Het eindpunt kan nooit zo interessant zijn als de weg er naartoe (Boeddhistisch gezegde)

Het camperseizoen is begonnen en wij zijn dus op pad. Gisteren zijn we aangekomen in Anderen, op 'camping boerderij Liebe'. Het is een rustige camping waar we het sanitair gebouw delen met gasten van een andere camper. We hebben een eigen toilet en doucheruimte. Heel luxe!

Ik moet bekennen, dat ik toe was aan een weekje wandelen en slapen. De afgelopen twee weken waren niet bepaald het leven van een pensionado met drie workshops en drie lesdagen op een basisschool in Arnhem. Heel leuk, maar ook intensief.

“Anderen (Drents: Aandern) is een dorp in de gemeente Aa en Hunze, dat circa 265 inwoners telt en in de omgeving van het dorp circa 30 (2021). Anderen ligt tussen Rolde en Eext, even ten zuiden van Anloo in het Nationaal landschap de Drentse Aa en grenst aan het  Balloërveld, een uitgestrekt heidegebied. De oudste bewijzen van bewoners dateren van 60.000 V. Chr.; stenen vuistbijlen. De plaats bestaat al zeker meer dan 600 jaar” ( Bron: Wikipedia).

Uitgerust werd ik om 6 uur wakker. Het werd al een beetje licht en ik hoorde behalve een kraaiende haan, een machtig vroege vogelconcert. Leve de lente! Zoals gebruikelijk kreeg ik van Dick Jan om 7 uur thee op bed en stapten we vervolgens de vertrouwde routine in van het camperleven. 
Daar er regen werd voorspeld namen we het zekere voor het onzekere en mikten we op de bus van 9.15 uur in Rolde. Een fietstochtje van een kwartiertje. In Rolde zetten we de fietsen op de Kerkbrink. Eerst namen we bus 24 naar de PR Rolde, een troosteloze plek met zwerfafval. Vervolgens de Qliner 310, die via de snelweg naar de PR Gieten reed. Qliner 306 (een dubbeldekker met donker glas) bracht ons naar Westlaren. De volgende overstap was niet naadloos. We hadden geen zin om te wachten en besloten te voet naar Zuid Laren te gaan (3 km). Er was overigens geen druppel regen gevallen en dat zou de hele dag zo blijven. Pas rond 16.30 uur vielen er pittige buien, maar toen zaten we al hoog en droog in Gea. 
Op weg naar Zuidlaren zag ik het groot hoefblad bloeien. Bosjes krokussen, sneeuwklokjes, narcissen en winterakonieten sierden de bermen en tuinen. Ook de magnolia kwam er aan. Om 10 uur liepen we het centrum binnen. Hoge nood dwong ons “t Zuidlaertertje” in; een charmant koffietentje waar ze heerlijke koffie serveerde en bovendien paaseieren met gebreide jasjes verkochten, die ik niet kon weerstaan.

