De veelzijdigheid van Hildegard van Bingen

Ook de Tweede Paasdag begon fris (rond het vriespunt en bij vertrek 4 graden) en zonnig. Om 9.30 uur verlieten we de camping richting dorp. Vandaag hebben we 20 km  gelopen van Monzingen naar Kirn, waarvan 600 m klimmen en 500 m dalen. 
Het dorp was verrassend leuk met een aantal hele oude vakwerkhuizen uit de 16e eeuw en het zandstenen neogotische Raadhuis uit de 19e eeuw. 
We werden omhoog geleid naar de wijnbergen. Monzingen heeft een naam wat betreft wijnbouw.  Ik zag wilde blauwe druifjes, kroonkruid en nieskruid. En vandaag heb ik over de hele dag vlinders gezien; dagpauwoog, oranjetipje, koolwitje, grote citroenvlinder, blauwtje, de kleine vos. Op de citroenvlinders en koolwitjes na, zag ik de andere soorten voor het eerst dit jaar. We liepen tussen voornamelijk jonge wijnstokken. We zagen Gea op de camping staan en het dorp Merxheim. “Weingut Franzmann” had voor een bankje gezorgd zodat we in het zonnetje koffie dronken uit de veldfles. De weg onder ons wat hoorbaar, maar ook het gekwetter van kleine vogeltjes. We hoorden de galmende kerkklokken van Merxheim om 11 uur; de kerk ging uit. Wij liepen langs bloeiende pruimen- of kersenbomen; prachtige witte bloesem. De natuur liet zich op haar mooist zien in het zonnetje vandaag. Het was de warmste dag vandaag, met 15 graden om 14.00 uur. Laagje na laagje pelden we uit. 
In Weiler bei Monzingen leek iedereen nog te slapen, terwijl het 12.15 uur was. Ik zag lenteklokjes wiegen op de wind. We werden meerdere malen opmerkzaam gemaakt op Hildegard’s veelzijdigheid. Van wijnbouw had ze ook de nodige kennis; ze kende de medische toepassingen van wijn, maar ook de conserverende eigenschap van wijn, bijvoorbeeld water was langer houdbaar met toevoeging van wijn. Ook van oorspronkelijk fruit herkende ze de helende werking en beval ze fruit aan in recepten. Hoe meer ik over haar lees, hoe meer bewondering ik voor haar heb. Ze leefde notabene in de 11e eeuw en zonder onderzoeksinstrumenten verwierf ze enorm veel kennis. 

Martinstein passeerden we bovenlangs. De wijngaarden werden nu vervangen door bloeiende Koolzaadvelden en graslanden met hoog gras. Ranke sleutelbloemen en maarts viooltje bloeiden in het gras. Om 12.00 uur lunchten we op een bankje in een omfloerst zonnetje; een hoge nevel schermde de zon af. Ineens zag ik bleek violette pinksterbloemen bloeien en dat met Pasen! 
We liepen door “Erholungsort Simmertal” (op adem komen), een dorp waar ik weinig over kan melden, behalve dat het op de schop lag door wegwerkzaamheden. Gelijk daarna gingen we klimmend het bos in. De groene specht lachte ons uit. Ik zag een struikje wilde mahonie, dat ik alleen in tuinen herken. We dronken thee met uitzicht op Hochstetten-Dhaun. We hadden de markering voor het eerst gemist. Hoe dan kan is best bijzonder, omdat de markering enorm accuraat is aangebracht. We waren in een mum van tijd weer op het rechte pad voor de laatste klim over de St. Johannisberg naar de voormalige “Stiftskirche” (1283). Natuurlijk ook dicht, helaas. We hebben in deze drie wandeldagen nog geen kaarsje kunnen branden. Wel stond meditatie tafel 12 bij de kerk “Lichaam en ziel”. Een prachtige illustratie liet zien hoe Hildegard ziet hoe de ziel in de foetus in de moederschoot indaalt en ook hoe diezelfde ziel wordt bedreigd. De pelgrimsvraag bij deze afbeelding was: “Wat betekent lichaam, geest en ziel voor mij?”. Mmm, dat vraagt enig denkwerk. 
 

De laatste 5 kilometer waren niet de meest aantrekkelijke; door een bos waarin werd gewerkt (nu niet) met diepe bandensporen en afgehakt hout. De bosbodem werd bedekt met witte bosanemonen. Ineens stuitte we op 14 struisvogels in een weiland. Vlak voor Kirn liepen we langs een open veld met vier reetjes met twee kleintjes. Ze zagen ons wel, maar we waren kennelijk niet bedreigend genoeg om weg te rennen. Na de steengroeve liepen we via een trap Kirn binnen. Helaas, helaas moesten we de thee met tiramisu overslaan in verband met het vertrek van de trein. Anders hadden we anderhalf uur moeten wachten voor de volgende. 
Om 16.30 uur liep de trein in Monzingen binnen. De laatste kilometer naar de camping lopen en daar was ons Gea. We waren weer thuis!