Wat een fijne verrassing!

Bij het opentrekken van de gordijnen nam ik onmiddellijk het besluit om met Dick Jan mee te lopen naar Wageningen. De zon scheen weer eens na zoveel grijze dagen; ik moest er uit. En zo vertrokken we om 8.30 uur met 2 graden onder nul. Sneeuwresten van de sneeuwstorm van gistermiddag lagen bevroren in tuinen en op de daken, maar de wegen waren schoon. Dick Jan zou 30 kilometer naar Arnhem lopen, maar ik mocht niet langer dan 10 km lopen vanwege het inspuiten van een spatader ruim een week geleden en bovendien zou ik een workshop geven in het kader van de Vrouwendag vanmiddag, dus ik zou na 8 km in Wageningen afhaken en de bus terug nemen. 

Wat een andere wandeling dan twee dagen geleden toen ik met Anneke onderlangs "de Greb" liep. Toen viel er natte sneeuw en was het koud, maar vanmorgen liepen we in de zon en was er geen zuchtje wind. Ik hoorde de vink, de koolmeesjes en de ganzen. Knotwilgen aan de oever van de Nederrijn. Wat een mooi Hollands plaatje! De bonte specht liet zich horen in het bos. De sneeuw smolt hoorbaar en druppels vielen in mijn nek. IJskristallen glinsterden in de zon. Er was nauwelijks sprake van stroming in de rivier; als een zilver lint vervolgde het haar weg. Eenden kwaakten en wat hoorden we nu? Het ene melodieuze deuntje na het anderen bereikte mijn oor. Ik kon het geluid niet op naam brengen, maar muzikaal was het wel. Het fietspad waarover we liepen was op deze vroege zaterdagochtend nog lekker rustig. We staken over, de Grebbedijk op. Mijn gedachten gingen terug naar het prachtige toneelstuk dat ik gisteravond had gezien, "De Kersentuin" (Tsjechov, 1903) door Toneelgroep Maastricht. Een stuk over "een wereld die moet kiezen tussen veranderen of ten onder gaan, een wereld die verdeeld is in kampen die steeds minder moeite doen elkaar standpunt te begrijpen, een wereld waar egoïsme is verheven tot deugd en altruïsme tot zwakte” (programmaboekje). Een actueel thema, dat tot nadenken stemt. 

Er kwam een Whatsappje binnen; de kinderen waren op weg naar Wageningen. Een afspraak was gauw gemaakt; we zouden elkaar treffen rond 10 uur in "Brownies & Downies" op de Hoogstraat. Wat een heerlijk vooruitzicht! We liepen de Afweg in en werden verwelkomd door een blaffende hond en de stank van varkens. Op ondiepe plasjes lag nog een flinterdun laagje ijs. We zagen twee ooievaars op een nestpaal. We volgden nu een stuk van het Nudepad (11 km). Langs Bayer, dat in gewasbeschermingsmiddelen doet en proeftuinen van de universiteit van Wageningen, Unifarm. Een fazant riep in het open veld. De weg boog links af de Grebbedijk op. Nu volgde een stuk wandelcorfee; langs de aanmeerplaats van het safarischip "De Blauwe Bever", de silo's met veevoer van AgruniekRijnvallei (hier zou Extinction Rebellion zich aan de hekken moeten vastketenen) en de Welkoop. Vervolgens liepen we weer de dijk op met zicht op de Wageningse uiterwaarden en namen we de eerste afslag naar links het centrum in. Er was markt, nog drukker dan normaal door de aanwezigheid van flyerende sympathisanten van politieke partijen met het oog op de verkiezingen van de Provinciale Staten 15 maart. In "Brownies & Downies" waren wij eerder dan de familie. Wat een verrassing hen op deze zaterdagochtend te treffen! Marit en Niek waren blij ons te zien en dat was wederzijds. We dronken koffie/thee, deden een spelletje kwartet en na een uur namen we afscheid van elkaar. Ik nam bus 44 terug naar huis, Dick Jan liep verder naar Arnhem en de familie ging boodschappen doen op de markt. Ik was 11.40 uur thuis, mooi op tijd voor de workshop. De lucht was iets betrokken door hoge nevels en het was 3 graden. 

Volgende week een drukke week: ik ga twee dagen "Qrabbelen" (creatieve lesdagen verzorgen op een basisschool in Arnhem), ik verzorg een schrijfworkshop in de bibliotheek in Veenendaal in het kader van de Boekenweek en ik ga een ochtend oppassen in Ede. Het klinkt niet als een pensionado, maar zo voel ik me ook in het geheel niet. Ik sta midden in het leven en geniet met volle teugen van alles wat op mijn pad komt. Volgende week gaan we (voor het eerst dit jaar) met Gea op stap. De bestemming is Anderen (Drenthe), waar we meerdere dagen achter elkaar willen gaan lopen over het Pieterpad.