"Het is vandaag, en vandaag is mijn lievelingsdag" (W. de Poeh)

En zo begon vandaag. Mijn hart was nog gevuld met het concert van gisteravond in Musis in Arnhem, waar we het Nederlands Blazers Ensemble hebben gehoord in de opera "Mavra". Het mag weer, al was de zaal maar half vol. Wat heb ik weer genoten! Het eerste live concert na de lockdown.

We zaten om 7 uur voor de televisie te ontbijten om de verrichtingen van de afgelopen nacht tijdens de Olympische Spelen te volgen. Gedurende de hele dag  hielden we de prestaties van de schaatsers van de lange baan en de shorttrackers bij; we zagen Patrick Roest zilver winnen op de 10 km en Suzanne Schulting goud op de 100 meter. 

Om 8.45 uur vertrokken we onder een blauwe hemel en met zon naar Zevenaar. Het was 4 graden met een gevoelstemperatuur van 2 graden door de wind. Thermohemd aan en een muts mee. We hadden echter de wind in de rug en dat was heerlijk. Na een kopje koffie op het station van Zevenaar te hebben gedronken, pakten we de trein naar Elten (Duitsland). Om 10 uur begonnen we met de wandeling naar Zeddam (16 km). De zon scheen! Wat een cadeautje! Omdat het vandaag is en het voorjaar zo duidelijk in de lucht zit, heb ik besloten vandaag mijn laatste capsule Sint Janskruid te slikken. Het is genoeg geweest, we gaan het licht tegemoet. De dagen zijn beduidend langer, de vogels luidruchtiger, de knoppen gezwollen. Ik zag in het bos op de Eltenberg het frisse groen van speenkruid, daslook en de sleutelbloem.

Boven op de Elterberg lag tot 1811 het Stift Sankt Vitus, een zogenaamd damesstift. In een damesstift werden in de middeleeuwen adellijke jongedames, vaak al vanaf hun vierde jaar, opgenomen om te worden opgevoerd en geschoold in afwachting van een kloosterachtige ambiance. Wat ben ik blij, dat wij geen blauw bloed in onze aderen hebben stromen en niet in de middeleeuwen leven. Ik zie mijn kleindochter van vier absoluut niet in een stift! We hebben wel voor haar en voor haar broertje van bijna twee, een kaarsje gebrand voor de beeltenis van Machutus, de beschermheilige tegen verlamming, verzwakking in de ledematen, zenuwziekten en alle kinderziekten. De Stiftskerk St. Vitus Hoch-Elten kent een lange geschiedenis die teruggaat naar de 10e eeuw. 

Via het Bergherbos liepen we over de Hulzenberg (84 m) met hoogteverschillen, heide en op de top een uitkijktoren van waar je ver uitkijkt over het gevarieerde bos, de akkers en omliggende dorpen. De stuwwal waarvan de Hulzenberg deel uitmaakt is zo'n 100.00 jaar geleden ontstaan toen gletsjers vanuit het noorden ons land bedekten. Het ijs smolt, de grond bleef achter en vormde en de lange heuvelrug van het Montferland. Later sleten rivieren als de Rijn dalen uit in de stuwwal.  Licht dalend liepen we het dorp Stokkum in. De naam Stokkum is waarschijnlijk afkomstig van Staikheim, een benaming die refereert aan de aanwezigheid van hout ("staak") en huis ("heim"). We lunchten in "Restaurant 't Klaphek". 

Vervolgens liepen we langs tuinen waar de prunus bloeiden, bergeria, krokusjes, helleborus, camelia en de maagdenpalm. 's Heerenberg kwam in zicht. Huis Bergh is Nederlands grootste en wellicht best onderhouden burcht. Haar geschiedenis gaat terug tot de 13e eeuw. De belangrijkste delen van het gebouw dateren uit de 14e tot de 17e eeuw. Het herbergt een kunstcollectie met onder meer vroeg Italiaanse schilderkunst en handschriften.  Het wapen van Bergh bestaat uit een leeuw met een schildzoom van penningen. Aan het einde van de 17e eeuw liet Oswald III van de Bergh de zandstenen decoratie uithakken. Trots verwees hij ermee naar zijn afkomst. Vanaf 1442 gingen Willem II van de Bergh (1404-1465) en zijn nazaten het als hun persoonlijk wapen voeren. 

Even verder kwamen we de laatste vermeende heks van 's Heerenberg tegen, weliswaar in brons. Het beeldje herinnert aan Mechteld ten Ham, een 's Heerenbergs vrouwtje, dat werd beschuldigd van hekserij. Na een heksenproef in De Laak in Azewijn, waarbij ze niet verdronk en 'dus een heks was', had ze de twijfelachtige eer om op 25 juli 1605 als laatste heks in Nederland te worden verbrand. Nadat we het dorpje waren uitgewandeld liepen we door het uitgestrekte bos, behorend bij het landgoed Huis Bergh. En vervolgens Zeddam binnen. De Torenmolen van Zeddam behoort tot de bezittingen van Huis Bergh. De molen is de enige nog werkende middeleeuwse torenmolen in Nederland en behoort tot de oudste gemetselde molens van West-Europa.  

Het was inmiddels 14.45 uur en we besloten de wandeling hier te beëindigen en de bus naar Doetinchem te pakken. Van daar stapten we in de trein naar Zevenaar, waar de auto stond. 

Het was echt mijn lievelingsdag met een zonnetje dat scheen en een prachtige omgeving waar we door heen wandelden. Ik heb echt weer genoten!