"Alles ligt op loopafstand als je tijd genoeg hebt" (Steven Wright)

Voor jou in de NRC van  26/27 mei gelezen:

"Pelgrimage op andermans voeten

Velen kennen de drang om alles achter zich te laten en op pelgrimage te gaan. naar Santiago de Compostela in Spanje, Fatima in Portugal of een ander heilig oord. Maar met een blik in de agenda verdwijnt het idee meestal snel naar de achtergrond. "Ooit", denk je.

Voor dergelijke drukke mensen biedt de Portugese Carlos Gil een oplossing. De 52-jarige makelaar wandelt in jouw naam voor 2.500 euro naar het katholieke bedevaartsoord Fatima. Dat bedrag is exclusief het branden van een kaarsje of het opzeggen van en rozenkransgebed. Na afloop stuurt Gil een certificaat met daarop stempels, verstrekt door kerken op de route.

Gil begon zijn business in 2002, vertelde hij aan Reuters en AFP. Hij maakt jaarlijks een of twee pelgrimstochten. Helemaal nieuw in zijn idee van een 'proxpelgrimage' niet. In de Middeleeuwen betaalden rijke edellieden wier gezondheid of agenda geen bedevaart toeliet monniken om in hun naam de pelgrimstocht te ondernemen.

Niet iedereen is blij met Gil. De Katholieke Kerk vergelijkt de praktijk met omkoping. Andere pelgrims spreken van "een schande'. Gil benadrukt dat het geld dat hij vraagt alleen zijn onkosten en onbetaald verlof dekt. Als goed katholiek wil hij geen winst maken op de heilige tocht" ( Casper van Veen).

Ik huur Gil niet in. Ik wil zelf op pad. Het gaat nu echt opschieten. Nog twee dagen werken. Wij hebben ook een pelgrimspaspoort, het Credencial dal Peregrino.

 Het eerste stempel zullen we in de kathedraal van Porto halen, Se (met een streepje op de 'e') do Porto. In Santiago zullen we in de Catedral de Santiago onze Compostela halen, het bewijs van het afleggen van de camino.   

Als uitsmijter van vandaag besluit ik met een gedicht van Rutger Kopland, dat zo raak het gevoel beschrijft dat ik voel:

"Weggaan

Weggaan is iets anders

dan het huis uitsluipen

zacht de deur dichttrekken

achter je bestaan en niet terugkeren. Je blijft

iemand op wie wordt gewacht.

Weggaan kun je beschrijven als

een soort van blijven. Niemand

wacht want je bent er nog.

Niemand neemt afscheid,

want je gaat niet weg."