Vijftig tinten groen

Het ontbijt mocht er ook wezen vanmorgen; alles erop en eraan. En voordat we om 8.30 uur weggingen, werd er nog een espresso voor ons gezet “for the road”. Goed doorvoed en voorbereid gingen we op weg en met ons velen. Uit alle hoeken en gaten verschenen pelgrims met rugzakken. In een rijtje klommen we langzaam naar Arroyo. We doken onmiddellijk het groen in. 

Het was vandaag een geweldige mooie wandeldag. We hebben geen druppel regen gehad, geen snelweg gezien,  jasmijn en eucalyptus geroken, alleen cicaden (of krekels) en vogels (onder andere puttertjes) gehoord en wel vijftig tinten groen gezien! Het was enorm genieten vandaag. Met mijn knieën in de kniebraces was het frequente stijgen en dalen goed te doen. Kleinschalige landbouw en herkauwende bruine koeien, vaak met kleintjes en ruige graslanden met een bonte variëteit van bloemen. Zo zie ik het zo graag! 
Na een uur zagen we de zee in de verte. Het was afwisselend wandelen langs de kust en door het binnenland. In Alfoz de Lloredo stond de Iglesia Parraquial de Camillo mooi te staan op hoogte. In Orena viel mijn aandacht op een afbeelding van een gekruisigde Christus in de muur van de Iglesia de San Bartolome (14e eeuw). Prachtige details.

In Caborredondo dronken we met veel andere pelgrims koffie op het terras van “Los Sopenos”. We namen een ruime pauze. De zon brak door en de temperatuur liep wat op. We zijn met 10 begonnen en het werd uiteindelijk 17 graden. 
We liepen door het “citroenendorp” Ciguenza en langs de Iglesia de San Martin de Tours. Er waren veel fietsers op de weg; die maakten een zondagstoertje. We liepen langs begroeide muurtjes. Ik zag een witbloeiende koninginnestruik, die ik nooit eerder heb gezien. We liepen Cobreces binnen met de opvallende 19e eeuwse rode kerk. Hoewel open, waren we niet welkom; met een vingertje werden we de toegang geweigerd, pelgrim of niet. Vervolgens liepen we langs het  cisterciënzerklooster  Santa Maria de Viaceli (neogotische stijl in lichtblauwe kleur). We daalden af naar het Playa de Luana, waar we ons brood met kaas aten. Er waren veel surfers in zee. De zon liet van stek gaan, dus zochten we enige beschutting voor de wind. Na de lunch klommen we 100 meter naar Ruiloba. Ik zag rode kornoelje en wikke bloeien. Het was een prachtig landelijke gebied met uitzicht op de baai van Cobreces. Even later verloren we de zee uit het oog. Het pad golfde op en neer. We passeerden nu een aantal kleine dorpjes: Trasiera, Sierra, La Iglesia (hier dronken we thee uit de veldfles), Pando, Cocha (hier zag ik een Anna Palona boom bloeien met prachtige blauwe bloemen en liepen we door een bijzondere Calle Major) en uiteindelijk kwamen we aan in Comillas (15.45 uur). 
Het levendige plaatsje met zandstrand, Jugendstil architectuur en drukbezochte pleinen, is aantrekkelijk. We liepen even binnen in de Iglesia de San Cristobal (1648) met zijn prachtige gewelven. Het rook er sterk  naar wierook, maar we hebben toch maar een kaarsje gebrand, nu het kon. Ook het stadhuis uit 1780 was de moeite waard. We dronken een alcoholvrij biertje voordat we naar “Pasaje San Jorge” liepen, ons onderkomen voor vannacht; heel eenvoudig, maar meer passend voor onze Camino. 
 

We hebben 23 kilometer gelopen vandaag. Het was een mooie dag. We gaan nu nog het “Palacio de Sorbrellano”, ontworpen door Antoni Gaudí, bezoeken. Het is maar 300 meter van ons onderkomen. Morgen een soort van rustdag (12 kilometer) naar San Vicente de la Barquera.