Slapen als een kasteelvrouwe vannacht

Gisteren onder andere de kathedraal van Santander bezocht. De ingang was moeilijk te vinden. Misschien was dat de oorzaak wel, dat er zo opvallend weinig mensen rondliepen. De benedenkerk, de Iglesia del Christo (de Crypte) was al heel mooi met ribgewelven en op de pilasters figuurtjes. De kathedraal in gotische stijl is gebouwd tussen eind van de 12e en 14e eeuw op de plaats van de voormalige Santander Abdij, ook bekend als de “Abdij van de Heilige Lichamen”, een oud klooster gewijd aan de heiligen Emeterius en Celedonius. Het mooiste vond ik de architectuur van de gewelven, zuilen met decoratie en de binnentuin met zuilengalerij. Nadat we de kathedraal hadden bezocht, hebben we door het oude deel van de stad gestruind. Het is een mooie stad met monumentale gebouwen. Op de Plaza Velade waren we getuige van een openluchtconcert van “ Banda Municipal de Musica de Santander”. 
Precies om 20.00 uur stonden we voor de deur van het Italiaans restaurant “Il Boccone”, eigenlijk veel te vroeg. We waren tot bijna 21.30 de enige gasten. We hebben erg lekker gegeten en rond als een tonnetje gingen we terug naar ons Hostel. 

We hebben vanmorgen in de keuken van het Hostel gegeten. Het ontbijt moesten we zelf verzorgen. Voordeel was, dat we om 8.00 uur al de straat op konden. 
We gingen 12 kilometer smokkelen door de trein te nemen naar Boo de Pielago. Deze etappe zou anders ruim 36 kilometer bedragen naar Santillana del Mar, waarvan de helft wandelcorfee. Van Boo de Pielago was het nog ruim 24 kilometer; de buitenwijken van Santander konden we door de  ramen van de trein zien in plaats er door heen te moeten lopen. 
Het was uiteindelijk 9.30 uur toen we de etappe oppakten. Het was droog, halfbewolkt en 10 graden. Het zou de hele dag droog blijven! Geen poncho aan gehad vandaag! De temperatuur liep op tot 17 graden. 
We liepen langs de CA-232, langs een rivier en door de dorpen Arce, Puente Arce, Oruna, Mar, Reguejada en Barreda. 
Ik zag bergkorenbloemen, margrieten, klaver, zenegroen, gevlekte dovenetel, vergeet-mij-nietjes, robertskruid, koolzaad, walstro, vlier en speerdistel bloeien onderweg. Ik zag koolwitjes in de zon fladderen, ik hoorde een buizerd miauwen boven ons hoofd. We staken de Rio Pas over over een 18e eeuwse brug. De Iglesia de San Martin in Arce was dicht, maar een plaatje om te zien. 
In Mas lunchten we. Ik heb nog geprobeerd mijn kniebraces aan te trekken, maar dat lukte niet. Mijn knieën protesteren; we zijn vandaag met regelmaat op en neer gegaan. Morgen gaan ze gelijk aan. 

In Requejada ontwaarden we de chemische fabriek Solvay. Wat ze er maken is onduidelijk, maar ze hebben immens veel ruimte nodig. We hebben een half uur lang langs buizen, stomende ketels, ingewikkelde structuren gelopen.  We waren gewaarschuwd, dat er flink wat wandelcorfee zou zijn vandaag. Tussen Mas en Viveda was het absoluut niet leuk. Er werd keihard gereden en op een een of andere manier was het geluid oorverdovend. 
Op een bankje in de zon in Viveda dronken we thee uit de veldfles. Nog 6 kilometer te gaan en 100 meter klimmen. Het was weer opnieuw heel groen en landelijk met grazende bruine koeien. De schoorsteen van Solvay bleef zichtbaar in het groen. Via Correteta en Complengo liepen we uiteindelijk Santillana del Mar binnen. Het was 16.15 uur. 

“Santillana del Mar wordt de stad van de drie leugens genoemd; ze is noch heilig (Santa), noch vlak (llana), noch ligt ze aan zee. Ze heeft een middeleeuwse uitstraling met 14e -18e eeuwse stadspaleizen, herenhuizen en woontorens” (bron: wandelboekje). De straat is geplaveid met keien, wat ongemakkelijk loopt. De 11e-12e eeuwse Colegiata de Santa Juliana bepaalt het straatbeeld. En verder zijn er heel veel toeristische winkeltjes. Ik heb mezelf op zilveren oorbellen getrakteerd met een gingko blaadje. Massa’s toeristen trekken door de straatjes. 

Het “Hotel Altamira” waar we ons intrek hebben genomen is een soort kasteel. Het interieur doet vermoeden, dat er zo dadelijk een kasteelheer zijn intrede doet. We hebben een enorme kamer en dito badkamer. Genieten!
Sinds we binnen zijn, heeft het geregend. Wat een geluk hebben we gehad! Morgen is de verwachting anders, maar dat is morgen pas. We hebben vandaag 24 kilometer gelopen. Mijn knieën behoeven aandacht, verder ging het prima. 
Morgen gaan we naar Comillas.