"Some of the best memories are made in hiking shoes" (onbekend)

Eigenlijk was het plan morgen te lopen, maar omdat de weersvoorspelling aangaf dat het vandaag beter zou zijn dan morgen, stapten we om 7.50 uur de deur uit. Het was 11 graden en het miezerde. Er was beloofd, dat het om 10.00 uur droog zou zijn. Eerst even brood halen en vervolgens op weg naar het station Ede-Wageningen. Ik zag krokusjes bloeien naast de narcissen die al weken n de berm bloeiden. Donderdag en met de auto naar station Ede-Wageningen is geen gelukkige combinatie; het was stressen of we de bus zouden halen. Pessimist als ik ben, was ik al uitgegaan van het scenario een half uur te moeten wachten op de volgende bus. Niets was minder waar; we haalden bus 108 naar Roekel net. Tijdens het uitstappen (9.22 uur) kwam de regen echt met bakken uit de hemel. Dat bracht herinneringen naar boven van de Camino vorig jaar waar we de poncho zo veel aan hebben gehad. Oké,  "we gaan gewoon lopen, dit kan ons dit jaar ook weer overkomen", zeiden we tegen elkaar. En zo liepen we onder de paraplu eerst langs de weg en vervolgens het bos van Roekel in over een zandpad. Eigenlijk hebben we vandaag min of meer een rechte weg gelopen, maar we hebben ons geen minuut verveeld. We zagen onder andere een "grafheuvel dat dateerde uit de Nieuw Steentijd (4500 jaar oud). In de heuvel werd een aantal grafgiften gevonden. Het gaat om barnsteen en een koperen tongdolk. Uit deze grafgiften blijkt dat dit een zogenaamd klokbekergraf is uit de klokbekercultuur, genoemd naar het aardewerk dat door de vorm aan een klepelklok doen denken "(bron: informatiebord).

Opnieuw hebben we een etappe gelopen van het Veluwe Zwerfpad. De regen tikte als een bezetene op de paraplu. Koud was het niet. Het was dus zeker aan het begin van de wandeling niet onaangenaam. Totdat mijn voeten sopten in mijn schoenen. Ik had geen wandelbroek aan, maar een strakke skinny spijkerbroek; het water liep zo mijn schoenen in. Geen droge sokken bij me; dus gewoon verder lopen. De geur van paddenstoelen in mijn neus. We zagen schuim op de stammen van met mos bedekte eiken. Google gaf het antwoord: "Boomschuim. Door nachtvorst zijn er kleine beschadigingen in de schors ontstaan. Onder druk van 4 bar perst de boom saponinen naar buiten, een zeepachtige stof die de boom gebruikt om insecten te weren. Als saponine in aanraking komt met heel veel regen, gaat het schuimen" Dinsdagnacht heeft inderdaad licht gevroren en dat er heel veel regen viel, klopte ook. Het was een gek gezicht; alsof de boom bellen blies. We liepen de Planken Wambuis binnen, een uitgestrekt bos,- heide- en landbouwgebied dat sinds 1980 eigendom is van Natuurmonumenten. Sporen van wilde zwijnen waren zichtbaar. Het uitkijkplateau Valenberg moest een prachtig uitzicht geven en bij goed zicht zou de molen van Harskamp. de kerk van Otterloo, het jachtslot Sint Hubertus,  de Franse Berg en Radio Kootwijk zichtbaar moeten zijn, maar vandaag keken we niet verder dan de heidevelden. 

Om half elf kwamen we aan bij het "theehuis Mossel" (voormalige schaapskooi). Het was fijn even droog te zitten, naar het toilet te kunnen en koffie te drinken. De boerderij ernaast kent een lange geschiedenis, maar is vooral bekend om haar betrokkenheid bij oorlogsgebeurtenissen. Toen in 1944 de hele gehele zuidelijke Veluwezoom moest evacueren was Mossel in Planken Wambuis het enige oord dat bewoond mocht blijven; het zat met 53 evacuees erg vol. Mossel lag gevaarlijk op de aanvliegroute naar Antwerpen; de Duitsers schoten met de V-1 Vliegende bommen over Mossel.  In de nacht van 15 op 16 april 1945 trekt een Canadese tankeenheid vanuit Deelen via Mossel naar Lunteren en was de bevrijding een feit. 

