Denkend aan Holland zie ik brede rivieren traag door oneindig laagland gaan,...

rijen ondenkbaar ijle populieren als hooge pluimen aan den einder staan......." (Hendrik Marsman, 1936) 

Het was 8.40 uur, half bewolkt en 8 graden bij vertrek vanmorgen uit Rhenen. Op weg naar de parkeergarage in Elst, zagen we de fluorescerende gele kleur van het bloeiend koolzaad. Heel zonnig, . Op het station van Elst plakte ik nog even snel mijn tenen af voordat we in de trein naar Nijmegen stapten. In Nijmegen stapten we over in de trein naar Cuijk, waar we om 9.50 uur aankwamen. Eerst even koffie in "'t Heere Huys" op het plein. Om 10.40 startten we met de wandeling. 

In tuinen zagen we hoe de blauwe regen, sering, azalea, rododendron, narcissen volop bloeiden Daarentegen liepen de Japanse kers en de camelia terug. De zon liet zich zien en de lucht met witte wolken boven de Maas maakten het Hollandse plaatje compleet. Met de pont gingen we over naar Middelaar. In de uiterwaarden lagen koeien loom te herkauwen. Stinkende gauwe groeide tussen de tegels. Het fluitenkruid vormden geurige witte wolken in de berm. Roze judaspenning, witte dovennetel en vooral de meidoorn bloeide uitbundig. Het sneeuwde bloesemblaadjes. In tuinen spotte ik zenegroen, boshyacinten, vergeet-me-nietjes, bonte tulpen, irissen, violen, maagdenpalm, schoenlappersplant, bergkorenbloemen, akelei, de sneeuwbal en appelbomen met bloesem. Het is echt een lentefeestje buiten. We liepen langs het kerkje van Mook, langs de Maas., die omzoomd werd met "hooge populieren". Het gedicht van Hendrik Marsmaak "Denkend aan Holland" leek voor dit stukje 'land van Maas en Waal' te zijn geschreven. Hoogwatervoorzieningen, die na de het hoge water in 1995 (12.27 m boven NAP) zijn gebouwd, ontnemen het zicht weliswaar voor de bewoners van de huizen langs de Maas, maar veiligheid boven al. 

De natuur heeft op dit moment een sterke voorkeur voor wit en geel: wilde margrieten, madeliefjes, boterbloemen, paardenbloemen en -pluizen, vogelkers, brem, witte judaspenning met hier en daar een toefje paarse dovennetel en paarsblauw longkruid. We liepen langs een historische peilschaal, waar de waterstanden van 1860 tot 1944 werd afgelezen door de familie Linders uit Mook en een keer per maand door werd gegeven aan Rijkswaterstaat. Tegenwoordig gaat het automatisch. We liepen Molenhoek binnen. Prachtige rode beuken met brede kruinen. Het is zo leuk al lopend op de voet de seizoenen te volgen. Vandaag was het echt optima forma lente! Het blad van de reuze berenklauw was ontvouwd, daslook, lelietjes van Dalen, gele dovennetel bloeiden. We liepen niet over het landgoed Mookerheide, maar rechtdoor, langs de Mookerhei en de spoorlijn. De acacia is nog wat treuzelend met haar blad te ontvouwen, net als de beuk, maar de eik daarentegen stond in pril groen blad. Bosbessen struikjes waren ook groen. We kwamen aan op Heumensoord en aten onze boterhammen voor de "Aeroclub". We hebben zweefvliegtuigjes zien opstijgen. "Dat zou ik nog wel eens willen doen, na het paragliden en parachutespringen", dacht ik, "misschien als ik zeventig word". Het was 12.30 uur, 12 graden met een noordoosten wind 3, die het voor het gevoel toch fris maakte. We zagen een citroenvlinder op een paardenbloem. 

We liepen door het Groesbeekse bos (Rijk van Nijmegen), waar we een half uur van de schietbaan last hadden. Gedachten aan Oekraïne komen willekeurig op. De oorlog duurt maar voort en de woorden van de minister van Buitenlandse zaken van Rusland, Lavrov over "een derde wereldoorlog" en "nucleaire dreiging" (gisteren voor de Russische televisie)  stemmen tot ongerustheid. We liepen onder een groene kathedraal van beukenbomen, maar de vogels waren stil, pas toen het geschiet achter ons rug wegstierf,  hoorden we ze weer. We liepen langs Pro Persona's instelling met de welluidende naam "Maria Mackenzie" en de Sauna "De Thermen". Het tweede heeft mijn voorkeur, maar dat behoeft verder geen uitleg. De Hortus Nijmegen "Arcadië" had Dick Jan op een eerdere wandeling al ontdekt en zijn enthousiasme was groot voor dit pareltje, zo vlak bij het centrum van Nijmegen. Ik deelde in zijn enthousiasme; het is een groene schatkamer. Groot hoefblad, sleutelbloemen, pinksterbloemen, daslook, boshyacinten, lenteklokjes, waterpartijen, rotspartijen; prachtig! De siertuin zijn we niet in geweest. Op 3.5 ha kunnen 1400 soorten planten, dieren en paddenstoelen worden waargenomen. Het is de meest biodiverse plek in Nijmegen, volgens het bord bij de ingang.  We liepen door de Hortus naar Park Brakkenstein waar we thee dronken uit de veldfles. Via het universitair terrein en aanverwante instellingen liepen we naar het centrum. Bij "Bever" kocht ik een nieuwe wandeljas en daarna dronken we thee op het zonnige terras van "Stadscafé Jan" (1961) op de Grote Markt. Het terras zat vol met zonaanbidders. Het was gezellig druk. We besloten door te lopen naar station Lent en niet meer naar Bemmel. Om 16.15 uur gingen we verder. Via de Lange Hezelstraat met leuke winkeltjes en Pappengas, waar de St. Jacobskapel (ca 1440) staat met op de deur de befaamde Jacobsschelp, liepen we naar de Waalkade. We staken de Waal over over de spoorbrug en liepen door naar het station van Lent. Daar kwamen we aan om 16.50 uur. We hadden 20 km gelopen door een Hollands landschap van Maas en Waal onder een lentezon, in feestelijke natuur in voorjaarskleed. Een prachtdag! Ik heb enorm genoten! 

\