"Wandelen is de haast uit je hoofd halen en kijken wat er over blijft" (R. Boonstra)

Vanmiddag waren we uitgenodigd voor de lunch door vrienden die hun 25 jarig samenzijn vierden in Epe. Om stevige trek te kweken, besloten we voorafgaand aan de lunch te wandelen van Vaassen naar Epe. De fysiotherapeute van DJ had haar vinger op de zenuw gelegd, die de aanstichter is van zijn klachten en haar gerichte oefeningen hebben hem al een eind van zijn pijnklachten afgeholpen. Het moest vandaag gaan lukken.

We zetten de auto aan het begin van de hoofdstraat in Epe en pakten de bus naar Vaassen. Het was half bewolkt en 15 graden bij aanvang van de wandeling. Over Vaassen kan ik erg kort zijn: de koffie was redelijk, de sanitaire stop gaf een enorme opluchting en verder was er niets. Wel zag ik de knaloranje papaver bloeien in tuinen en hoorde ik tjilpende musjes en gierzwaluwen hoog in de lucht.

Gauw verder dan maar. De wandeling was wederom een deel van het Maarten van Rossumpad, maar het wandelboekje bleek al zo verouderd te zijn (2001), dat we gedeeltes hebben moeten improviseren. Dat is niet zo aan mij besteed, maar DJ is mijn kompas.

Wie was Maarten van Rossum? Ik citeer uit het wandelboekje: "Veel is er niet over hem bekend. Hij was een militair in dienst van de Hertog van Gelre en leefde van circa 1478 tot 1555, de periode waarin historici doorgaans de Nieuwe Tijd laten beginnen. In allerlei zaken was dat een overgangsperiode. In de kunst en cultuur ging het laatste restje Middeleeuwen over in de renaissance, tenminste hier in de Noordelijke Nederlanden..... Het was ook de tijd van Erasmus en het humanisme, de tijd van Luther en reformatie. In politiek opzicht was het een tijd van grote machtsstrijd, die deels in vergaderzalen, deels op het slagveld werd uitgevochten. Het laatste restje middeleeuws feodalisme legde het af tegen het de grotere verbanden van naties, koninkrijken en keizerrijken. De Tachtigjarige Oorlog was nog niet begonnen, het voorspel daartoe was in volle gang. In die tijd speelde Maarten van Rossum zijn rol op het wereldtoneel. Hij was in dienst van Karel van Egmond, Hertog van Gelre. ......... Hij overrompelt Steenwijk, hij doet in zijn functie van gouverneur van Utrecht in 1528 een aanval op Holland en plundert daarbij Den Haag en tot twee keer toe trekt hij plunderend door het Noorden van Noord-Brabant. Of hij een boef of held was, blijft de vraag. Vermoedelijk is hij allebei: een groot veldheer die er niet voor terugschrok zich te verrijken met wat hij al plunderend tegenkwam. Al dat plunderen heeft hem geen windeieren gelegd. Hij had onder andere het kasteel Cannenburch in eigendom en kocht het Oude Loo als jachtterrein"

Al gauw passeerden we het kasteel Cannenburch. Het kasteel voor het eerst genoemd in 1365, behoorde aan de hertogen van Gelre. Maarten van Rossum kocht het in de 16e eeuw. Het was naar verluidt in zijn tijd niet meer dan een bouwval. In zestiende, zeventiende en achttiende eeuw is er veel aan getimmerd en er is nu niets meer over van het oorspronkelijke middeleeuws kasteel.

De wandeling ging verder door agrarisch gebied, langs boerderijen waar eieren te koop werden aangeboden, mais in voren hun koppies op hieven en de witte kwikstaart ons steeds voorbleef op ons pad. Op een gegeven moment liepen we de Houtvesterij Het Loo in. Onmiddellijk zagen dat wij niet de enige bezoekers waren: wroetsporten verraden de aanwezigheid van wilde zwijnen. Het kroondomein  is van oudsher het jachtgebied van de familie Oranje-Nassau.

Het loofbomenbos bestaat voornamelijk uit beuken. Merels en vinken zongen hun hoogste lied. En verder was het stil en kwamen we niemand tegen.

Of toch: een karretje dat op een zandweg reed...

De wandeling was erg afwisselend. Na het bos liepen we langs een 'woest' natuurgebied met kikkers, die kwaakten als opgedraaide wekkertjes.

Beekjes doorkliefde het landschap. En de stier van Potter leek het Mauritshuis te hebben verlaten.

Wij sloegen af en liepen richting het centrum van Ede in. Na 14,5 kilometer hadden we de bestemming bereikt. Inmiddels was de lucht bedekt met hoge bewolking en was het 20 graden.  DJ had zonder pijn verlopen. Het werd tijd voor een stevige lunch!