"De natuur kent het grote geheim en glimlacht" (op een bord langs de A15 ter hoogte van Oosterhout)

Op de dag dat ik met mijn kleinkids en schoondochter in het zwembad zou liggen, zijn we gaan wandelen. Mijn schoondochter werd positief getest op corona, dus dat feest ging niet door. Gelukkig is ze niet erg ziek, maar "ze heeft zich wel beter gevoeld". Ik hoop, dat ze zich gauw beter voelt. 

We vertrokken 9.15 van huis om drie kwartier later de auto in de (gratis) P&R in Elst te parkeren. Het was grijs, somber, 2 graden met een zuidwesten wind 3. De zoveelste sombere dag. Omroep Gelderland: "We liggen op koers om het record van somberste januarimaand van deze eeuw in onze provincie te verbreken". Geen record om blij van te worden. Maar we moeten nu eenmaal kilometers vreten, dus dan toch maar de wandelschoenen aan. Waar we wel blij van werden zijn de versoepelingen, die gisteravond zijn aangekondigd, waaronder de openstelling van de horeca. En zo konden we koffie drinken in "Het wapen van Elst", nadat onze coronapas was gecontroleerd. Na de koffie gingen we op weg om 10.45 uur. 

We liepen het van Elst (Gelderland) naar Arnhem door het Park Lingezegen (16 km). Deze wandeling is genoemd naar een gloednieuw stadspark tussen Arnhem en Nijmegen. Dat het een gloednieuw park is, was aan alles te zien: jonge aanplant, verharde wegen, sloten. Best heel saai. Het weer werkte natuurlijk ook niet mee, maar toch. Het middeleeuws kasteel De Parck is begin 19e eeuw afgebroken. maar de contouren van het slot zijn behouden, evenals de oprijlaan met notenbomen. Onderweg zagen we behalve mensen die een "corona ommetje" deden, zilverreigers als oude, gebogen mannetjes spiedden in het weiland, kuifeendjes in de sloot en overvliegende en gakkende ganzen die naar het noord westen trokken.  

Wanneer we niet over een verharde weg liepen, liepen we door de modder. Het laatste deel van de route gaat dwars door Uiterwaardpark Meinerswijk, een natuurgebied waar vogels, bijzonder planten en grote grazers verblijven. De Konik paarden hebben we wel gezien, voor het overige moet je in een ander seizoen zijn. Ik hoorde wel een "pompende" koolmees en een roffelende specht. Uiteindelijk liepen we over de Mandelabrug het centrum van Arnhem binnen. Even voor half drie namen we de trein weer terug naar Elst. Het was niet veel warmer geworden, 4,5 graden. 

Het was zeker geen vijf sterren wandeling, maar we hebben wel 21.866 stappen en 16 kilometer gelopen. Ik heb nagedacht over "het grote geheim van de natuur" en denk dat die verscholen zit in de schoonheid die zich niet altijd zo vanzelfsprekend onder je ogen voltrekt en zichtbaar is. Zeker niet op een dag als vandaag, maar desondanks glimlach ik terug.