"Iedere stap is er toch altijd weer een" (Willem Frederik Hermans)

Na een heerlijke luie sauna dag alleen, inclusief een hamman behandeling gisteren, was het nu tijd voor actie. "We gaan voor revanche", zei Dick Jan. We gingen het weer proberen: van Otterlo naar Hoenderloo (15 km), maar nu met steunzooltjes. Om 9.20 uur vertrokken we onder een grijze lucht met 8,5 graden.  We drinken wederom koffie in "Boerderij de Waldhoorn" in Otterlo. De kerstversieringen waren nu verdwenen. Om 10.30 uur zetten we de eerste stappen op de 16e etappe van het Trekvogelpad. 

De oorlog leek niet ver weg met de schietbaan in de achtertuin van het Nationaal Park de Hoge Veluwe. Naar geluid dat tot in de middag zou voortduren. Een aangenamer geluid was de wind in de kruinen van de naaldbomen.  We zagen sporen van wild. Niet alleen van wilde zwijnen die de bodem hadden omgewoeld, maar ook andere voetafdrukken, die we niet onmiddellijk konden determineren.  Ik zag vers groen blad van het vingerhoedskruid. We liepen langs de "Steynbank" (1924) van Henry Van De Velde. Ik hoorden de koolmeesjes "pompen". We klommen naar een hoge heuvel waarop een Oriëntatietafel of Stenen Tafel in 1923 is gebouwd, waarschijnlijk naar een ontwerp van Hendrik Berlage of Henry Van de Velde. De windroos bovenop is van beeldhouwer Joseph Mendes da Costa.  Na anderhalf uur kwamen we een wandelaar tegen, die ons attendeerde op een bosuiltje. In "ons" bos de Laarsenberg hebben we ook een bosuiltje, dus we keken er niet echt van op, al blijft het bijzonder. We passeerden "Het grote Museum" en de "Three Upright Motives" van Henry Moore (1955-1956, 1965). "Het landschap wordt hier bepaald door een hoog stuifduin, gevormd door zand dat in een gordel van bos (eikenhakhout) tot rust gekomen is en een uitgestorven vlakte waar alle fijnere zanddelen uit weggestoven zijn. In deze vlakte hebben zich spontaan grove dennen (vliegdennen) gevestigd, terwijl het kale zand begroeid is geraakt met mossen, grasjes en heidestruiken" (informatiebord). Via het stuifzand complex de Franse Berg, over "het Pampelse zand" (nu steppe met gras en vliegdennen), kwamen we om 12 uur aan bij het "Het Park Paviljoen". We streken neer voor een heerlijke lunch en na drie kwartier vervolgden we onze weg. Het pad ging nu op en neer. Ik zag puntjes op de bosbessen.  Het begon zachtjes te motregenen gedurende een minuut of tien. De beuken weigerden hun bruine blaadjes los te laten. Naarmate we het Jachtslot Sint Hubertus naderden, zagen we meer rododendron struiken. De stenen brug over een uitloper van de zuidelijke vijver als onderdeel voor het Jachthuis Sint Hubertus, is gebouwd in 1919-1920 en is een ontwerp van architect H.P. Berlage. Ook "het Jachthuis is ontworpen door Berlage (1856-1934). Het Jachthuis moest dienen als representatief buitenverblijf, geschikt om zakenrelaties en andere gasten te ontvangen. Helene Kroller-Muller verzocht Berlage om het motief van de Hubertuslegende uit te werken in zijn ontwerp. Voor haar had dit verhaal een diepe betekenis, namelijk dat 'de passie overwonnen moest worden en de wijsheid en bezonnenheid zegevieren'. Berlage voegde twee langgerekte vleugels toe en zette de toren hoger en sterker aan. Op de tekening is te zien hoe de twee vleugels en de toren samen de vorm van een gewei met kruis kunnen voorstellen" (informatiebord).

In het Theekoepeltje dronken we warme chocolademelk. We zaten op 10 kilometer. De weg van Otterlo naar Hoenderloo werd hoorbaar. Om 14.50 uur kwamen we aan bij de uitgang van Hoenderloo. We hadden 15 km gelopen en besloten de witte fiets terug naar de uitgang van Otterlo te nemen in plaats van de bus. Om 15.30 uur kwamen we daar aan en liepen we naar Boerderij de Waldhoorn, waar we een sanitaire stop hielden en een verse muntthee dronken. We stapten de auto in en reden naar Ede waar we gingen eten bij de familie. Ik had de kleinkinderen al drie weken niet gezien. Hoogste tijd dus!

Het was prima gegaan met de voet van Dick Jan en de steunzooltjes lijken de belofte waar te maken. Er zitten weer 15 km in de pocket; iedere stap is toch altijd weer een! Volgende week zal ik niet gaan lopen. Ik ga donderdag het klooster Onze Lieve Vrouwe Abdij Oosterhout in voor een schrijfretraite. De week erna ga ik zeker weer kilometers vreten.