"Het gevoel van voldoening is een sleutel tot het vinden van geluk" (Dalai Lama)

 Ik moet toch nog even wat kwijt over gisteren. We hebben een hartstikke leuk museum bezocht: het Museo de Leon. De geschiedenis van de stad werd heel aantrekkelijk gepresenteerd vanaf de vroegste tijd. Niet alleen potscherven of munten, maar ook beelden, mozaïeken, sieraden, schilderijen. 

Voor meer foto's vink 'foto's' aan boven blog. Er was ook een tentoonstelling prachtige moderne kunst. 

Na het museumbezoek, waar we erg van genoten hadden, hebben we nog een heerlijke salade gegeten, haalden we onze koffer op in het hotel en gingen we richting station. 

        De trein vertrok om 16.00 uur. Het was een lange treinreis naar Bilbao. De airco deed het op halve kracht. Tegenover ons  zat een Duitse vrouw, die de Santiago ook had gelopen gezien het schelpje aan een kettinkje om  haar hals  en de Jacobschelp aan haar rugzak. We hebben geen woord gewisseld, ze maakte de indruk daar geen  behoefte  aan hebben. Naast haar zat een Spaanse vrouw wiens diepe groeven rond haar mond haar een   sjagerijnige  uitstraling gaven, maar dat bleek  gaandeweg bedrog. Aan het eind van de reis, had ze het hoogste woord en de lachers  op haar hand. Tot Palencia (de derde stop na Sahagun en Villada), werd het landschap gedomineerd door eindeloze vlaktes korenvelden, weinig menselijke aanwezigheid, en geel bloeiende brem dat de droge land in oker en bruine tinten, nog wat kleur gaf. Na Palencia werd het iets heuvelachtiger, het landschap iets gecultiveerder en doorsneden grote autowegen het land. Burgos de Lima was  een grote stad met veel industriële activiteiten. De lucht trok dicht. Na Briviesca kwamen de bergen in de verte in zicht. We reden door een soort schlucht, door tunnels, langs kleine dorpjes uit natuursteen opgetrokken en  met torens. In Miranda de Ebro hebben we bijna een half uur stilgestaan. Terwijl tijdens het rijden de dames  sliepen  of dutten, werden  ze op op dat  moment wakker en een kakofonie van geluid zwol op uit de Spaanse kelen. Toen de trein zich weer in gang zette langs de Ebro zagen we het dal  met mist werd gevuld. De toppen van  de inmiddels hoge bergen waren compleet onzichtbaar. De wolken zakten op het land. Het was grijs en donker. Wat een verschil met waar we vandaag kwamen! Het was wel groener met grazende schapen en koeien op de weilanden. Het keek op  Zwitserland  waar we door heen reden. De mist werd dikker.  Om 20.25 werd de mist zelfs een beetje roze-geel. De temperatuur was voelbaar gedaald. Het was 21 graden, In Laufio zagen we dat we in Baskenland waren aangekomen: Llodio. Via troosteloze buitenwijken met (vervallen) fabrieken en hoge flats liepen we om 20.45 station Bilbao binnen. Het was 20.45 en 22 graden. 

DJ besloot een taxi te nemen naar ons  hotel Barcelo Bilbao Nervion, omdat het al laat  was. De taxchauffeur was niet gecharmeerd, zei geen boe of ba. Hij vond kennelijk de rit te kort. Dat was onze kennismaking met  Bilbao. Gelukkig konden we deze snel bijstellen. We checkten in en betrokken kamer 436. 

Het uitzicht is op een flat waar gewoond en gewassen wordt. De kamer is geweldig met alles er op en eraan. Nadat we een snelle douche hadden genomen, gingen we naar het oude centrum waar we op het terras van "Sorginzulo" op de Plaza Nueva tapas aten, die we met een lekkere fles wijn uit het Baskenland wegspoelden. Het was half tien en 22 graden. De eerste indruk van de stad was, dat alles al zo vroeg leeg en stil was. Dat waren we niet gewend. 

Voor nu  stop ik even. Straks hoop ik verslag te doen  over onze avonturen van  vanmorgen.