“Geluk is wanneer wat je zegt en wat je doet in harmonie zijn” (Mahatma Gandhi)

Gisteravond met uitzicht heerlijk gegeten in “Albergue Casa del Peregrino” aan het begin van het dorp. Het enige restaurant wat open was. Dit Pelgrimsmenu was iets duurder, maar was van zeer goede kwaliteit. Maar waar hebben we het over; 18 euro per persoon. 

Om half acht zaten we aan het ontbijt in een soort huiskamer. Yoghurt, brood, verse jus en thee. Voordat we vertrokken kregen we van het thuisfront nog een leuke foto van Niek, onze  bijna  tweejarige kleinzoon in zijn eerste boxershort; heel eigenwijs. 
Drie kwartier later liepen we buiten; het was 14 graden en licht bewolkt. 
 

We raakten in gesprek met een leuke vent uit Toulouse, die nog maar eens benadrukte dat tijd relatief is en dat het gaat om prioriteiten als je iets graag wil. Onze Vlaming kwamen we ook geregeld tegen vandaag. Maar waar waren de Japanner, ‘Sikkesnor” en de twee rokende Italianen gebleven? 
In Riego de Ambros dronken we thee uit de veldfles bij gebrek aan bars. Het pad ging nu door een stukje (vochtig) bos. De meidoorn, stinkende gouwe, witte brem en Kaukasische vergeet-me-nietjes bloeiden. Al dagen lopen we door onbewoonde gebieden. Heel stil. Zangvogels zingen het hoogste lied. Kikkers, krekels of de koekoek hoorden we vandaag niet wel koeienbellen. De lavendel en cistus bloeiden uitbundig. 
We moesten 500 m afdalen. weliswaar met zwaar ingepakte knieën, maar het was toch een hele kluif. 
We liepen door weer een ander landschap, nu met muurtjes en over een stenig pad.

We kwamen Om 10.45 uur in Molinaseca aan waar we koffie dronken. Een prachtig hoofdstraatje (Calle Real) met rechthoekige huizen met twee verdiepingen en leistenen daken. Veel bars waren gesloten wegens personeelsgebrek. Het is overal hetzelfde. 
We kwamen Janet uit South Carolina weer tegen. Zij moest afhaken en ging met een taxi naar Ponferrada; haar knieën lieten het afweten. Dat is mijn grootste nachtmerrie, maar gelukkig niet aan de orde. 
In plaats van langs de weg te lopen, namen we een weg door een wijngebied. Heel mooi. Via het dorp Campo, liepen we richting Ponferrada. We lunchten in de berm  met uitzicht op Ponferrada; op afstand niet fraai met hoge flats. 
Wolken losten op en met 28 graden liepen we om 13.30 uur Ponferrada binnen. Het ligt op 540 m hoogte en is de grootste stad op de Camino. 
Eerst een 0,0% ijskoud biertje voordat we naar ons hotel gingen, “Los Templarios”,  naar het gelijknamige kasteel, dat we nog willen opzoeken. 

Opvallend is het gebruik van mondkapjes. Het is niet verplicht, maar door jong en oud nog gedragen. Ook in de buitenlucht. 

We zijn inmiddels gedoucht en gaan de straat op, de siësta is voorbij. Vandaag 21 km gelopen. Een mooie dag met zowel de Koninginnenpage als de Koningspage. Dat is ook geluk!