“De verbazingwekkendste plek waar je ooit in je leven zult zijn, is waar je op dit moment bent”

(Auteur onbekend)

Het was -1 toen we opstonden en in Gea 14 graden. Maar ….. de zon scheen en zou de hele dag blijven schijnen! We ontbeten met de zon op de ontbijttafel. Heerlijk! 
Om half tien liepen we naar de bushalte in het dorp. Bus 264 bracht ons naar Wernigerode Westentor, waar we het stoomtreintje naar de Brocken namen. Het was heel druk in de trein. Het is Paasvakantie hier en hele gezinnen zijn op pad. Het mondkapje moet hier nog op in het openbaar vervoer, ook in horeca en winkels wordt verzocht er een te dragen. Ik vind het niet zo erg. Sacksen- Anhalt kent een lage vaccinatiegraad. Corona heeft hier veel slachtoffers gemaakt. 

De Brocken is de hoogste berg in Noord-Duitsland (1141 meter). De berg is 306 dagen in nevel gehuld en kent extreme klimaatomstandigheden. Er heerst een ‘alpien klimaat’ met korte zomers, lange winters (-28), maandenlang een gesloten sneeuwdek en lage temperaturen. Ook komen er zware stormen voor.

In de mythologie is de Brocken overgeleverd als “Blocksberg”, de Berg van de Heksen. Goethe bracht de Brocken de literatuur binnen door de “Walpurgisscène” in de Faust op de Blocksberg te laten afspelen. Zo zijn de “Teufelskanzel” en “Hexenaltar”  de beroemdste kliffen op de Brocken. 

Sinds 1899 is de Brocken bereikbaar per smalspoor. Op 17 april ‘45 heeft  de US luchtmacht het  Brockenhotel verwoest, in ‘55 is het heropend. Het gebied is ten tijden van de tweedeling militair sperrgebiet geweest. Op 3 december ‘89 om 12.45 uur werd het gebied door de burgers opengebroken. Sinds 1990 hoort de Brocken tot het Nationaal Park Harz. 

Wij kwamen om 12 uur met de stoomtrein op de top. Het was 1 graad en helder. Je zou in ideale omstandigheden 100 km in het rond moeten kijken. Wat wij zagen was tamelijk curieus: er was een dik sneeuwdek, maar in het dal was het groen. In de verte was het nevelig. We zagen Wernigerode liggen, maar verder riep het geen herkenning op. Het was wel een prachtig winterlandschap. Onderweg hadden we al gezien hoe de takken van de sparren zwaar met sneeuw waren bedekt. Tel daar de zon en een staalblauwe lucht bij en je kan wel spreken van “Postkartenwetter” Wat hadden wij een geluk met zo’n helder uitzicht. De meest verbazingwekkende plek waar ik op dat moment was. 

Na een kop warme chocolademelk, gingen we om 12.45 uur lopen. Tijdens de afdaling hoorden we de fluit van de stoomtrein “huilen als een wolf”. Na drie kwartier zagen we een bankje in de zon waar we ons broodje konden eten. Inmiddels was het 10 graden. Naarmate we lager kwamen hoe meer de sneeuw verdween. We liepen van de winter het voorjaar in. Bijzonder om twee jaargetijden binnen twee uur te ervaren. Bij de “Trudestein” rots (naam afgeleid van Trute-Hexe), drinken we thee uit de veldfles.

Via een omleiding kwamen we rond half vier kwamen we aan in Drei Annen Hohne. Dick Jan nuttigde een (stevige) kom erwtensoep. Een half uurtje later slechtten we de laatste vijf kilometer van de achttien. Ik zag voor het eerst vlinders, de kleine vos. En hoorde de vinkenslag en het lied van de merel. Ondanks al dat moois waren de laatste kilometers afzien; ik had het wel gehad voor vandaag. Om 17.15 uur kwamen we aan op de “Camping  am Brocken”. 
Het was weer een fantastische wandeldag. 
 

Morgen geen blog; we gaan de Harz verlaten en gaan naar onze laatste camping, in Jena. Ik ben benieuwd of het daar net zo druk is als hier op de camping. Inmiddels staan we tussen de meest grote campers, die je je maar kunt voorstellen. Wel Duitse! Het is echt Paasvakantie.