"Het is"

De dag begon met een wolkenloze lucht en een prachtige zonsopgang. Het was 2 graden toen ik van huis ging richting bushalte Tuinlaan. Ik zou eerst met Niek mee gaan naar de Peutergym in Ede. Ik kwam gelukkig nog op tijd om Marit naar school te brengen. Wat een mooie kleinkinderen heb ik toch! Genoten van de Peutergym; Niek heeft energie voor twee. Nadat we thuis nog wat gepuzzeld hadden, kwam opa aangelopen. Hij had de eerste 16 km er op zitten door van huis naar Ede te lopen. Na de lunch om 13.00 uur liepen we samen naar huis. 

Inmiddels was het opgewarmd naar 10 graden, maar werd de zon versluierd door hoge bewolking. Tegen drie uur zou de lucht volledig dicht zijn getrokken. We liepen meteen het bos in en het landgoed Hoekelum op. Het landgoed meet 112 ha en haar geschiedenis gaat terug tot de 14e eeuw. Het ontstaan is nauw verbonden met de jacht. Hoekelum zou van oorsprong een eenvoudig houten jachthuis zijn geweest. Nu is Hoekelum een landgoed met een 18e -eeuws landhuis, waar we overigens niet langs zijn gelopen. Het park rondom het huis is aangelegd in landschapsstijl. Het oostelijk deel bestaat uit bos met beukenlanen en eikenhakhout. Op het landgoed ligt circa 6 km aan wallen, onder andere perceelswallen en wildwallen, die met schop en kruiwagen zijn aangelegd. We hoorden vogels kwinkeleren, maar ook de A12. We liepen via het Baron van Wassenaertunneltje onder de A12 door, linksaf de Breukelderweg op en via een rechte bosweg liepen we Bennekom binnen, waar de grote kasten van huizen opvallend waren. We zagen heel veel bloeiende krokusjes, sneeuwklokjes en de eerste winterakonieten. 

Bennekom heeft enige bekendheid door de evacuatie in oktober 1944, waarbij het hele dorp ontruimd moest worden. Een ander, meer heugelijk feit is het oogst feest dat in Bennekom op iedere laatste woensdag van een volle week augustus wordt gevierd onder de naam 'Vlegeldag', waarbij ouwerwets gedorst met met de vlegel en met de Dorschkast. Daarnaast vindt het Vlegelcorso plaats en Ringsteken zowel met oude tractoren als met het aangespannen paard. Ook zijn er oude ambachten en veel muziek. Heel gezellig!

We liepen door de bebouwde kom, liepen ons vast (als gevolg van werkzaamheden / wegafsluitingen) en moesten om lopen. Daar werd ik saggerijnig van. We liepen de campus van Wageningen op en dronken even na half drie thee in de "Subway". Langs het Nieuwe Kanaal richting de Grebbeberg, die al zichtbaar was. Het ging vandaag niet makkelijk. Het leek wel of ik een nacht was doorgezakt. Het was wel zo, dat we laat waren thuis gekomen na een avondje film in Movie W. We hebben de prachtige film "Trois Couleurs : Blue" van Krysztof Kieslowski gezien. Ik had echter geen druppel gedronken en had best redelijk geslapen. Dus doorgezakt? Nou nee.  Ik vond de wandeling niet echt mooi, we hebben veel gewandeld tussen steen. Soms voelt het gewoon niet goed en laat de rug en de schouders zich voelen. "Het is", zei ik mindful  tegen mezelf en liet het daarbij. Opgeven deed ik niet, ik sloeg het aanbod van de bus af; ik zou lopend naar huis lopen! 

De laatste 6 km tussen de weilanden met ronkende trekkertjes, met een jagende poes in het gras, fietsende kinderen op weg naar huis en een snorrend vliegtuigje boven ons hoofd, liepen we snel weg. Via de Leevendaalse weg, liepen we licht stijgend de Laarsenberg op (80 ha), waar we werden opgeschrikt door twee motor crossende jongelui.  Dat is daar absoluut niet de bedoeling. Ik zag nog een gele paardenbloem bloeien en de paarse doven netel. Eenmaal de Majoor Jacomettiweg ingelopen, zag ik de eerste hommel van dit jaar. en daar werd ik dan weer wel blij van. Het was 16. 20 uur; we waren thuis! En niet onbelangrijk; met de voet van DJ gaat het weer goed, dankzij de podotherapeut en de steunzolen.