“O quam mirabis” (“Hoe geweldig” - Hildegard van Bingen)

De zon scheen vrolijk op de ontbijttafel. Het was om 7 uur 2 graden buiten en 6 binnen. Heel langzaam warmde het op. Bij vertrek even na 9 uur was het 5 graden, zonnig en waaide het nauwelijks. Bij thuiskomst om half 5 was het 13 graden.
We liepen onder klokkengebeier naar het station. Ik zag maretakken in populieren. 

Opnieuw stapten we uit in Fischbach-Weierbach (9.50 uur). Vandaag liepen we een gedeelte van de eerste etappe, maar dan van Fischbach naar Idar-Oberstein. Fischbach had vroeger een werkende kolenmijn, die ongetwijfeld voor enige welvaart gezorgd heeft. Nu is er nog maar weinig zichtbaar van. De kleine huizen zijn in pastelkleuren gepleisterd of in natuursteen opgetrokken en soms betegeld. Zware donkere deuren en dik glas kenmerken de Duitse bouwstijl. Winkels zijn verdwenen en de plaats ademde verlatenheid en soberheid.
We moesten eerst 2,5 km lopen voordat we op de route kwamen. Met de zon in onze rug, heel aangenaam. We dronken koffie uit de veldfles (horeca was er evenmin) voor het monument voor de kopermijnwerkers. Opvallend waren verder de sigarettenautomaten op straat; ondenkbaar voor ons Nederlanders. Er werd melding gemaakt van een vermiste papegaai. 
Om 10.30 uur stapten we op de route, die langs een beek begon. Al snel werden we een bladerloos eikenbos ingeleid. Een groen waasje lag over de bomen. De meidoorn had al wel fris groen blad. We begonnen met de eerste klim. We zouden vandaag uiteindelijk 400 meter stijgen en dalen. Pittige, steile klimmetjes. Ik zag polletjes nieskruid, brem en maarts viooltje. De trui ging uit. 
“O quam mirabilis” (hoe geweldig) dat we hier liepen, de frisse lucht inademden, genoten van het frisse voorjaarsgroen en zo vrij waren. De ellende van de wereld leek zo ver weg. We waren maar twee kleine mensjes, die nederig de schoonheid van de natuur inademden. We werden er stil van. 

Om 11.15 dronken we thee/koffie in een schuilhut vlakbij Hintertiefenbach. Daar liepen we niet in, maar liepen er bovenlangs. En weer moesten we een steile klim nemen. Om 12.50 uur lunchten we op een bankje in de zon, 20 meter voor het hoogste punt en 4 kilometer voor Idar-Oberstein. Ik zag lievevrouwebedstro, dat in mei geurend en bloeiend het bos zou opfleuren. De laatste kilometers liepen we door het “Artenreicher Laubmischwald”. Nu was het afdalen. We passeerden Schloss Oberstein (voor het eerst in 1330 genoemd) en Burg Bosselstein (12e eeuw) en vervolgens de Felsenkirche, rotskerk (natuurlijk ook dicht). Daar stond de eerste meditatie tafel (van de 26) van het Hildegard van Bingen pad “De zieneres”. Op de afbeelding staat hoe Hildegard haar visioen vastlegd met behulp van Volmar na haar eerste visioen; “ En ik zag een prachtig licht waarin een stem weerklonk uit de Hemel…”

Via een trap kwamen we op het marktplein van Idar-Oberstein. Een plaats met 28.313 inwoners (31-12-2020), bekend om haar  edelsteenslijperijen. Al in de 14e eeuw werd er agaat en amethist gevonden. Hier waren de toeristen te vinden. Hier werd  “gepantoffeld” door de hoofdstraat en ijs gegeten bij “Gelaterie Venezia”. Ook wij stapten hier over de drempel voor thee en een glas yoghurt met blauwe bessen. 
Op ons gemak liepen we rond. De toeristenwinkels met edelstenen en sieraden waren geopend. Er is een mineralen museum en daar stond ook tafel 2: steenkunde. Hildegard wist niet allen veel van stenen, maar ze wist als natuurgeneeskundige ook de werking van stenen op de mens. 
De trein bracht ons terug naar Monzingen, waar we rond half vijf de camping weer opliepen. We hebben totaal 17 km gelopen vandaag; het was één grote prachtige boswandeling.