"Alles wat je thuislaat is mooi meegenomen" (Anoniem)

2 juni 2017

Ingepakt en klaar

We zijn er klaar voor! Huis gezogen, bonen gelegd, sla geoogst, nagels gelakt, de buren geïnstrueerd, de laatste boodschappen ingeslagen (waaronder een afschrikkingsalarm voor wilde honden), de laatste was en strijk gedaan. De sproeier voorziet de tuin nog van het nodige vocht.

John O'Donohue citeer ik als een wensgedachte: "Hoe graag zou ik niet leven zoals een rivier stroomt, gedragen door de verrassing van zijn eigen ontvouwen". Helaas zit ik zo niet in elkaar. Mijn koffer zit vol met "als" en "mocht het". Niet alleen EHBO spullen, maar ik ben ook voorbereid op alle weersomstandigheden: regen, kou, warmte. Ik heb alles bij me. Op naailes van de winter zes zomerjurken gemaakt, die moeten natuurlijk ook mee. Oké, niet alles zes, maar vijf. Met angst en beven sta ik morgenmiddag weer voor die onverbiddelijke weegschaal bij het inchecken: 20 kg en niet meer. Altijd weer opgelucht, dat mijn koffer heb afgegeven. En altijd weer teveel bij me.

Leren leven met verrassingen, voor mij als controle freak een hele onderneming. Confucius zei al:  "Mensen struikelen niet over bergen, maar over molshopen". Ik neem deze wijsheid ter harte. Ik zou mijn twijfels en angst thuislaten en op weg gaan met plezier.

Het lied der pelgrims  naar Compostela-Ultreia (vertaling Thijs Hanrath) zal mij begeleiden op ons pad :

"Elke ochtend gaan wij op pad

Naar Santiago, van stad naar stad.

Dag na dag roept ons de route,

weg van afscheid en ontmoeten.

Verder, verder en alsmaar verder. God sta ons bij!

Al duizend jaar op schoenen en met hoop,

krijgt de tocht steeds opnieuw zijn beloop.

Al rond de tijd van Karel de Grote

hebben pelgrims zich aangesloten.

Jacobus wacht aan het eind van de tijd

op iedereen die op tocht is gegaan.

In Finisterre, waar de zon langzaam doodgaat,

toont hij ons zijn glimlacht, zijn gelaat"

We gaan niet naar Finisterre, maar weten dat in Santiago ook Jacobus wacht in de kathedraal. Nog een nachtje slapen. Porto we komen er aan!

En, leuk dat je met ons mee reist via dit blog.

Goede reis

Foto’s

8 Reacties

  1. Miriam:
    2 juni 2017
    Lieve Conny. Het is echt zover. Jullie zijn in Porto. Ga samen, vol vertrouwen. Ik geniet van wat je stuurt, Fijn om zo mee op jullie reis te mogen. Veel liefs Miriam.
  2. Astrid Wijne:
    2 juni 2017
    Ik lees mee, leef mee. Ben daardoor ook mee.x
  3. Marieke Ohm:
    3 juni 2017
    Lieve Conny
    Ik kwam deze pelgrimszegen tegen en wil die je meegeven op je pad.

    Dat gezegend is, de aarde die jou draagt
    de weg die jou leidt, de einder die jou wenkt
    Dat je rennen, wandelen ,je prestatiezucht, genieten wordt.
    Heb onderweg oog en hart voor de natuur die je omringt
    de vriendschap die je ontvangt
    Dat je zintuigen je thuisbrengen
    Ga in vrede
  4. Anneke:
    3 juni 2017
    Lieve Conny, het is zo ver, het laatste nachtje slapen (voorlopig althans) in jullie eigen bed. Ik wens jullie samen een hele bijzondere voettocht toe, met bijzondere ontmoetingen met anderen en met jezelf, en veel verwondering. Ik loop graag met jullie mee..... Heel veel liefs, Anneke
  5. Riet:
    3 juni 2017
    Heel veel mooie ervaringen en ontmoetingen op jullie tocht.
    Ik zal vast genieten van jullie verhalen.
    Veel plezier
  6. Hetty Clarisse:
    3 juni 2017
    Fijn om dit te lezen en zo met je mee te wandelen!
  7. Kees nab:
    3 juni 2017
    We wensen jullie een welverdiende en ontspannen vakantie.
  8. Ewa Paauw:
    15 juni 2017
    Ach Connie toch, moet ik langs komen om jouw blaren te verzorgen? Geen probleem!
    Jullie zijn in Padron geweest is dit toevallig de beroemde Padron van Pimientos de Padron ?