Een pad herinnert je eraan .........

dat andere mensen je zijn voorgegaan, en tegelijkertijd lopen anderen in jouw voetstappen. Je creëert het pad niet zelf, en toch maak je 'm met elke stap die je zet ook weer nieuw. (Robert Moor)

Nog geen 24 uur meer voor we vertrekken. Mijn reistas staat klaar: 12 kg, ruim onder de 15 kg. We laten onze bagage vervoeren door de 'Correos' (post), die maximaal 15 kg toelaat. Gisteravond bladerde ik door het eerste fotoboek van de 'Camino Portugues' (2017). Ik moest glimlachen; 20,4 kg in mijn koffer. Vijf jurken bij me en zoveel meer. Het is geen gewone vakantie, maar een pelgrimstocht. Nu weet ik beter, al heb ik nog wel twee jurkjes bij me. Het blijft een dubbele gevoel te vertrekken met een oorlog in Europa. Ik probeer me ertoe te verhouden zonder meegesleept te worden. Ik weet dat er ik er niets aan kan veranderen. De vraag wat ik wel zou kunnen doen ligt voor, maar daar neem ik nu nog geen beslissing over. Ik ben nu twee maanden met pensioen en ik voel dat ik aan het herstellen ben. Het werk bij Buurtzorg lijkt ver achter me te liggen en mooie herinneringen hebben nu de bovenhand. Ik geniet nog dagelijks van het afscheid dat ik heb gehad. Maar ik ben ook blij dat het voorbij is. Het is mooi geweest. Wellicht komen de antwoorden op hoe ik verder wil tijdens deze pelgrimsreis. Ik laat het maar gebeuren. Ik laat de controle in Rhenen en neem vertrouwen mee in mijn rugzak.  

We zijn er klaar voor. Dick Jan heeft ons ingecheckt. De drukte op Schiphol is nog wel groot, maar niet meer zo krankzinnig als het afgelopen weekend waar mensen buiten stonden om überhaupt Schiphol binnen te komen. We nemen de eerste trein vanuit Rhenen om 5.50 uur zodat we ruim op tijd zijn. We vliegen op Madrid waar we de nacht ook doorbrengen. Donderdag nemen we de hoge snelheidstrein naar Leon. Vrijdag gaan we dan starten met de eerste kilometers van de 350 km. Het weer ziet er goed uit; droog en temperaturen boven de 20 graden. Ik weet dat 20 km geen enkel probleem vormt. Ik ga goed getraind op weg. 

De grootste uitdaging voor mij is hoe om te gaan met de drukte. Ik verwacht dat we niet de enigen zijn die na twee jaar corona weer op pad gaan. Het is de drukst belopen Camino naar Santiago. "Jaarlijks lopen er rond de 300.000 pelgrims vanuit alle uithoeken van Europa naar Santiago de Compostella, over de Camino Frances ongeveer 190.000.  De meeste pelgrims lopen in juni, juli en augustus. De meeste Pelgrims komen nog steeds uit Spanje zelf. Dat is sinds jaar en dag het geval. Ruim 50% van het totaal aantal deelnemers komt van het Iberisch schiereiland (Spanje en Portugal). Pelgrims uit Italië en Duitsland hebben met bijna 55.000 pelgrims elk een aandeel van ongeveer 8%. Nederland staat op een 14e plaats met ruim 4000 pelgrims per jaar, ofwel 1,2% van het totaal aantal wandelaars en fietsers. Dit zijn cijfers uit 2019. In 2019 lopen iets meer vrouwen dan mannen de Camino (8000 verschil) en het waren vooral mensen in de leeftijd van 30 tot 60 jaar. In Leon wordt 3,29% gestart tegen 27,66% in Sarria . De meeste lopen de pelgrimstocht met een spirituele achtergrond."(http://www.studio-pico.nl)

We zijn de enigen niet, de eersten niet en de laatsten niet. Het is een mooi idee dat we met elke stap het pad ook weer nieuw maken. Ik heb er zin in!