Het was droog toen we een half uur  weer verder gingen! Zwarte runderen met enorme hoorns stonden er ineens. Waar kwamen die nou ineens vandaan? Hadden die gescholen voor de regen? Ik kreeg meer oog voor de omgeving, zag de afgeplatte stuifzwam, grillig gevormde boomstammen, heide, naaldbomen, brede kronen van eikenbomen, brede beken in het zandpad. Het was echt prachtig! Een sfeer van melancholie door de donkere kleuren. Omgevallen bomen ontwikkelden een biotoop voor andere soorten. Nu het droog was, zagen we de eerste wandelaars en fietsers. Ineens zagen we dode naaldbomen. die ons herinnerden aan de schade die de schorskever had toegebracht aan de naaldbomen op de Brocken in de Harz. Zou het hier ook zo'n probleem zijn?

We aten snel onze boterham op op een hangbank en liepen vervolgens verder naar 'Restaurant de Planken Wambuis'. Nu was het nog een kilometer of vier naar Wolfheze. Om 13.15 uur liepen we de gemeentegrens van Wolfheze over en tien minuten later stonden we op het station. In de bermen bloeiden de sneeuwklokjes en krokusjes uitbundig. Ik wilde stoppen; tot en met mijn onderbroek was ik nat. Ik was toe aan droge kleren. We hoefden maar tien minuten op de trein te wachten naar Ede- Wageningen. Op de terugweg naar huis zagen we een glimp van de zon! We hebben 15 kilometer gelopen. Herinneringen aan onze natte Camino van vorig jaar zaten nog in onze wandelschoenen, maar we hebben vandaag  nieuwe gemaakt!

Op 6 februari las ik een artikel in de NRC met als titel "Natuur op recept"; wandelingen in het groen, in plaats van meteen een pil of prik. De wetenschappelijke belangstelling voor "nature-based therapy" neemt toe. Ik citeer: "Door de groeiende aandacht voor leefstijlgeneeskunde en doordat wetenschappelijk bewijs voor het gezondheidseffect van een verblijf in de natuur toeneemt, schrijven artsen, psychologen en fysiotherapeuten vaker de natuur voor aan patiënten met uiteenlopende klachten. Zorgverzekeraars onderzoeken manieren om natuurtherapie te vergoeden en zelfs in recente zorgakkoorden wordt tijd in het groen genoemd als serieuze preventie- en behandeloptie. In het Verenigd Koninklijk, de VS en Canada zijn de afgelopen jaren overheidscampagnes gestart ter promotie van de natuur als behandeloptie. De Wereldgezondheidsorganisatie noemt de natuur "de grootste bron voor gezondheid en welzijn"........  Vorig jaar publiceerde het wetenschappelijk tijdschrift  'The Lancet' een review van de wetenschappelijke literatuur naar het effect van natuur op de gezondheid. Zelfs tien minuten per dag in bos of park verlaagt meetbaar de bloeddruk, kwam daaruit. Voorgeschreven tijd in de natuur vermindert stress, depressie, angsten en vergroot het aantal stappen dat iemand op een dag zet significant. Een ander belangrijk effect is dat patiënten vaak meer sociale contacten oplevert, omdat mensen vaak samen een wandeling maken. Een sociale contacten hebben een meetbaar effect op gezondheid en welzijn" (einde citaat).

Een artikel naar mijn hart, maar ik besef me ook dondersgoed hoe bevoorrecht ik ben door in deze groene omgeving te wonnen waar het bos (letterlijk) om de hoek ligt. Ik weet hoe heilzaam en rustgevend het is om te wandelen of met mijn handen in de moestuin te wroeten. Vandaag moest ik met dankbaarheid aan dit artikel denken.