"Het leven is een voortdurend pelgrimschap" (Anselm Grun)

Het wandelen gisteren werd helemaal niets. Donderdag maakte ik gehaast mijn blog over de Wageningse Eng. En toen ging het mis. Een groot huiselijk drama voltrok zich. Al mijn foto's, die ik op een externe geheugen had opgeslagen vanaf het begin van mijn digitale camera (vanaf 2005) heb ik gewist. Per ongeluk en vraag me niet hoe. Iedereen die me een beetje kent, weet hoe graag en hoe veel ik fotografeer. Het leed was en is dus erg groot. Misschien dat de computernerds in Veenendaal nog iets terug kunnen vinden, maar er was geen enkele garantie op succes.

Soren Kierkegaard zei: "Loslaten betekent tijdelijk het houvast verliezen. Niet loslaten betekent voor altijd het houvast verliezen". Met deze wijsheid moet ik het doen. Ik heb fotoboeken, dus het verleden ligt gedeeltelijk  visueel vast op papier. Maar meer is er niet. Van het afgelopen half jaar ben ik alles kwijt, dus hierbij roep ik vriendinnen op de foto's te sturen die ik hen heb gestuurd.  

Wat het betekent dat ik mijn fotografisch verleden ben verloren weet ik niet. Het is in elk geval een lesje in loslaten en verder gaan. In de zon probeerde ik mijn gedachten te verzetten; wieden, onkruid verwijderen, opbinden en dergelijke.

 Met de handen in de aarde, kijken naar voorbijtrekkende vlinders, het horen van een zingende merel en de gierzwaluwen hoog in de lucht, gaf wat lucht. Het drama werd wat minder groot.

Na een middag werken in de tuin, is het goed rusten en lezen in het zonnetje. 's Avonds kwam de familie eten.

"Het leven is een voortdurend pelgrimschap", het is vallen en opstaan. Het omgaan met teleurstellingen hoort er bij. Er zijn nu twee dagen verstreken. Ik heb een beetje hoop, dat er toch nog iets te toveren valt. Zo niet, dan is het zo als het is. Ik zal het er mee moeten doen.