Take only memories and leave nothing but footprints (anoniem)

Het was droog vanmorgen! De dag begon met een naaktslak in mijn klomp zonder dat ik het wist. Pas toen ik mijn wandelschoen aandeed, zag ik hoe vies mijn sok was. Met deze wetenschap staan de klompjes nu binnen. 
Onze OV man van dienst had het traject uitgestippeld, maar helaas hield het OV zich niet aan zijn traject. Bus 290 kwam niet, dus namen we 242 naar het station. De buschauffeurs spreken absoluut geen Duits. Dat is de nieuwe werkelijkheid. De  personeelstekorten laten zich overal voelen. Onze regering in wording heeft zich deze realiteit niet eigen gemaakt en weert arbeidsmigranten. 
We hebben een kwartier gewacht op bus 290, maar ook op het station verscheen ie niet.  En dan te bedenken, dat hij om de twee uur gaat. Nee, de Duitse punktlichkeit heeft haar beste tijd gehad. Dan maar de trein; 9.34 uur naar Karthaus en dan overstappen naar Palzem. 

We reden langs wijngaarden, bloeiende seringen, fruitbomen en sleedoorns. 
Schoden- Ockfen; Wiltingen; Kanzem; Konz (waar de Saar uitmondt in de Moezel); Karthaus. Wat een troosteloos station! Overstap op de trein naar Perl- Schengen. Ja, we zitten bijna op het Drielandenpunt. 
Konz-Mitte (nu langs de Moezel);  Wasserlich; Eberbillig (aan de overkant is Luxemburg, zichtbaar welgesteld); Temmels; Wellen; Nittel; Wincheringen-Wormeldange; Wehr en Palzem (10.30). We stapten uit op een perron van gras, heel apart. 
We liepen langs een kastanjeboom met kaarsjes en meidoorn in blad. Op een pleintje voor de kerk dronken we koffie uit de thermoskan; horeca zouden we vandaag niet tegenkomen. Om 10.45 uur gingen we van start. Op weg naar Esingen.

We liepen langs wijngaarden en hebben veel kapelletjes in allerlei soorten en maten gepasseerd vandaag. Paste wel bij Stille Zaterdag. We doken het bos in waar ik de tjiftjaf, vink en merel hoorde zingen uit volle borst. Een tapijt van witte bosanemonen met aan de rand van het pad geel speenkruid en een toefje paarse maartse viooltjes; een voorjaarskleed! Beekjes meanderden door het bos. Op een gegeven moment kwamen we op een uitzichtpunt. Prachtig! Wijngaarden, bloesembomen. 
Ik spotte de gulden boterbloem en zag warempel pinksterbloemen in grote getale. En dat met Pasen! We gingen licht stijgend en dalend in totaal zouden we 300 m klimmen en 270 m dalen. Ik hoorde de groene specht lachen. In Elfant hoorden we kinderen zingen en met ratels lawaai maken, maar konden niet een vinger achter de reden leggen. Ik zag de keizerskroon en de gele berberis uitbundig bloeien. 

We liepen met een boog om Wincheringen. Door wijngaarden over een glibberig pad daalden we. Robertskruid bloeide. Om 13.00 uur konden we lunchen op een trap van een niet meer in gebruik zijnd hotel. Het begon te miezeren, niet langer dan 15 minuten. Het was grijs vandaag, maar verder bleef het droog. 
We liepen Rehlingen binnen en na een flinke klim genoten we van een prachtig uitzicht op de Moezel, de omringende wijngaarden en dorpjes aan het water. We liepen naar 250 meter en daalden toen af door bos dat  begroeid was met fel groen mos. Ik zag  een licht gele sleutelbloem, paarse  vingerhelmbloemen en maartse viooltjes  bloeien en lelietjes van Dalen, bosbessen en aronskelken in wording. Het pad was behoorlijk glibberig. Langzaam daalden we af naar Nittel, waar we om 14.45 uur binnen liepen. We dronken thee in het “Weingut Frieden-Berg” en kochten twee flessen Elbling wijn, Nittel 2022. De Elbling druif is de oudste gecultiveerde van Europa. 
Vervolgens liepen we naar het station en vingen we de terugweg aan. 

Rond half vijf kwamen we aan in Saarburg. Nog 3 km naar de camping. In totaal hebben we 21 km gelopen (etappe 2).  We hebben herinneringen gemaakt vandaag!