"Het leven kan raar lopen. He, moet jij ook die kant op?" (Loesje)

Het is een grote familie, die Santiago gangers. Je komt  elkaar voortdurend tegen op de route.  Er worden vele talen gesproken (vandaag kwamen we een moeder en dochter uit Zuid Afrika tegen), maar er is een pelgrimstaal, dat iederen spreekt. Waar ga je naar toe? Gaat het goed? Waar slaap je? Heb je genoeg water bij je? Enzovoort. Blaren en de behandeling er van is ook zo'n gespreksonderwerp.  Doe jij het droog (met poeder) of nat (Gehwohl)? Al die ontmoetingen maakt deze reis bijzonder. 

Hotel Casa de Capela ligt  prachtig landelijk en een stuk uit het dorp. De service diie werd geboden, was een autorit met een mercedes heen en terug  naar een eetgelegenheid in het dorp. 

Heel leuk. We zaten naar een Nederlands stel, dat in Naarden woont. Hij heeft DJ  eerder kunnen overtuigen, dat we toch echt de pelgrimsroute moeten afsluiten in Finisterre. 

Vanochtend  werden we met mist wakker. De zon liet zich na een uur zien. De wolken trokken volledig weg, een zacht windje stak op. Het zou 28 graden worden vandaag. Daarom vertrokken we vroeg, om 8.40 uur. We vonden het heerlijk wandelweer.

Dit was het uitzicht uit onze kamer. Het is elke dag weer een grote verrassing waar we onze benen te rusten mogen leggen. Tot nu toe  zijn we erg aangenaam verrast. Dat onze koffers al bij aankomst  in de kamer staan, is ook heel prettig. 

In de Caoela de Sao Bento da Porta Alberta (Sint Benedictus van de Open Deur), konden we eindelijk een kaarsje branden. Voor 50 cent gingen 5  kaarsjes  aan! Schietgebedjes voor een goede afloop van de tocht, gezondheid voor allen  die  me dierbaar zijn, mezelf incluis, en alle goeds voor iederen  die het nodig heeft, heb ik naar Fatima gestuurd, die er boven hing. 

Vervolgens liepen we de oude Romeinse weg naar beneden. 

Een fenomeen, dat wij niet kennen zijn kurkeiken. 

Omdat we gisteren al een kilometer of drie van de wandeling van vandaag hebben gelopen, was het vandaag ern relaxt dagje lopen, niet langer dan 17 kilometer. We liepen veel door beschaduwde bossen en door kleine dorpjes. 

We zagen een oploop van mensen en veel geparkeerde auto's staan. Onze nieuwsgierigheid werd geprikkeld. Er bleek een enorme markt in Cerdes aan de gang. 

Onze Partij voor de Dieren heeft nog veel  werk te doen hier. Al die beesten op elkaar gepakt in veel te krappe bakjes, ik kreeg er kippenvel van. Babyspullen, handgemaakt te kust en te keur, schoenen voor 15 euro, waar je wel de tweede schoen er zelf bij moest zoeken, paardenspullen.... het is maar een greep uit het aanbod, ik keek  mijn  ogen uit. DJ kocht een portemonnee voor 10 euro en wilde hier nog schaamteloos op afdingen en ik kochtbnvoor ons aanstaand kleinkind iets leuks, dat ik op deze plaats niet kan benoemen, omdat dit blog ook door de ouders wordt gelezen. 

Na de lunch, liepen we naar Valenca do Minho: nog 8 kilometer, naar Santiago nog 125. In een kerkje 'en route'  mochten we zelf stempelen. 

Valenca do Minho: een vestingstad gelegen aan de grensrivier de Rio Minho. 

Nu gingen we de brug over en verlieten we Portugal. De horloges moesten een uur worden verzet  naar voren. 

En zo zijn we in Spanje beland. Tot nu toe erg aardige Spanjaarden ontmoet. We verblijven twee nachten in Pension O Novo Cavalo  Furado. Opnieuw een geweldige lokatie. Het staat naast de kathedraal, dus we worden goed oo de hoogte gehouden van de tijd.  De wifi verbinding  laat te wensen over, ik zit nu al anderhalf uur in de gang, maar nu is het klaar voor vandaag. Ik ga me douchen. Morgen rustdag!