Tot onze blijdschap kwam de zon te voor schijn. De temperatuur liep snel op tot 16 graden aan het eind van de dag. Rond 12 uur gingen de jassen uit; voor het eerst dit jaar. Nadat we een krantje hadden gekocht startten we met het Pieterpad naar Rolde. “Zuidlaren is een esdorp (10.000 inwoners) met zeven brinken. Brinken worden benut als verzamelplaats voor het vee, maar ook voor het houden van bijeenkomsten, markten (zoals de Zuidlaarder paardenmarkt op de derde dinsdag van oktober) en kermissen. De brink is beplant met bomen, meestal eiken, die zorgen voor schaduw, hout en  eikels voor de varkens. Rond de brink staan een aantal boerderijen met bijgebouwen en soms is de brink voorzien van een dobbe, die dient als drinkplaats voor vee en als  blusvijver” ( Bron: Pieterpad  wandelboekje). Zuidlaren is natuurlijk ook bekend vanwege Berend Botje, die uit varen ging …..
We liepen langs de voormalige synagoge. Ik zag de eerste vroege tulpen (rood) bloeien, de maagdenpalm en de forsythia. Ja, het is onmiskenbaar lente! De wilde roos en hortensia hadden pril groen blad. De (groene) specht en andere zangertjes lieten zich horen. We liepen het terrein van Dennenoord op. De" Vereeniging tot Christelijke Verzorging van Krankzinnigen en Zenuwlijders in Nederland", kocht in 1892  een bos bij Zuidlaren op voor de bouw van 'het krankzinnigengesticht'. Het is een enorm fraai aangelegd park met mooi vormgegeven paviljoens, zoals het hoofdgebouw (1895), een watertoren (1895) en de ‘Ontmoetingskerk’ (1910). Ondenkbaar anno 2023; zoveel grond. Dennenoord is geen 'gesticht' meer, maar is nog altijd gericht op psychiatrische hulpverlening. Indrukwekkend zijn de gedichten op de bordjes langs de wegen. 
We liepen door een bosje naar de noordelijke entree van het ‘Nationaal berk - en esdorpenlandschap de Drentsche Aa' en dronken nog wat in de gelijknamige brasserie. Het brede beekdal is een prachtig natuurgebied. In de bloeimaanden staat het er vol met ruige, bloemrijke vegetatie. Geen orchissen nu, maar wel mooi. 
Om 12.45 uur aten we onze boterhammen op op een bankje in de zon in de Gasterse Duinen, een stuifduingebied, dat is ontstaan door afplaggen en intensief wagenverkeer tussen Groningen- Coevorden. Vervolgens passeerden we een hunebed, gebouwd tussen 3400 en 3100 voor Chr. door mensen uit de Trechterbekercultuur. Zij begroeven hun doden in de hunebedden. De stenen zijn ongeveer 150.000 jaar geleden door gletsjers uit Scandinavië naar het noorden van Nederland gevoerd. 
De eerste citroenvlinder van het jaar fladderde voorbij. Ik zag blauwe druifjes in grote getale bloeien. We liepen Gasteren binnen, een esdorp met centrale brink en oude Saksische boerderijen. En Schoonebeker schapen met lammetjes. Een laagvliegende bontjas met vleugels liet zich horen.

We liepen het  Balloërveld op, “het grootste restant ‘woeste heide’ in Drenthe.  Van 1918 tot 2006 een militair oefenterrein; een zigzag lopende tankgracht herinnert nog aan de aanwezigheid van militairen. Er liggen veertig grafheuvels uit de periode 2000-300 voor Chr (late steentijd, Bronstijd en ijzertijd). Verder is er een prehistorisch akkercomplex, de zogenaamde ‘celtic files’, een urnenveld, alsmede een 500 meter breed complex van karrensporen, net als bij Gasteren veroorzaakt door verkeer op de oude handelsroute” (bron: het Pieterpad Wandelboekje). We kwamen de herder met hond tegen met zijn kudde Drentse Heideschapen (het oudste schapenras in West-Europa) met grote hoorns. Prachtige dieren om te zien. 
De gotische Jacobuskerk (14e eeuw) van Rolde was al een tijdje zichtbaar. We liepen langs een rij met zwerfkeien, ik geloof niet dat het echt een hunebed was. Ineens hoorde en zag ik een kieviet buitelen in de lucht. Het laatste stuk liepen we over asfalt. Donkere wolken plakten samen, dat beloofde weinig goeds. Blauwe sterhiacinthen, roze dovenetel en prunus; de natuur liet zich van haar mooiste kant zien vandaag. 

Om 15.45 uur kwamen we aan bij de fietsen. We hebben nog een kaarsje gebrand in de kerk en bewonderde het interieur, dat zo prachtig in balans was tussen soberheid en overdaad. 
Rolde (op de Rolderrug) in de gemeente Aa en Hunze, is een oorspronkelijk esdorp met drie brinken en telde op 1 januari 2020 3.770 inwoners. Tot 1807 was Rolde de hoofdplaats van de Landschap Drenthe. Elk jaar op de tweede dinsdag in september is de Rolder Paardenmarkt. We hebben onderweg meer paarden gezien dan schapen en koeien; dit is echt een paardengebied. 
Om 16.00 uur reden we de camping op. Het eindpunt was niet zo interessant als de prachtige wandelweg hier naar toe! Ik heb erg genoten. 

We hebben 21 km gelopen. Aanvankelijk voelde ik wat stijf, maar dat is nu over. Morgen weer verder: van Schoonloo naar Rolde.