.”Vakantietip: de zee van tijd heeft het mooiste strand” (Loesje)

En het bleef nog heel lang onrustig op straat. Maar ook binnen. Een rugbyteam heeft zich in het Hostel geïnstalleerd en wedstrijd of niet, er is flink gefeest. Om half drie werd er voor het laatst aan onze deur gerammeld en de laatsten kwamen om half vier thuis. En dat ging bepaald niet zachtjes. Ik heb niet veel geslapen. We zagen de sporters niet aan het ontbijt vanmorgen. Wel de sportieve Camino wandelaars. 

Wij gingen even na achten de deur uit, dronken staand aan de bar espresso en kochten koffie brood voor de lunch. Het was zonnig en 18 graden. Om 8.50 uur hadden we de Euskotren  naar Oiro. Het was eb nu en de bootjes lagen op het droge. In “Kutixi” dronken we nog een kopje espresso onder een foto van Amsterdam. We liepen eerst een stuk langs de Rio Oiro over een weinig drukke weg. Op een gegeven moment bogen we rechts af en klommen we door een landelijk gebied met wijngaarden, moestuinen met sla, tomaat en prei. Ik hoorde cicaden of krekels en zag bruine koeien herkauwen. Blauwe regen bloeide. Even voor Zarautz ligt een camping boven zee; een stroom Nederlandse campers kwamen ervandaan of reed er naar toe. Het was dus al ontdekt. Het lag er wel heel mooi. 

We liepen Zarautz binnen, maar het was nog twee kilometer naar het centrum. Het is een grote stad van rond de 24.000 inwoners. Het ligt aan de  Golf van Biskaje en staat te boek “als het Hawaï van Spanje; het Spaanse paradijs, waar je leert surfen”. Met een golfbaan aan zee, hotels aan de boulevard, terrassen en een 2,5 km lang zandstrand. We dronken nog een espresso in de zon op het plein voor het Raadhuis in de renaissance-stijl. We haalden onze stempels bij de VVV, liepen over de overdekte markt, bewonderden de Torre Luzea (15e eeuw) en hoorden de gierzwaluwen  gieren boven ons hoofd. Hoewel de route langs de weg liep, hadden we het azuurblauwe water continu aan onze rechterhand. Zo mooi! Na ruim een half uur arriveerden we in Getaria, een vissersplaatsje met haven en een 450 meter zandstrand. Een fort hoog boven het strand bewaakt de stad. Het is opvallend, dat de Camino met een boog langs alle plaatsen gaat. Wij hadden alle tijd vandaag en hebben alle plaatsjes uitgebreid bezocht. We liepen naar de haven, bezochten de Iglesia Parroquial de San Salvador, die open was, maar erg donker. De kerk is bekend om haar Baskische gotiek. De Casa-Torre Zarautz-Jauregia is aan de kerk gebouwd. We lunchten met uitzicht op zee. 
De laatste 6 kilometer naar Zumaia ging op en neer door prachtig landelijk gebied, via Askizu met de 16e eeuwse San Martin kerk en onder deze kerk, een 6e eeuwse. Beiden potdicht. 
We daalden af naar het oud industrie stadje Zumaia, bekend geworden door oa de scheepswerven en de eerste (Spaanse) dieselmotor die hier is gebouwd aan het einde van WO1. Nu ligt het vooral prachtig aan een smaragdgroene en azuurblauwe zee. In een werf werd aan een groot schip gewerkt . De San Pedro Eliza torent hoog boven de stad uit. In de VVV haalden we onze laatste stempels voor vandaag; dat is echt “the place to be” voor de stempels hebben we ontdekt. 

Na twee alcoholvrije biertjes in een café, dat nog steeds vocht voor autonomie van Baskenland, liepen we terug naar het station voor de Euskotren naar San Sebastián. 
We hebben 20 km gelopen vandaag. Na deze “inloop”etappes gaan we morgen met de Euskotren naar Bilbao. Zaterdag gaan we dan echt beginnen. Deze twee dagen waren echt heel mooi, afwisselend en het weer was perfect.

De avond was in ons straatje er weer een met veel geroezemoes. Mensen leven hier ‘s avonds op straat. Er wordt rond 21.00 uur gegeten en ook kleine kinderen waren nog laat op, zeker op deze vrijdagavond. Het is een levendige stad waar wij erg genoten hebben.