Daar waar Moezel en Rijn elkaar ontmoeten : Koblenz

Gisteravond was het nog lang genieten van de lichtjes aan de overkant. Het water voor de deur is 75 cm gezakt; ik vond het best spannend. Wanneer een schip met grote snelheid voorbij voer, sloegen de golven over de straat. Overigens gaat de Moezel vannacht weer met 50 cm stijgen. Het water is bruin van de vele regen die is gevallen. Vandaag begon de dag ook met veel regen, maar tussen twaalf en vijf uur was het droog. 

Met de bus reden we naar Bullay station. We hadden ruim de tijd voor de overstap op de trein en liepen de stationsbibliotheek (waar je boeken neer kunt leggen en mee mag nemen) even binnen. Leuk initiatief! Ik heb Anne Tyler’s “Thuiskomen” gescoord. 
De treinreis naar Koblenz duurde drie kwartier. We reden veelal langs de Moezel, langs Calmont (met de steilste wijnbergen van Europa) en stopten in Cochem, Treis-Karden, Kobern-Gondorf en om 11.00 uur kwamen we in Koblenz aan. 

Het is echte een grote stad met dito problemen, zoals bedelaars. Winkelstraten met een groot aanbod. Wij gingen eerst koffie drinken alvorens we aan de stadswandeling begonnen. In C&A  kocht ik met het oog op de zomerse weersverwachting, twee t-shirtjes. 
De Altstadt kenmerkt zich door romantische, kronkelende straatjes en gezellige pleintjes. Ik kon me een voorstelling maken hoe het er toe ging op een zwoele zomeravond. 
Onze eerste bezichtiging betrof de Liebfrauenkirche, de op een na belangrijkste kerk van Koblenz. De bouw is gestart in de 12e eeuw en er werd verschillende keren verbouwd en uitgebreid. Van Romaanse origine met een gotisch koor en barokke torens. De kerk is grotendeels in de Tweede Wereldoorlog verwoest zoals zoveel gebouwen in Koblenz. De prachtige glas in lood ramen  in het koor zijn van de hand van Gottfried van Stockhausen (1992). Het gotisch stergewelf met prachtige  sluitstenen was opvallend mooi. 
 

Op de kunstmatige landtong Deutsches Eck, waar de (bruine) Moezel en de Rijn samenvloeien, staat het heropgebouwde ruiterstandbeeld van keizer Wilhelm de Eerste. Het origineel werd gebouwd in de periode 1893-1897. In maart 1945 vloog de 14 meter hoge keizer van zijn sokkel door een Amerikaanse granaat. Sinds 1993 is het opnieuw in al zijn eer hersteld. 
Een kabelbaan brengt je naar Fort  Ehrenbreitstein, dat 180 meter boven de Rijn torent, de grootste rotsvesting na Gibraltar. Het is gebouwd  rond het jaar 1000 door een zekere  Ehrenbert. In de 17e eeuw werd het een machtige vesting, maar in 1801, onder Napoleon moest het worden afgebroken. Na 1815 bouwden de Pruisen een nog sterkere vesting, maar in 1914 moest die opnieuw ontmanteld worden in opdracht van de Fransen. 
Wij hebben de kabelbaan gelaten voor wat het was en  zagen op afstand hoe imposant de vesting was.
Iets verder staat de Sint-Kastor Basiliek, grotendeels in 1200 gebouwd, maar eerder had op deze plek ook een religieus gebouw gestaan.  Het is een Romaanse Basiliek, die in WO twee werd verwoest en van de grond af opnieuw werd opgebouwd. De kerk werd op 30 juli 1991 tot Basiliek verheven door paus Johannes Paulus de tweede. Het hoofdportaal mag er al zijn, maar ook de kansel uit 1625, het doopvont, het stergewelf en de glas in lood ramen. Voor de 15e eeuwse Madonna brandden we een kaarsje voor de Gaza. Het is het enige wat we op afstand kunnen doen.
We besloten eerst een hapje te eten en kwamen in een voormalige meubelwinkel terecht, het  goed aangeschreven Italiaanse restaurant “Adaccio”. Een geweldige zaak met een leuke sfeer en de flammkuchen en riesling waren niet te versmaden.

Na de lunch liepen we langs het gerechtsgebouw en het Keurvorstelijk paleis, gebouwd door de keurvorst Clemens Wenzeslaus, eind 18e eeuw. Het is niet lang gebruikt als paleis en het werd zelfs nog een kazerne. Keizer Wilhelm de Eerste heeft halverwege de 19e eeuw dit paleis gerenoveerd en gebruikt als zijn kantoor. Ook dit gebouw is in de Tweede Wereldoorlog met de grond gelijk gemaakt. Het werd heropgebouwd en is nu een administratief centrum van de regionale overheid. 
Via de paleistuin met uitzicht op de Moezel liepen we door het paleis naar de Schlossstrasse, waar we vanmorgen ook waren begonnen. Na een kop thee liepen we terug naar het station. 
We stapten even na vijven Gea binnen. De ene bui na de andere valt op ons dak. Ik heb een lekker tomaten paprika soepje gemaakt. We hebben gegeten, DickJan heeft afgewassen en nu zitten we aan de koffie. Het is druk op het water, de eerste lichtjes zijn ontstoken aan de overkant. Het was en is vandaag weer genieten!