“Pessimisten wandelen altijd in een regenjas; optimisten worden nat” (John Vangelis)

Het was een ander begin van de dag dan anders; we hadden geen stroom. Kwam het door het stop zetten van de kerncentrales?
Wij zijn verwende “ camperaars” met een waterkoker en een oventje aan boord. Het theewater moesten we nu in een pannetje koken, maar voor het “opfrissen” van de broodjes was geen alternatief denkbaar. Morgenochtend genieten we extra van de ovenverse broodjes. 
Het probleem zat niet bij ons (of bij de buren, die met hetzelfde probleem te maken hadden), maar bij een doorgeslagen stop en werd snel verholpen. 
Bijkomend probleempje vanmorgen waren de eieren; drie waren stuk. Geen gekookt eitje vanmorgen, maar gebakken. Voor de verandering ook lekker. 

De rest van de dag waren er geen problemen of het moet de motregen zijn die onophoudelijk viel. We hebben de  hele dag met paraplu gelopen. En ik met handschoenen; het was net 10 graden. 
Om 9.40 uur ging de trein naar Mosbach-Neckerelz, daar moesten we overstappen op  de trein naar Bad Friedrichshall Hbf en na drie minuten waren we in Bad Wimpfen (10.22), dat een mooi station heeft.

Hier startten we de wandeling van 18 km, waarvan 400 meter stijgen en dalen. Bad Wimpfen Altstadt heeft sinds 1981 een monumentenstatus. De 12e eeuwse Kaiserpfalz is de grootste noordelijk van de Alpen. De vakwerkhuizen de een nog fraaier dan de andere, de gevelstenen, de steegjes, de uithangborden … het ademde een rijke historie uit. 
We dronken koffie bij de bakker en dwaalden wat rond. Om half twaalf startten we met de etappe naar Gundelsheim. We liepen tot Heinsheim langs de Neckar, bovenlangs en later door het overstromingsgebied de Heinsheimer Mulde via een fietspad. Offenau aan de overkant van de Neckar. Vermeldenswaard zijn de bloeiende fluitenkruid en een plantje daslook, beide zag ik voor het eerst dit jaar bloeien. Een klimmetje vandaag; naar de Bergkirche, tweede hoogtepunt van vandaag. De Bergkirche dateert uit de 9e eeuw en is gedecoreerd met fresco’s uit de 12e. Het uitzicht op Heinsheim en Schloss Heinsheim was prachtig. 
We hadden honger, maar geen overdekte rustplaats te vinden en het bleef maar “motten”. Tussen de Bergkirche en het Joods kerkhof was het uitgesproken wandelcorfee. Langs een enorm complex van “Bauer Biomasse”, dat er uit zag als een kerncentrale, tussen hoog grasland en gerooide maisakkers en over glibberig zware klei, die aan je schoenen bleef plakken. En  nog steeds motregende het. Nee, dit was niet leuk meer! 
We stuitten op de Joodse Begraafplaats, met 1.137 graven een van de grootste in Duitsland. Het was een regionale begraafplaats voor 25 gemeenten. De laatste bijzetting vond in 1937 plaats. 
We bereikten het bos. Aan het begin van het bospad stond een bankje waar we onder de plu de boterhammen op aten. De vogels lieten weer van zich horen. 
Burg Guttenbeim is in de 12e eeuw gebouwd als Stauferburcht. Het moest het keizerlijk Pfalz beschermen in Bad Wimpfen. Hans von Gemmingen kocht de burcht in 1449 van de Staufers. Sindsdien is het in bezit van de familie gebleven en bewoond. Het is door de eeuwen onbeschadigd gebleven. Het herbergt nu een museum en worden er roofvogelshows gegeven. 
Glibberend en glijdend daalden we af naar Gundelsheim (15.30 uur), waar we 25 minuten op de trein moesten wachten. We doodden de tijd met thee te drinken uit de veldfles. De motregen was gestopt en eenmaal in Neckargerach, liepen we droog naar huis. 
Als verrassing hebben we vanavond flammkuchen gegeten, die DIckJan heeft gehaald bij het restaurant op de camping. Glaasje wijn erbij en het elektrische kacheltje aan, we zaten er dik tevreden bij.