfeer. Op het “Praza de García” dronken we onder de arcade in de zon een alcoholvrij biertje en doodden we de tijd. Om 20.00 uur konden we eten in “Vega-Cormer a Petiscar”: kroketjes met zeevruchten, een salade en een gerecht met spinazie, ei, gamba’s en champignons. We hebben lekker gegeten. Terug op onze kamer met het raam open, hoorden we de vogels nog een avond aubade brengen. Ook vanmorgen hoorden we de vogels al vroeg zingen. Leve het voorjaar!

Het ontbijt met vers sinaasappelsap, yoghurt met noten en vers fruit en een “tostada” met roerei was voedzaam. We hadden de  calorieën nodig om 23 km te lopen met 750 hoogtemeters. 
In “Bar Europa” dronken we koffie; de “Panaderia Mollete” ernaast ging om 8.30 uur open voor het broodje. En toen konden we echt  van de start. Het was 8 graden en zonnig. 
We begonnen gelijk met een klim. Het uitzicht op Betanzos was prachtig. 
We hebben de hele dag over landelijke weggetjes gelopen, al dan niet door gevarieerd bos, waar de  eik en  eucalyptus natuurlijk niet ontbraken. Het was stil, de vogels voerden de boventoon. Nog twee nieuwe bloemensoorten gespot: kamperfoelie en linaria triornithophora.
In Cima de Vila dronken we koffie uit de veldfles. Op 23 km zouden we niet meer dan twee horeca gelegenheden tegenkomen; een op kilometer 12 en de ander aan het eind. Het vest kon uit nu; het werd warm met 20 graden. Heerlijk wandelweer! 
De weg ging op en neer. Ik hoorde krekels en genoot van het uitzicht op de glooiende heuvels en het frisse groen. De vlinders kwamen uit hun schulp met deze temperatuur; ik zag koolwitjes, atalanta’s, kleine vos en een blauwtje. Een sprinkhaan sprong rakelings langs mijn hoofd. Hagedissen glipten voor onze voeten weg, evenals een slangetje. 

“Men vraagt mij almaar, ben je aan ‘t veranderen? Mijn antwoord: steeds zet ik mijn ene voet gewoon nog voor de andere. Ik voel mij niet beter maar zeker ook niet slechter en plaats mijn linkervoet maar weer eens voor de rechter. Toch voel ik mij soms even flinker en zet mijn rechtervoet weer rustig voor mijn linker” (Tijs Dorenbosch) 

Daar kan ik mij wel  in vinden. Weinig inspirerende en “ spirituele” gedachten komen naar boven; ik zet mijn ene voet voor de andere en het is genoeg. 
Na 12 km passeerden we “Meson-Museo Xente no Camino”, een uitspanning in Presedo. dat gedecoreerd is door Alfredo Erias. We aten brood met kaas en dat smaakte uitstekend. Na twee kilometer begon de geleidelijke klim van 400 meter. We pauzeerden bij het stuwmeer Beche, waar een recreatiepark was aangelegd, inclusief zwembad en horeca in aanbouw. Nog 5 km te gaan en 150 meter stijgen. Om 15.15 uur kwamen we aan bij Bar “Casa Avelina” in As Travesas, die door een enthousiaste waardin werd gerund. Ze fêteerde haar gasten met hapjes (vlees) en legde de voeten van de dames op krukjes. Na een verdiend alcoholvrij biertje appte DickJan de uitbater van “Hotel Caniama”, die ons kwam halen. Anders hadden we drie kilometer naast een drukke snelweg moeten lopen. Hij biedt deze service gratis aan. 
We kunnen eten hier, hebben een douche en bed. Het hotel staat aan de snelweg tussen de garagebedrijven. Niets te beleven dus. Maar we zijn er! De zwaarste etappe is achter de rug. En wat voor een! Ik heb echt heel erg genoten.