"Je keek te ver... " (Marjoleine De Vos)

" Ruimtevrees

Achter weilanden weiden, daar weer achter

dijken, zee en Zweden. Waar zou je heen?

De bik verliest je met zichzelf in ruimte

waar aankomst ver en ver te zoeken is.

Niet voor de weord die plotseling en onbedaarlijk

groen het zonlicht en je oog in zwemt.

Kijk bij je voet, maant hij, waar speenkruid

bloeit, de lucht gespiegeld blauw is in het diep.

Voel warmte op je neus, zie 't vroege blad

van vlier. Je keek te ver. Dat wat je zoekt is hier"

Aan dit gedicht van Marjoleine De Vos heb ik moeten denken vanmorgen tijdens mijn wandeling door het Laarsenberg bos. Het was 6.20 uur en nauwelijks drie graden toen ik de deur achter me dicht trok. Dick Jan geloofde het wel. we waren gisteravond laat thuis gekomen na de Nieuwjaarsborrel (je weet wel door corona vier keer gecanceld) bij dierbare vrienden in het westen. Dat de wekker om 5.30 uur zou aflopen vond hij echt te vroeg. Ik ging dus alleen op pad, want ik wilde perse de zon zien op gaan op het snijpunt van winter en zomertijd. Ik vond het een mooi ritueel. 

Met de handschoenen aan liep ik het stille, maar wel lichte bos in. Eigenlijk was ik al te laat. De zon kwam al boven de horizon uit, maar desalniettemin was het prachtig. Een knaloranje bal! Ik hoorde de groene en de bonte specht, koolmeesjes, merels; een bonte kakofonie van vogelgeluiden. ik zag in het bos de exoot vogelkers bloeien met prachtige bloesem. Om 6.45 uur zag ik een fietser en een automobilist die de hond in het bos ging uitlaten. Na de Cuneralaan gepasseerd te hebben, trok ik Achterberg in. Het gras was wit en als de zon er op scheen lagen er duizenden kristallen te glinsteren in het gras. De zon had inmiddels haar oranje kleur ingewisseld voor stralend wit. Ik  hoorde een haan kraaien, een hond blaffen, wulpen, een fazant, een kieviet. De dag brak aan; drie auto's in de verte. Een tjiftjaf begeleidde me een stukje. Om 7.15 uur spotte ik de eerste bij in de bloeiende wilg. Even later passeerde een hardloper met oortjes in en ik vroeg me af waarom je je ogen zou willen afsluiten voor de vroege vogelgeluiden. Een haas schoot voorbij in het weiland. Rietzangers gaven een concert ten beste. Koolzaad bloeide in de berm. De es en meidoorn hadden al een groene jurk aan. Een waterhoen paar bouwde een nest. Het was lente in optima forma.

"Je keek te ver"; het gebeurt allemaal voor je neus, om de hoek van de straat. Wat een bevoorrecht mens ben ik toch! Kijk met aandacht en luister. Rond acht uur had ik contact met Dick Jan en we spraken af om 9 uur In "Bagels en Beans" in de Hoogstraat in Wageningen. Ik moest nog wel even doorlopen, maar was er even na 9 uur. We dronken koffie en ik was heel blij van het sanitair gebruik te kunnen maken. Even na half tien liepen we door de Hoofdstraat en daarna langs de Wageningse uiterwaarden. Ik zag groot hoefblad bloeien, paarse en gele dovennetel, gewone hoornbloem. Op de flank van de Wageningse Berg was men op zoek naar de ringslang die uit zijn winterslaap was. Via de Benedenwaard, staken we de Ritzema Bosweg over en liepen het landgoed van Oranje Nassau Oord op. We dronken op een bankje in de zon thee. Inmiddels had de zon aan de nodige warmte gewonnen en had ik mijn winterjas uitgetrokken. We liepen langs "De ommuurde tuin", die helaas pas in april opengaat en langs het Renkums beekdal. 

Om 12 uur zaten we aan de Neder-Rijn te lunchen. De lucht was nog altijd stralend blauw en de temperatuur was inmiddels opgelopen tot 16 graden. We zagen voor ons neus de koeien pootje baden als in een Oud Nederlands schilderij. We hoorden scholeksters "Piettewieten". Via de Rijnvallei Jufferswaard liepen we de Noordberg op. Van daaruit had je een fantastisch uitzicht op de Neder-Rijn en op het kerkje van Driel. Op een gegeven moment verlieten we het bos en liepen we Heelsum in. De "kerk op de heuvel" was open en we liepen even naar binnen. Hoewel het een Hervormde kerk was, was er toch gelegenheid een kaarsje te branden voor de mensen in Oekraïne. Het kerkje werd in 1517-1519 door de kasteelheer van Doorwerth gebouwd. In 1859 vond vergroting plaats in zuidelijke richting. Tegen de zuidgevel bevindt zich het 19de -eeuwse grafmonument van J.A.P. Baron van Brakell en zijn vrouw. Het Gelders landschap heeft de kerk voor het symbolische bedrag van 1 euro gekocht. De brandschilderde ramen zij nog niet zo oud. Het is een eenvoudig kerkje met een serene sfeer. 

Na het bezoek aan het kerkje liepen we naar de bushalte, waar we de bus namen naar Wageningen busstation. Tien minuten later stonden we bij de auto, die ons verder naar huis bracht. Ik had rond d 20 km gelopen.