“Pelgrimeren is ontvankelijk leven, waar je ook bent” (Marinus van den Berg)

Gisteren zijn we in Monzingen (1.571 inwoners op 31-12-2020) aan gekomen met Gea. Monzingen ligt in Rijnland-Palts. We staan naast de snelstromende Nahe op “Camping Nahemuhle”; een voor ons doen grote camping, maar wel op één km afstand van het station, waar de trein ons op diverse bestemmingen brengt op het Hildegard van Bingen pelgrimspad. We gaan de komende dagen een aantal etappes lopen van het Hildegard van Bingen pad. Het pelgrimspad is 137 kilometer lang en loopt van Idar-Oberstein naar Bingen aan de Rijn. 

Hildegard  was een alleskunner. Ze was abdis, dichter, theologe, componist en natuur en gezondheidlerares. Ze werd in 1098 geboren als tiende kind van adellijke ouders, vermoedelijk in Niederhosenbach bij Herrstein. Ze trad in 1112 in in het klooster Desibodenberg met haar lerares Jutta Sponheim. In 1136 werd Hildegard na Jutta’s dood de tweede abdis van de hermitage van vrouwen. Rond 1150 stichtte ze  een eigen klooster in Bingen aan de Rijn. Vanaf haar 42e levensjaar kreeg ze visioenen die ze met behulp van haar secretaris optekende in drie werken, “Liber Scivias, Liber Vitae Meritorium en Liber Divinorum Operum”. Vanaf 1150 schreef ze haar visionaire medische en muzikale werken. Hildegard werd als Duitse profetes bekend in haar tijd. Ze reisde langs de Rijn, Moezel, Main en de Neckar en predikte op openbare plaatsen. Op 17 september 1179 sterft Hildegard in haar klooster Rupertsberg op haar 81e jaar (!) . Op 10 mei 2012 werd Hildegard van Bingen heilig verklaard door Paus Benedictus XVI. 

Met deze kennis op zak, verlieten we om 9 uur de camping. Het was 9 graden, zonnig met een noorden wind, kracht 2. We liepen langs bloeiende sleedoorn en langs wijnbergen. Naast het station staat de ‘Monzinger Gelatine’ fabriek. Het is een weinig aantrekkelijk gebied. Het dorp ligt wat verder en schijnt wel iets te bieden te hebben. Gaan we nog ontdekken. De trein  bracht ons naar Fischbach-Mitte en de Rufbus (een soort belbus) naar Herrstein. Leuk is nog te vermelden, dat DIckJan de buskaartjes in Rhenen heeft gekocht via internet. We dronken bij de bakker koffie en zetten onze eerste schreden op het Hildegard van Bingen pelgrimspad om 10.15 uur. De lucht betrok en zou uiteindelijk helemaal dichttrekken. 
Deze tweede etappe startte in Herrstein met een historische dorpskern: pittoresk en middeleeuws met talrijke prachtig gerestaureerde vakwerkhuizen. 
We klommen het bos in, geflankeerd door wit en roze bloeiende holwortel, geel speenkruid, en witte bosanemonen. Vervolgens kwamen we op een weidse hoogvlakte met fraaie vergezichten. We passeerden de Romerstrasse, die hoog was aangelegd door de Romeinen zodat ze zelf het overzicht hadden en niet overvallen konden worden door struikrovers en ander gespuis. 
We liepen langs koolzaadvelden die nog niet bloeiden en werden toen het bos weer ingestuurd, over de Rosenbach. We liepen Niederhosenbach in, de vermoedelijke geboorteplaats van Hildegard. Commercieel werd dit gegeven niet uitgebuit. Ook hier, zoals overal, was de kerk helaas dicht. We dronken koffie uit de veldfles op een Rastplatz voor wandelaars. Als er al horeca was, was het dicht. 
Nu moesten we 150 meter klimmen om bij de “Schutz und Wanderhutte “Auf Ochsenheck” te komen. We zagen bleekgele sleutelbloemen en violetblauwe ereprijs. Jagershutjes op hoge poten aan de rand van het bos. Geen jagers te zien, wel in de lucht (buizerds). Er werd op meerdere plaatsen in het bos gewerkt op deze Stille Zaterdag voor de Pasen. 
De lunch in de schuilhut ging snel naar binnen. Het was koud. We liepen aan op Bergen. Ook weer zo’n dorp waar het stil was en er geen volk op straat liep. Verstild was het woord, dat me te binnen schoot. We zagen boterbloemen, paardenbloemen en madeliefjes bloeien in de berm. Ik zag het maarts viooltje bloeien. 
Het was nu nog 5 km naar Kirn door het bos. De laatsten kilometers door het ‘romantische Trubenbachtal’ met een snelstromende beek en watervalletjes. Heel mooi. Ik viel op mijn achterste doordat ik over gladde stenen weggleed. Niets aan de hand, verder maar weer. We daalden af naar Kirn, een vrij grote plaats waar nog wel wat horeca open was. In “Gelateria Venezia” dronken we thee en deelden we een groot stuk heerlijke romige tiramisu. Op ons gemak liepen we naar het station; de trein naar Monzingen vertrok om 16.20 uur. 

We hebben 19 km gelopen, inclusief 2 km naar en van het station; 400 meter stijgend en 500 meter dalend. Het was een afwisselende wandeling. We zijn even na Herrstein twee wandelaars tegengekomen en hadden het pelgrimspad verder voor ons alleen. Ontvankelijk leven, ja dat doe ik, of het nu op het Trekvogelpad of op het Hildegard van Bingen pad is. Ik geniet!