“Een vogel is overal thuis, de hele wereld hoort hem toe” (Jac. P. Thijsse)

Ik werd pas om 6.30 uur wakker! Dat was eens goede nacht. Ik heb thee gezet en heb nog een half uurtje “Vroege Vogels” geluisterd op de radio, voordat ik me ging wassen en aankleden. Ik gunde Theo, de 80-jarige andere gast met wie ik gisteravond had kennismaakt, de badkamer. Om 8.15 zat ik aan de ontbijttafel. Theo liet op zich wachten, maar ik ging wel beginnen met ontbijten. Ik wilde echt uiterlijk om 9 uur weg. En dat lukte! Het afscheid van Rob en Corrie was hartelijk; ze waren zo gastvrij geweest. En het verse eitje van hun eigen kip en de eigengemaakte vijgenjam hadden me heerlijk gesmaakt. Ook zij hadden zich enorm uitgesloofd. Ik ben nu al een grote fan van "Vrienden op de fiets"! 

Hoewel het nog bewolkt was, schemerde het blauw er al wel door heen. Koud was het wel met een noordoosten wind, kracht 4. Die heb ik grotendeels op kop gehad vandaag. Het was te koud om uitgebreid van de zon te genieten. Koffie dronk ik een bushalte, beschut tegen de wind.
Ik liep langs een “Babyspa Wonderland”, geen idee wat ik daarbij moest voorstellen. Ik zag een prachtig bloeiende camelia struik en lenteklokjes op hoge stelen. Ik liep langs de ijsbaan en Jeu de boules baan en hoorde de kerkklokken beieren. Een gele kwikstaart vloog voorbij. De Wijdewormer (in 1626 drooggevallen) lag twee meter lager dan de ringvaart waar ik langsliep. Haaldersbroek behoeft weinig woorden, het café-restaurant ‘t Heerenhuis was dicht. Ik liep langs de 36 meter diepe Jagersplas. Het recreatieterrein is ontstaan door zandwinning (onder de 5 meter dikke turflaag) voor onder meer de aanleg van de  Coentunnelweg (A8). Zondag vandaag, dus op de etappe van vandaag veel fietsers, hardlopers en hondenuitlaters. De zon scheen inmiddels uitbundig aan een stralende blauwe lucht. Zo heb ik het graag. 
De snelweg A7 was luid en duidelijk hoorbaar. Vandaag wat minder vliegtuigen gehoord, wellicht is de wind daar de oorzaak van. 
Via een ingewikkelde en slecht aangegeven lus, ging ik met een brug over de spoorlijn om vervolgens het fietspad naar Oostzaan te volgen. Dankzij aardige mensen die spontaan hun hulp aanboden, heb ik mijn weg kunnen vervolgen. Vandaag ook weer veel rechte en verharde wegen, soms wel erg saai. 
De polder Oostzaan is een authentiek veenweidegebied, heel drassig, dus een geweldige biotoop voor weidevogels. Ik zag vier pullen van de grauwe gans en hoorde van alles boven mijn hoofd. Ik kwam om 11.45 aan in Oostzaan en liep vervolgens het Twiske in. Het is een 1942 drooggelegd  laagveenmoeras. Het bleek ongeschikt voor landbouw en is  in de jaren 70 ingericht als recreatie en natuurgebied. Een wonderschoon gebied, maar zo slecht gemarkeerd. Daar werd ik allesbehalve blij van. Ik liep over modderige paden en werd aangestaard door prachtige koeien, de eerste op mijn Trekvogelpad. Ik zag madeliefjes bloeien, de rozet van de vederdistel en zag de eerste vier huiszwaluwen van dit jaar. De wind was zo koud en onaangenaam, dat ik mijn boterhammen van Marleen in een moord tempo naar binnen heb gewerkt, weggespoeld met thee. Daar besloot ik de laatste vijf kilometer naar Landsmeer te laten schieten en af te buigen naar Den Ilp waar ik de bus kon nemen. 

Ik kwam om 13.20 aan bij de bushalte. Via Landsmeer, Amsterdam Noord, Amsterdam Centraal naar Utrecht Centraal. Ik zit nu in de trein naar Rhenen, waar ik over 10 minuten zal aan komen. Het avontuur is voorbij. Ik heb vijf geweldige dagen gehad, waarbij ik angst noch eenzaamheid heb ervaren. Ik heb genoten van de afwisselende landschappen (strand, duinen, bos, veenweidegebieden, polders) waar ik door heen heb gelopen en van mijn eigen gezelschap. Ik heb me vrij als een vogel gevoeld en me net als vogels overal thuis gevoeld. De gastgezinnen waren geweldig; ik ben overal in de watten gelegd. Ondanks het weer is het een ervaring dat om een herhaling vraagt. Eerst met  DIckJan vrijdag twee weken met Gea naar Duitsland. De laatste trainingsdagen voor het echte werk. Over een maand is het al zover en lopen we de Camino del Norte.